Sollicitanten doen niet aan zesjescultuur
Sinds Lehman Brothers in 2008 het begin van de crisis inluidde, zijn veel mensen op zoek naar een baan. Na 2008 zijn cv’s met één werkgever schaars. Heel wat mensen hebben minimaal een keer moeten solliciteren. Velen vaker. Het hebben van een arbeidscontract zegt niets als jouw werkgever failliet gaat. In 2013 zijn een record aantal bedrijven omgevallen. Een triest record. Helaas de realiteit.
Solliciteren is een baan, maar de vergoeding die je ontvangt, is slecht. Constant afgewezen worden is geen pretje. Zeker als je niet weet waarom. Sollicitanten moeten een dikke huid, veel geduld en doorzettingsvermogen hebben. Het zijn competenties voor een baan. Wel een waar niemand op wil solliciteren.
Naarmate werkzoekende langer zonder werk zitten, worden criteria aangepast. Eisen worden wensen en wensen wordt hoop. Taken die men graag uit wil voeren, worden bijgesteld. Net als de salarisindicatie, reisafstand en zelfs bereidheid te verhuizen. Recruiters weten dat dit zelden tot succes leidt, maar als je twee jaar thuis zit, komen de muren op je af.
Iedere sollicitant gaat op een andere manier om met deze tegenslagen. Iedereen bepaalt voor zichzelf of én wat er aangepast, verscherpt, losgelaten of geaccepteerd wordt. Is er een aantoonbaar verschil tussen het moment waarop een vrouw en een man solliciteert?
Daarom een onderzoek met een vraag: Indien je niet voor 100% aan de functie-eisen voldoet, solliciteer je dan toch? De mogelijke antwoorden; vanaf 20% solliciteer ik, vanaf 40%, vanaf 60%, vanaf 80% of dan solliciteer ik niet.
In totaal hebben 428 deelnemers (238 vrouwen/190 mannen) hun stem uitgebracht. De verschillen zijn minimaal. 2,9% van de vrouwen tegenover 1,6% van de mannen solliciteert bij 20%. Bij 40% voldoen, zegt 6,7% van de vrouwen, ja ik solliciteer tegen 5,3% van de mannen.
Het blijkt dat kandidaten bij een score van 6 uit 10 zichzelf ook een voldoende geven en denken een kans te maken. 34,4% van de vrouwen en 37,9% van de mannen zegt te solliciteren als ze voor 60% voldoen.
Dat we duidelijk geen zesjescultuur hebben als het om solliciteren gaat, blijkt uit het feit dat 54,2% van de vrouwen en 53,7% van de mannen pas zegt te solliciteren als ze voor minimaal 80% aan de gestelde voorwaarden voldoen. Een goed resultaat! Respectievelijk 1,7 en 1,6 van de vrouwen en mannen zegt dan niet te solliciteren.
Twee zaken springen in het oog. Een is de grote gelijkenis die vrouwen en mannen vertonen als het op solliciteren aankomt. Afgelopen week bleek dat Nederland het erg goed doet als het om het dichten van kloof tussen man en vrouw aankomt. Minister Jet Bussemaker (Emancipatie) was blij met de resultaten die laten zien dat Nederland wereldwijd nummer 1 is op dit gebied (onderzoek VN).
Twee is dat meer dan de helft aangeeft pas te solliciteren als ze voor minimaal 80% voldoen aan de gestelde voorwaarden. Solliciteren in Nederland scoort hiermee een ruime voldoende, een goed zelfs. Weg met die zesjescultuur!
Een volgend onderzoek zou moeten zijn met de vraag: Hoe vaak speelt leeftijd een rol terwijl het gevraagde profiel aansluit met de CV van de 55+?
Geen idee of bij dit onderzoek is gevraagd waarom mensen vooral reageren vanaf 80% overeenstemming met de functie-eisen. Vaak willen mensen best wat anders, maar is dat niet mogelijk als ze niet voor 80% of meer overeenkomen met de functie-eisen. Hun sollicitatie wordt dan namelijk al bij het scannen van de CV weggelegd. Zonde van de tijd dus voor de meeste sollicitanten. Als de vraag naar de achterliggende gedachte van de antwoorden op dit onderzoek niet zijn meegenomen, dan is dat nog een idee voor een vervolgonderzoek.
