Recruitment, een lastig en omstreden begrip…

Samen met nog bijna 600.000 anderen ben ook ik werkloos: altijd goed te weten dat je niet de enige bent, maar leuk is anders. Als allround (corporate en desk-ervaring) recruiter is het momenteel geen sinecure om een nieuwe uitdaging te vinden. Neem daarbij een leeftijd van 37 jaar en je hoort mensen af en toe denken dat je bij de magische ‘te oud’ hoort. Hoe omstreden is recruitment eigenlijk? Terzijde: mijn strategie om een nieuwe baan te vinden begint bij mijn netwerk: iedereen is op de hoogte via LinkedIn en Twitter (meerdere keren per week), ik zoek vacatures, stuur open sollicitaties naar bedrijven waar ik zou willen werken. Voeg daaraan toe dat ik regelmatig contact heb met detacheerders en uitzenders en dan is mijn week goed gevuld. Verder komt het vooral aan op nederigheid en het hebben van geduld.

In eerdere blogs stelde ik al dat wij als recruiters het moeilijk vinden om zaken simpel te houden, KISS. Dat dat een hardnekkig probleem is komt nu ten volle naar voren. Een aantal voorbeelden:

–       er is onvoldoende plan voor recruitment: de huidige arbeidsmarkt zorgt ervoor dat je met het aantal reacties op een gemiddelde rivieren kunt dempen, zo lijkt het. Lag het gemiddelde aantal reacties 6 maanden geleden rond de 50-60 per vacature, nu komen er soms ruim 100 reacties binnen. Veel organisaties hebben recruitment hierop onvoldoende ingericht: ze verschuilen zich achter een ‘enorme’ werkdruk alvorens je mede te delen dat de procedure ‘langer’ gaat duren dan verwacht. Ik vraag me serieus af wie dit kan verantwoorden: al in de zomer gaven meerdere bloggers aan dat de situatie op de markt alleen maar erger zou worden. Voor recruiters was de boodschap simpelweg hierop in de te spelen want dit levert kansen op. Richt je je procedures goed in, dan kun je flink je slag slaan! Schijnbaar hebben veel recruiters zitten slapen;

–       de teksten zijn te algemeen: de gemiddelde vacaturetekst kan in mijn ogen stukken beter en veel meer aangescherpt worden, juist om veel reacties te voorkomen of om je werk enigszins overzichtelijk te houden. Als je aan veel profielen voldoet is het onbegrijpelijk dat je wordt afgewezen omdat je niet aan het profiel voldoet. Als je (te) lang niets hoort en nabelt is het onverteerbaar dat de recruiter die je spreekt stelt dat er ‘erg veel reacties zijn gekomen die allemaal beantwoord moeten worden’. Duh! Als je had opgelet, had je waarschijnlijk een scherpere tekst opgesteld waardoor je meer relevante reacties kreeg, had je tegen derden kunnen zeggen dat hun meedenken niet op prijs wordt gesteld, had je tegen je manager kunnen stellen dat je iedere vacature eindigt met ‘indien u niet aan bovengetelde eisen voldoet, wordt uw reactie niet behandeling genomen’. Frappant genoeg lees ik wel op vele teksten dat ‘acquisitie niet op prijs wordt gesteld’;

–       in het verlengde daarvan: waarom nog samenwerken met zoveel derden? Je hoeft je banden niet meer ‘warm’ te houden, ‘lauw’ is in deze markt voldoende. Je kunt zelf een hoop besparen door actief op je vacatures te zitten lijkt me. Daarbij hebben sommige bureaus het nog steeds niet helemaal begrepen: YACHT belt me met de mededeling dat zij ‘exclusief’ een procedure voor een van hun klanten mogen doen en peilen me voor een tijdelijke invulling ivm zwangerschapsverlof. Aangezien de functie aansluit op wat ik kan, wil en zoek denk ik: stel me maar voor! Maar nee, ik krijg een template van hun klant om zelf in te vullen en het verzoek er zelf een motivatie bij te schrijven (max. 1 A-4). Dat template komt neer op ‘schrijf je cv maar in x-format’. Als alles binnen is kijken zij of een persoonlijke kennismaking wenselijk is voordat mijn gegevens naar hun klant gaan… Echt, dit is dan die van ‘time to YACHT’, ‘het beste management interim adviesbureau’. Deze club laat met zo’n procedure jou als klant gewoon een tarief betalen dat 2/3/4 keer over de kop is gegaan. Is dat je waard als organisatie? Dat YACHT zichzelf zo voor l*l zet, soit. Erger nog is dat zoiets gepaard gaat met jouw bedrijfsnaam;

