Referenties inwinnen, een wassen neus?
Om de juiste kandidaat te werven en te selecteren worden de meest fantastische middelen, acties en campagnes uit de kast getrokken. Ergens achter in de chronologie van dit traject doemt het referenties inwinnen op. Wat is de status hiervan voor jou?
Doel van het inwinnen van een referentie
Mijn doel bij het inwinnen van een referentie is te checken of iemand geschikt is voor de vacature waarop hij solliciteert. Die check completeert mijn beeld. Ik zoek een bevestiging van wat ik heb waargenomen. Een onderschrijving van mijn mensenkennis. Trek ik hierdoor mijn eigen kennis, kunde en competenties als recruiter in twijfel? Dat is een leuke confronterende spiegel. Bovendien; hoe betrouwbaar is het inwinnen van een referentie? Wat voegt het toe?
Twijfel aan mezelf
Nee, natuurlijk twijfel ik niet aan mijzelf. Ik sta voor mijn vak, ken de klappen van de zweep. Het nagaan van de harde eisen is een makkie, want ik vraag altijd om de diploma’s en certificaten mee te nemen. Met vragen en doorvragen krijg ik die informatie boven tafel die nodig is, alhoewel ik dat pas tijdens het laatste gedeelte van het gesprek doe. Eerst de persoon buiten het CV om. Zijn passie. De beweegredenen achter de keuzes die hij heeft gemaakt in zijn leven. Ik krijg de meest prachtige verhalen. Gister nog tijdens mijn gesprek met een kandidaat die het eerste levensjaar van zijn zoontje had samengevat in een film van 45 minuten. Een prima gesprek, dito vent,….alhoewel ik die boetseerneigingen van de wassen neus voelde opkomen. Waarom eigenlijk?
Toegevoegde waarde
De NVP-sollicitatiecode laat geen twijfel over de kaders waarbinnen een referentie ingewonnen kan worden: 1) Vooraf toestemming van de sollicitant, 2) de informatie moet direct verband houden met de in te vullen vacature, 3) het mag geen onevenredige inbreuk maken op de persoonlijke levenssfeer van de sollicitant, 4) de ingewonnen informatie moet aan de sollicitant worden meegedeeld, en 5) de bron dient vermeld te worden (websites/social media!). Zie NVP sollicitatiecode. Het doel van de code is een norm te bieden voor een transparante en eerlijke werving- en selectieprocedure.
Wassen neus
Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik onderschrijf de NVP-sollicitatiecode. Alhoewel punt 1 mij gelijk in spagaat trekt. Laat ik niet naïef zijn: een sollicitant geeft natuurlijk alleen een positief referentie-adres af. Dat weet ik, dat weet jij. Van te voren is dat afgesproken, en terecht! Iemand die namelijk geen referentie-adres afgeeft heeft daarvoor een reden. Misschien vermindert het de kans op de baan die hij zo graag wil?
Dus het is allemaal een wassen neus, of zie jij het anders?
Dag Edvard, als je niet oppast en/of als de recruiter zijn vak niet verstaat, is de referentiecheck inderdaad een wassen neus. Hoe ik het zie? Op ditzelfde medium schreef ik er vorig jaar al over, “(on)zinnige refentiecheck”. Hilarisch genoeg met dezelfde illustratie: https://www.recruitingroundtable.nl/2013/10/23/onzinnige-referentiecheck/
@Edvard Als je het aan de sollicitant overlaat, zal deze geen “slechte” referentie doorgeven, maar wat weerhoudt je om deze wel te vragen? Wil hij/zij daar niet aan meewerken, heb je de opties, accepteren of afwijzen. Aan jou de keuze toch? Daarbij komt dat de ervaring leert dat de “slechte” referenties vaak goede referenties zijn. Ook voor de sollicitant. Het negatieve, de angel, is er na het vertrek uit en de referent is vaak prima in staat een goed beeld te schetsen.
Ik vind het geen wassen neus, tenzij je een standaard vragenlijst afdraait als je referentie(s) inwint. Durf vragen te stellen waar de vorige werkgever over na moet denken, luister vooral ook naar de toon en de snelheid van de antwoorden. En ja, ik houd me aan de sollicitatiecode.