HR trends en werkervaring geworstel!

Op Managersonline.nl is een interessant stuk geplaatst door Suzanne Jungohann, HR directeur bij Tempo Team, waarin zij stelt dat ervaring tussen nu en 10 jaar niet meer telt op een cv.
Zij geeft hierbij 5 belangrijke trends aan, te weten: globalisering, individualisering, technologisering, superbedrijven en integratie culturen en generaties.

Toch was het Tempo Team die in een reclame vroeg om een lasser met 22 jaar ervaring. Waarmee ik wil aangeven dat ervaring wel degelijk belangrijk is en zal blijven.
Helaas geeft zij nergens in het stuk aan hoe zij dit als HR directeur in haar eigen organisatie vorm geeft en dat is jammer. Van iemand van een dergelijk niveau mag je meer inhoud verwachten.

Maar laten we ze even doornemen, de 5 punten. Allereerst de globalisering, die was al een tijd aan de gang en is op zich niets nieuws. Het is de nieuwe generatie die zich zal verspreiden over de wereld en niet land afhankelijk, maar ook, niet te vergeten en te onderschatten, organisatie afhankelijk zal zijn. Dit wordt o.a. door de technologisering gestuwd. Daar zijn ze tenslotte mee opgegroeid en ze worden niet voor niets de internet generatie genoemd. Overigens is de groeiende mismatch, waar ze over spreekt, al sinds de crisis gaande en daar zijn organisaties als Tempo Team zelf behoorlijk debet aan. Zij zijn dan ook degene die deze mismatch kunnen tegengaan. Daar zou ik dan weer graag haar mening over willen horen. Veel interessanter!

Ook stelt zij dat handwerk steeds meer verdwijnt en plaats maakt voor technologische ontwikkelingen. Zolang er dingen gemaakt en gebouwd worden en er ambachten bestaan, zal handwerk blijven bestaan. Dat deze processen steeds meer door geavanceerde technologieën ondersteund worden, is weer niets nieuws. Zoals zij het echter stelt, maakt ze haar eigen organisatie overbodig, want waarom gebruik maken van een mismatch uitzendorganisatie, met een gebrek aan kennis en ervaring als je ook zelf direct kan solliciteren. Waarmee we bij het volgende punt komen, de individualisering ten opzichte van de superbedrijven. Klinkt als een contradictio in terminis. Als uitleg over individualisering stelt zij dat mensen als unieke klant willen worden behandeld en dat maakt verkopers steeds meer adviseurs. Zou ze misschien de kennis economie bedoelen, waarbij professionals steeds meer op zelfstandige basis hun kennis aan organisaties verkopen en waarbij organisaties als Tempo Team steeds meer als super payrollbedrijven zullen fungeren?
Ik zie meer coöperaties ontstaan van zelfstandigen die hun kennis zullen bundelen om ook grotere opdrachten te kunnen vervullen, dat is heel iets anders. Men heeft tenslotte weer meer behoefte aan maatwerk, kwaliteit en klantgerichtheid.
Iedere klant wilde namelijk altijd al als bijzonder gezien worden, daar is nooit iets aan veranderd. Dat we dat in de vorige economie totaal vergeten zijn, vanwege winstmaximalisatie en aandeelhouderswaarde is een ander verhaal. Daardoor hebben we nog steeds met een enorme mismatch aan medewerkers in organisaties te maken. Ook mevrouw Jungohann zal haar persoonlijke voorkeuren voor organisaties en aankopen bepalen middels de wijze waarop zij geadviseerd, cq geholpen wordt, toch?

Weer terug naar de lasser met 22 jaar ervaring. Deze reclame laat heel duidelijk zien hoe we momenteel, met tot op het bot discriminerende vacatureteksten, nog steeds denken dat we het ook met een lassertje van 22 jaar afkunnen. Uiteindelijk is de reclame ook een hele mooie metafoor hoe duur dat uiteindelijk kan uitpakken. Helaas heeft nog nooit iemand de moed gehad om uit te rekenen wat dit organisaties uiteindelijk onnodig kost. Niet voor niets hebben we de uitdrukkingen, “Goedkoop is duurkoop” en “Voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten”.
Haar punt over integratie culturen en generaties maakt het alleen maar verwarrender. Het is overigens wel het enige goede punt in haar stuk, namelijk dat diversiteit de sleutel is voor snellere innovatie en dat verschillende leeftijden, vaardigheden en vakgebieden de kans op succes vergroten.
En dat is nu net het enige punt waar alles mee valt of staat, maar waar nog niets mee gedaan wordt, waarschijnlijk ook niet in haar eigen organisatie.

Een grote gemiste kans!