Ik wil mij graag aansluiten bij Theo Leeuwensteijn. Hoe vaak wordt over leeftijd gezwegen of net gedaan of het niet uit maakt terwijl het er wel degelijk toe doet.
Op deze manier komt de 55+ in een verkeerde positie. De uitkering stopt en moet het huis worden opgegeten met de pensiongerechtigde leeftijd naar 67 jaar, is het bovendien een vreemde zaak.
Maar men doet alsof de 55+ nog makkelijk aan een baan kan komen. Immers in veel gevallen is er een 100% match met de functie eisen.
Toch komt de 55+ niet verder. Tegenwoordig word ik niet eens meer uitgenodigd voor een eerste gesprek.
De samenleving/arbeidsmarkt zal zich moeten aanpassen aan de langere levensverwachting. Recruiters moeten daarvoor open staan en de kwaliteiten van de 55+ weer gaan beschouwen.
OF
Eerlijk toegeven en een beter vangnet organiseren door eerder met pensioen of langer WW.
Ik vind het fijn dat er door dhr.van den Nobelen aandacht is besteed aan het feit dat het maar niet aangenomen worden voor een 80 dan wel 100% passende functie, zeer frustrerend werkt.Toch weet ik persoonlijk wel degelijk waarom, en sluit mij dus aan bij :
Theo Leeuwestein Plaatste februari 5, 2014 om 12:04 PM Een volgend onderzoek zou moeten zijn met de vraag: Hoe vaak speelt leeftijd een rol terwijl het gevraagde profiel aansluit met de CV van de 55+?
Persoonlijk ben ik exact 6 maanden zonder werk door een faillissement, en net 55 jaar geworden. ik word wel degelijk steeds afgewezen vanwege mijn leeftijd, dit wordt dan gebracht als u past niet in het team. Telefonische navraag door mij, geeft dan de helderheid, wij hebben een jong team! Of u profiel match niet met de functie, wederom telefonisch navraag door mij levert dan het antwoord op, ja u matcht wel, maar wij hebben een jonger persoon gevonden die ook aan de functie eisen voldoet. Ik heb me nog nooit oud gevoeld totdat ik werkeloos geworden ben, en na twee maanden er achter kwam dat de maatschappij niet meer op mij zit te wachten, mijn ruim 30 jarige werkervaring ten spijt. en…een dikke huid heb ik niet, want als kostwinner lig ik hier regelmatig wakker van. Geduld heb ik wel en doorzettingsvermogen ook, als je maar weet waar het toe leidt, een baan? of de armoedegrens!
@Theo ik ga er eens over denken. Punt is dan wel wat de vraag zou moeten zijn? Suggesties zijn welkom.
Hoe vaak speelt leeftijd een rol terwijl het gevraagde profiel aansluit met de CV van de 55+?
Bovenstaande vraag is dus al door mij gesteld als punt!
Hierdoor zijn er vele teleurstellingen en is het gevoel aanwezig dat je na meer dan 40 jaar werken simpelweg al afgeschreven bent, terwijl de overheid de werkgevers stimuleert met de mobiliteitsbonus. Helaas pindakaas en nu willen de heren directeuren niets van de bonussen weten! Mijn advies voor alle 55-plussers: ” Ga niet bij de pakken neerzitten en blijf actief door bv. vrijwilligerswerk te doen of een geheel andere richting op te slaan. Wat mijzelf betreft ben ik de richting van de gehandicaptenzorg opgegaan en heb ik de studie opgepakt van basisopleidng MBO begeleider gehandicaptenzorg. Ik ben samen met mijn partner (werkt al 20 jaar in de zorg) een onderzoek gestart naar het opzetten van een wooninitiatief voor verstandelijk gehandicapten. Zelf initiatief nemen is de boodschap.