Recruiters zijn net mensen (25): de mythe van de klik
Als kandidaat is het de nummer 1 opmerking waar je niets mee kunt. Afgewezen worden vanwege het ontbreken van de klik. Hoeveel procedures hiermee eindigen weet ik niet, maar het zijn er veel. Iedereen begrijpt het, maar niemand snapt het. Simpelweg omdat je er niets mee kunt.
Wordt hier terecht veel waarde aan gehecht of is het een makkelijke manier om iemand ongeschikt te verklaren? Een nadere toelichting is niet nodig. Kan vaak niet eens, want leg maar eens uit waarom het niet klikt! Niet het gebrek aan softwarekennis, verkeerde branche of zaken als leeftijd, man/vrouw of andere discriminerende onderwerpen. Gewoon geen klik. Sorry. Helaas.
Wat moet je hier mee als kandidaat? Maar belangrijker als bedrijf? Het argument, er is geen klik, zou meer stof tot nadenken moeten geven. Neem eens enkele minuten om alle relaties die je hebt of had, te beoordelen. Hoe vaak was dat magische moment er binnen 1 misschien 2 gesprekken? Dat gevoel van, met deze man/vrouw ga ik heel lang samenwerken? Hoe lang duurde dit vervolgens? En hoe vaak was je sceptisch, maar is het een waardevolle relatie geworden?
“Opposites Attract” zong Paula Abdul jaren geleden. Waarom is een eigenschap aantrekkelijk als deze tegengesteld is en stoot deze af als er gelijkenissen zijn? Moet hier doorheen gekeken worden, of zou een ander daar over moeten beslissen? Een second opinion als de uitslag geen klik is?
Voor recruiters geldt dit ook. Geen mens, op een enkeling na, is in staat alle vooroordelen en emoties uit te sluiten en zich te laten leiden door wat het beste is voor de organisatie. Ook recruiters laten zich inpakken door de klik of juist het ontbreken ervan. Want recruiters zijn net mensen.
Blogfeuilleton: #Recruiters=mensen Nr 25 – week 40/12
Goedemorgen,
Graag zou ik willen weten wat de essentie is van het verhaal.
Het betreft hier een heleboel wartaal waar niet duidelijk is wat een sollicitant hiermee aan moet “de juiste klik”.
Wim,
Wederom interessant en valide topic, leuk dat je het zo onder de aandacht brengt. Recruiters zijn net mensen, true. Echter heb ik als recruiter wel moeten leren om mezelf op de achtergrond te houden en niet uit te gaan van mijn eigen referentiekader en mening. Door de jaren heen ben ik hier gelukkig wijzer in geworden, wat mijn rol duidelijk ten goede komt omdat ik makkelijker afstand kan nemen van begrippen als ‘klik’. Persoonlijk hoef je als recruiter niet met een kandidaat te werken (mits…), maar een ander wel. Dit vraagt wel je ego opzij te (kunnen) zetten en dat is, hoe menselijk we ook zijn, nog een groot aandachtsgebied voor recruiters.
@Jeroen Dank maar is het je ego aan de kant of je vooroordelen opzij zetten?
@ Wim
Ik heb er even over nagedacht en ben er nog niet uit, eerlijk gezegd. Je ego kun je niet opzij zetten, het is deel van je ‘ik’. Je vooroordelen kun je wel (leren) wegzetten: persoonlijk zie ik levenservaring hierin als belangrijk onderdeel, maar ook werkervaring, training, vakinhoudelijke kennis en het vermogen om cv’s te lezen maakt iemand een ‘goede’ recruiter.