Een overspannen arbeidsmarkt, wie gaat water bij de wijn doen?

De economische crisis is van de banken overgeslagen naar de landen. Van de Lehman Brothers naar Griekenland zeg maar. Leuk detail is dat Lehman van oorsprong een Duitser was, iets waar je in Griekenland nu niet mee aan moet komen. Terug naar de crisis. Eerst volgde een grote ontslag/faillissementengolf waardoor veel mensen zonder baan kwamen te zitten. Trok de economie in 2010 weer aan, ook de vraag naar personeel leek toe te nemen. Leek, want de Eurocrisis gooit weer roet in het eten. De vraag naar personeel is er wel, maar gestelde criteria blijken eisen waardoor de kans op succes niet erg groot is. Is dit vreemd? Nee, kun je zeggen. In tijden van opbouw, kies je voor de beste mensen. Maar aan de andere kant wil je een afdeling niet overbelasten door een aanname uit te stellen.

Vanuit de kandidaat gezien ligt er een vergelijkbaar probleem. Een overstap van deze best leuke functie, maar niet allemaal even prettige collega’s naar dat andere bedrijf is zeker wel interessant, maar verwachten ze echt dat ik salaris in ga leveren? Ik begrijp wel dat de markt enkele jaren geleden zo goed was dat er zelfs sollicitatiegesprekken gevoerd werden in de showroom zodat je na ondertekening, meteen je eerste of misschien wel tweede auto mocht uitzoeken. Maar salaris inleveren?

Het is algemeen bekend dat er een schaarste is op de arbeidsmarkt. Door de vergrijzing zal dit de komende decennia alleen maar toenemen. Er zal dus water bij de wijn gedaan moeten worden. Niet alleen door bedrijven, die minder zware eisen moeten stellen, of beter gezegd, wensen/eisen die beter aansluiten bij wat de kandidaat echt moet kunnen, maar ook kandidaten moeten zich realiseren dat de gouden tijden voorbij zijn. Bedrijven kunnen de torenhoge salarissen niet meer betalen. Het is een tijd van keuzes maken. En zoals Maslov in 1943 in zijn Hiërarchische ordening van behoeften liet zien, zijn we toe aan de 2 hoogste niveaus, “behoefte aan waardering en erkenning” en “zelfontplooiing”. Water bij de wijn dus, maar wat als het water tegenwoordig schaarser is dan de wijn?

Wim van den Nobelen

Recruiter Strictly People (Management, HR & Finance), Sollicitatiecoach & Nobelist (in al mijn dienstverlening bepaalt de klant zelf de waarde).

Wim van den Nobelen has 145 posts and counting. See all posts by Wim van den Nobelen

7 gedachten over “Een overspannen arbeidsmarkt, wie gaat water bij de wijn doen?

  • 19/07/2011 om 09:31
    Permalink

    Eerst een wijd verbreid misverstand uit de wereld: de vergrijzing leidt tot 2020 niet tot krapte op de arbeidsmarkt maar tot een overschot van een half miljoen. De ouderen van nu hebben een lage arbeidsparticipatie. De groep eronder gaat al uit van doorwerken tot 65 jaar. De instromers hebben een hoge participatie. (zie mijn blog van een paar weken geleden voor de onderbouwing van deze feiten. http://www.gaasterlandcoaching.nl/blog)
    Verder is er niets mis mee als we allemaal een stapje terug moeten doen. Het probleem zit erin dat de top zichzelf nog steeds zo belangrijk en onvervangbaar voelt dat zij zichzelf nog steeds meer inkomen toekent. Recent las ik weer dat de topinkomens weer met 8% zijn gestegen sinds vorig jaar. Dit maakt het een moeizaam verhaal om van de middengroep te vragen om in te leveren.

  • 19/07/2011 om 12:51
    Permalink

    Volgens mij hoeft er helemaal geen water bij de wijn. We moeten alleen niet de hele dag perse chateau Latour willen drinken als er flessen vol met bijvoorbeeld andere hele goede bordeaus klaarliggen. M.a.w. we zullen gewoon uit een ander vaatje moeten tappen. Blogger Wim stelt terecht dat we belonen op een andere manier dienen in te richten. Enerzijds omdat het oude model niet meer op te brengen is maar vooral ook omdat die sticks & carrots methode ook helemaal niet zo goed werkt als men altijd dacht. De drive-methode daarentegen blijkt effectiever en goedkoper. Het is dus niet een kwestie van dure wijn aanlengen met water maar gewoon een ander wijntje tappen. Nog steeds vol van smaak, scheelt in de portemonnee en het past veel beter bij het gerecht dat vandaag op tafel staat… Proost !

