Je kent het vast wel. Je hebt een leuke vacature, een leuke baan voor een geschikt persoon. Gelijk scan je je netwerk af, benader je kandidaten en je gaat natuurlijk sourcen als dat nodig is. Door alle sociale media en platforms kost dat veel tijd maar uiteindelijk stuit je op een geschikte kandidaat met een goede foto.

Tegenwoordig kan je makkelijk met een rechtermuisklik doorzoeken op die foto. Immers; als recruiter wil je weten wat voor vlees je in de kuip hebt. Of is het gewoon een gezonde dosis nieuwsgierigheid? Deze week gebeurde het: ineens komt er na die rechter muisklik een aap uit de mouw: Google heeft diezelfde foto ook gevonden op een account welke onderdeel is van een sexsite. Niks Relatieplanet, Lexa, Pepper of Tinder. Maar een sexsite en de bijbehorende tekst is ondubbelzinnig. Wat nu?

Met billen bloot

“Eens met je billen bloot op internet, altijd met je billen bloot op internet”, in dit geval letterlijk en figuurlijk. Er wordt sinds jaar en dag gewaarschuwd voor de gevaren van internet. Dit is er een van. Het heeft natuurlijk niets te maken met cybercriminaliteit, maar net als Klein Duimpje laat je jouw sporen na met alles wat je plaatst. Dan wordt de kans steeds groter dat je gevonden wordt. Jouw uitingen worden dan geïnterpreteerd én er worden conclusies aan verbonden. Er wordt geoordeeld. Ik merkte aan mijzelf dat mijn eerste reactie was “geen geschikte kandidaat”.

Later vroeg ik mijzelf af waarom dat mijn eerste reactie was. Rationeel gezien slaat het nergens op. Of iemand op een sexsite staat, zegt niets over de harde criteria (kom maar op met die woordspelingen) waar iemand aan moet voldoen. Eigenlijk ook niets over zijn competenties voor de vacature. Alhoewel, die ene die elk bedrijf zoekt in de nieuwe weknemer wel: “Eerlijkheid”. Deze jongeman is wel eerlijk, of kan niet iedereen goed omgaan met eerlijkheid in elke situatie?

Angst

Wat is de angst om deze kandidaat af te wijzen bij voorbaat? Welk risico loop ik of loopt het bedrijf die de vacature heeft? Zijn we met z’n allen door Big Brother angsthazen geworden? Fatsoenrakkers misschien? Maken we zaken groter dan ze zijn en laten we ons afleiden van zaken waar het daadwerkelijk om gaat. Namelijk een kundige kandidaat? Is er een causaal verband tussen iemands functioneren en wat iemand in zijn privéleven doet?

Trouwens, wanneer we iemand afwijzen hierop (in een situatie dat iemand zelf al heeft gesolliciteerd) is het wel zo netjes om van te voren te laten weten dat hiernaar gekeken wordt…en dat de kandidaat een terugkoppeling krijgt met de reden waarom hij/zij is afgewezen. Toch?

Graag hoor ik jullie meningen en ervaringen. Zelf zou ik deze kandidaat niet per definitie afwijzen, alhoewel ik het wel bespreekbaar zou maken. Hoe zou jij handelen?