Recruiters zijn net mensen: (39) Twijfel is een slechte raadgever

Zich achter de oren krabben. Als een paal boven water. Een vraagteken plaatsen achter. Geen ja en geen nee zeggen. Pal staan. Bij twijfel niet binnenhalen.

Allemaal uitspraken waar twijfel een hoofdrol speelt. Dat de mens een twijfelendwezen is, mag duidelijk zijn. Weinig mensen is het gegeven nooit ergens vraagtekens bij te plaatsen. Iedereen kent en heeft momenten van onzekerheid. Stel dat je terug kunt naar momenten waarop je twijfelde. Welke beslissingen zou je nu anders nemen?

De eerste vriendschap. Het eerste biertje. De eerste grote aankoop. De eerste liefde. De eerste baan. Het eerste huis. Het eerste kind. Enkele voorbeelden van momenten waarop veel mensen ongetwijfeld in dubio hebben gestaan.

Een veel gehoord argument van recruiters is dat ze twijfels hebben over een kandidaat. Op grond van het cv. Van de informatie die ze op internet vinden. En zeker na een gesprek. Er is twijfel en daarom gaan ze niet verder.

Waarom heeft twijfel zijn grote invloed op ons besluitvormingsproces? Twijfel kun je voelen. Net als angst. Het doet iets met je. Net als geluk en vreugde. Alleen geeft twijfel ons een negatief, onprettig gevoel. Zonder enige onderbouwing overigens. Hoewel talloze mensen beweren dat ze nog nooit een verkeerde beslissing hebben genomen op basis van hun onderbuikgevoel.

De vraag is hoe zij dat kunnen weten? Wat voelen zij dan bij een verkeerd genomen beslissing? Of is ze dat nog nooit overkomen? Vergissen is menselijk. En recruiters zijn net mensen.

Wim van den Nobelen

Recruiter Strictly People (Management, HR & Finance), Sollicitatiecoach & Nobelist (in al mijn dienstverlening bepaalt de klant zelf de waarde).

Wim van den Nobelen has 145 posts and counting. See all posts by Wim van den Nobelen

6 gedachten over “Recruiters zijn net mensen: (39) Twijfel is een slechte raadgever

  • 22/01/2013 om 10:31
    Permalink

    Wim,

    Geldt niet voor de meeste recruiters: dat zijn beesten. Lager dan het niveau amoebe als je het mij vraagt.

    In mijn carriere heb ik redelijk wat sollicitatiegesprekken gevoerd met recruiters die inhoudelijk prima kennis hadden (wat ze zochten, wat de functie voor ontwikkeling had, welke rol je binnen een organisatie had), echter ontbreekt het nog velen aan een stukje realisme en mensenkennis. Bijvoorbeeld: in de periode dat ik afstudeerde kreeg je het advies mee om zoveel mogelijk werkervaring op te doen bij verschillende organisaties. Zo zie je niet alleen heel wat van het (werk)veld, ook van de toepassing van instrumenten, de rol van HR, de positie van recruitment etc. Klinkt aannemelijk. Ik heb in de finance gezeten, de zorg en de olie- en gas. Ik heb zodoende redelijk wat gezien van niet alleen het veld, maar ook de toepassing van instrumenten. Twijfel heb ik hier nooit gehad: ik ben blij met het beeld dat ik heb van niet alleen recruitment, ook HR.

    Er zijn meer recruiters geweest die het raar vonden dat mijn werkervaring uit verschillende sectoren komt en niet uit 1, toevallig dan de sector waar desbetreffend bedrijf zich in bevond. Er zijn heel wat recruiters die zich afvroegen waarom ik naast HR-ervaring ook recruitment ervaring heb, ga zo maar door. Toevallig heb ik de beste gesprekpartners altijd bij de specialistische bureaus (Compagnon, RvdB, OpenHR, etc.), niet bij organisaties.

    Ik denk niet zozeer dat twijfel hier een rol speelt, ik denk eerder gebrek aan realisme en lef om dit te uiten. Maar goed, om met jouw bevleugelde woorden te eindigen, recruiters zijn net mensen. In sommige gevallen helaas wel.

  • 22/01/2013 om 10:55
    Permalink

    Helaas zelfs! -;) dank voor je verhaal.

  • 22/01/2013 om 18:39
    Permalink

    Recruiters zijn net mensen, net als wij, jij en ik. Twijfel kan en mag maar bij twijfel niet inhalen lijkt meestal een goede keuze te zijn.

    Mooi verhaal maar soms blijkt een kans geven ook een goede optie zijn. Denk eens buiten je comfort zone.

  • 23/01/2013 om 16:26
    Permalink

    Waren ze maar beesten, dan weet je tenminste meteen waar je aan toe bent :-).

    Maar serieus, wat me wel opvalt is dat ze vaak zo jong zijn. De aanname criteria voor recruiters lijken vrij laag te liggen als je naar het gemiddelde LinkedIn profiel kijkt. Kennis van het gebied waarvoor ze recruiten komt duidelijk uit een boekje, niet uit ervaring. En recruiten voor leiding gevende functies,…… een in-house cursus of zo?

  • 24/01/2013 om 13:27
    Permalink

    @ Scott: LOL!

    Gelukkig ‘rijpt’ het recruitmentvak en dat is maar goed ook. Niets mis met jonge mensen die in dit vak werken maar helaas zijn er vanuit onderwijsinstellingen/organisaties te weinig modulen/trainingen om dit vak serieus te onderwijzen/trainen. Wellicht gaan we dat meer mee maken. Ik hoop het , in ieder geval aanvullend op de vele blogs en sites die er reeds zijn.

  • 25/01/2013 om 15:33
    Permalink

    @Jeroen en Scott beide hebben hier wel een punt. Recruiters zijn vaak jong, met weinig ervaring die wel beslissen over zwaardere posities. Daarbij zijn opleidingen niet echt in staat om in te schatten wat er nu speelt en aan kennis nodig is. Laat staan om mensen goed voor te bereiden op hun komst richting de arbeidsmarkt, die lekker rustig is vol met kansen!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.