  • 19/07/2011 om 16:51
    Permalink

    Los van de huidige(en volgende) crisis is de lange termijn trend dat er structureel een tekort is aan goed gekwalificeerde medewerkers. ITers en andere techneuten zullen blijvend schaars zijn en zullen dus ook vaker vanuit het buitenland gehaald worden. Andere vakgebieden zullen te maken hebben met perioden van schaarste en overschot. Schaarste of niet er zijn wel een aantal ontwikkelingen aan de hand die maken dat werken over enkele decennia er fundamenteel anders uitziet dan vandaag de dag. Dit gaat verder dan de hype rondom Het Nieuwe Werken (tijd en plaats onafhankelijk werken).
    1.Ontgroening/vergrijzing
    We gaan langer doorwerken (ik denk persoonlijk dat we in 2020 praten over werken tot 70 jaar). Belangrijk issue in dit verband is hoe blijven we op een gezonde wijze productief en inzetbaar. Dit impliceert doorlopende scholing en regelmatig wisselen van baan/functie/werkgever. Deze bal ligt niet enkel bij werkgevers op het bordje; ook werknemers moeten zelf verantwoordelijk zijn voor hun loopbaan en inzetbaarheid.
    2.Individualisering
    Werken is niet meer alleen zaligmakend; combinaties van zorgtaken andere bezigheden en werk maken dat mensen andere eisen stellen aan een baan. Hier komt o.a. het nieuwe werken aan de orde (flexibele tijden, thuiswerken etc.). Ook dit is geen eenrichtingsverkeer; deze flexibiliteit werkt twee kanten op. In pieken bij de werkgever zal de werknemer ook moeten schakelen.
    In dit verband is ook de toename van ZZP constructies aan de orde; de traditionele arbeidsovereenkomst zal aan belang verliezen.
    3.Informatie
    Alle informatie is op elk moment en op elke plek beschikbaar. Hierdoor is de arbeidsmarkt steeds transparanter.
    4.Technologie
    Veel arbeid wordt en zal worden overgenomen door (industriële) automatisering; dit helpt ook bij het inzetbaar houden van mensen die met de handjes werken.
    5.Globalisering
    Grenzen verdwijnen. Ik denk dat het onvermijdelijk is dat we naar een soort Verenigde Staten van Europa toegroeien waarbij arbeid volledig vrij beweegt. Dit zal op langere termijn niet beperkt (kunnen) blijven tot Europa maar een wereldwijd fenomeen worden.

    Bovenstaande trends hebben niet het karakter van een keuze (denk ik); het is er al deels en het komt op ons af. Alle bedrijven en werknemers krijgen er vroeg of laat mee te maken en zullen er op moeten inspelen.
    In feite leidt het tot een volledige gelijkwaardigheid van werkgevers en werknemers.
    Hoe er mee om te gaan cq wat is er zoal nodig?
    Permanente scholing
    Vergaande versoepeling van het ontslagstelsel
    Leiderschap in bedrijven gericht op sturen van output
    Grootschalige investering in het onderwijsstelsel
    Mindset verandering bij werkgevers en werknemers naar aantrekkelijk blijven voor elkaar.

    Kortom werken anno 2020 is een uitdagend perspectief.

  • 19/07/2011 om 20:45
    Permalink

    De ene groep maakt de ander steeds bang: als er schaarste aan werk is, staan de werkgevers in de rij om belachelijke eisen te stellen aan hun werknemers en ze uit te knijpen en als er schaarste is aan werknemers, is het direct: ieder voor zich en ‘als ik maar in een dikke auto rij’ en ‘ik verdien geen loon, ik moet gewoon een bepaalde hoeveelheid salaris krijgen’. Ik heb gewerkt voor o.a. Carp*, O/N, SUM en heb meer dan genoeg arbeidsmarktonderzoeken gezien om te weten dat alles zich steeds in een cirkeltje herhaald. Als onze maatschappij zich alleen maar blijft focussen op bezit en meer en meer en meer krijgen, zal de die volgende verlichting binnen de werkenden nog lang uitblijven. Op dit moment zijn het slechts individuen die zich kunnen onttrekken aan de eisen van bazen en de drang vanuit de maatschappij en doen wat ze goed kunnen én leuk vinden om te doen. Niet meer voor het geld, maar voor hun eigen ontwikkeling en groei. Het is zoals bij de ontgroening vroeger: jij ontgroent de volgende, want jij bent ook ontgroend. Het lijkt makkelijk om te zeggen: dan doe ik dat toch niet meer, maar de groepsdruk blijft hoog. En de ontgroeners zitten zowel bij werkgevers als werknemers.

  • 19/07/2011 om 20:48
    Permalink

    @ Jan Boekestijn Jouw relaas stelt denk ik het beste waar we voor staan (of dat al bezig is).

  • 26/07/2011 om 14:05
    Permalink

    Tsja, wat ik altijd mijn personeel heb voorgehouden is dat ze allereerst plezier in hun werkt moeten hebben. Als ze dat niet hebben, dan kunnen ze beter om zich heen kijken, want anders hou je het niet vol tot je pensioen.
    Om het mogelijk te maken je binnen een bedrijf of daarbuiten blijven te verbeteren in functie, arbeidsvoorwaarden is het noodzakelijk je zelf constant te verbeteren. Werk aan je unieke sellingpoints. Volg cursussen, doe opleidingen. Permanente Educatie voor veel beroepen een heel gewoon iets. Zie je zelf als een produkt waar constant aan geschaafd wordt. Niemand zit te wachten op een auto uit 1980 als je ook een auto uit 2011 kan kopen. Wat zeg je, een verschil in de prijs? Nou dat is precies wat ik zeg.
    Dus ik kan het alleen maar eens zijn met Jan Boekestijn.

  • 21/11/2012 om 10:25
    Permalink

    Het probleem is dat veel mensen hun leven op een bepaald inkomensniveau hebben ingericht en zichzelf dus in een positie hebben gewerkt dat ze geen lager salaris KUNNEN accepteren. Ik -zoekend naar een volgende stap vanaf maart 2012- ben in de gelukkige situatie dat ik niet tot de laatste euro dicht-gebudgeteerd ben.

    Het uiteindelijke plaatje zal weliswaar moeten voldoen aan een bepaald financieel minimum, maar verder is het vooral een totaalafweging. Heeft de volgende werkgever een mooier product? Ga ik ’s ochtends blij naar mijn werk? Zitten er mogelijkheden tot ontwikkeling in? Kan ik het goed (beter) combineren met privé-eisen en nevenactiviteiten? Biedt de werkgever scholing (Alex Wijnhold heeft helemaal gelijk). Gaat een eventuele salarisdaling gepaard met betere secundaire voorwaarden?
    Eenzijdige focus op salaris, dat werkt niet.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.