–       rationalisering van processen: veel organisaties maken gebruik van een ATS om hun recruitment te monitoren, te volgen, te coördineren en om recruitmentprocessen beter te faciliteren. Klinkt leuk, maar aan sollicitantenzijde kan er nogal wat verbeterd worden. Als, met de nadruk op als, krijg ik een bevestiging van een sollicitatie. In meer dan de helft van de gevallen ben ik, na het invullen van talloze verplichte velden, toch een hermafrodiet: de bevestiging leest vaker ‘geachte heer/mevrouw, dank voor uw sollicitatie…’ dan ‘geachte heer …’. Afwijzingen lezen doorgaans standaard dat anderen beter aansluiten zonder toelichting waarom dat bij mij niet zo is. Ik snap dat je niet iedereen individueel kunt beantwoorden maar wees eerlijk: was het, of beter nog, is het, echt zo moeilijk om in je knetterdure ATS een query in te bouwen met 20-30 reden waarom je iemand afwijst?

–       inzet van social media: waarom gebruik je social media als je geenszins ermee om kunt gaan? Ik doel hier vooral op het gebruik van Twitter, waar ik de laatste 6 maanden zelf meer en meer mee bezig ben. Van iedere trainer of doorgewinterde gebruiker krijg ik dezelfde boodschap: het heet social, omdat je sociaal moet zijn. Dat lukt bedrijven nog akelig slecht. Philips tweette een vacature en na een reactie werd ik na, jawel, 3 weken op de hoogte gebracht van de stand van zaken. 3 weken! Maar neem ook in ogenschouw dat de vacatures van je site op LinkedIn verschijnen, op Twitter, op vacaturebanken en op die manier met een retentie van 2 cijfers zorgen voor een enorm aantal reacties.

Of ik de enige ben die bovenstaande waarneemt betwijfel ik: sinds ik ben gaan Twitteren heb ik grote groep recruiters ontdekt die soortgelijke ontwikkelingen waarnemen en zich ook afvragen waar recruitment naartoe moet. Keeping it stupid simple klinkt makkelijk dan het is maar is het in mijn optiek (en ervaring) niet. Of bovenstaande opmerking hieraan ten grondslag liggen durf ik niet te beweren maar ik ben erg benieuwd naar de reacties van (vooral) corporate recruiters. Waarom lijken zo weinig vacatures een plan van aanpak te hebben? Waarom kunnen ontvangstbevestigingen slecht verstuurd worden? Wat is de toegevoegde waarde van derden die werk doen dat je als recruiter zelf behoort te doen?

Ikzelf kom er wel: het zal niet snel gaan maar uiteindelijk komt alles goed (veel Bassie en Adriaan gekeken vroeger). Vooralsnog doe ik veel ervaringen op met recruiters die hun bedrijf en vak ronduit voor l*l zetten door passief en reactief te handelen maar ook met recruiters die niet tegen me praten, maar met me. Die mijn cv niet alleen zien, maar ook lezen. Grote verschillen: los van arbeid is recruitment ook een lastig en omstreden begrip schijnbaar.

Jeroen de Vos

Momenteel op zoek naar een nieuwe (corporate) recruitment uitdaging. Ervaren recruiter met corporate en deskervaring. Kritisch, maar constructief. Blijft zich afvragen waarom er zo'n tekort aan zelfspot is en waarom sommige recruiters toch zo vreselijk passief blijven.

Jeroen de Vos has 11 posts and counting. See all posts by Jeroen de Vos

4 gedachten over “Recruitment, een lastig en omstreden begrip…

  • 07/02/2013 om 10:57
    Permalink

    “Leuk artikel van Jeroen de Vos. Als 45 jarige professional herken ik veel van zijn ervaringen. Bij veel partijen staat recruitment in de kinderschoenen. Zo krijg je de meest onbeschofte afwijzigingen van ‘recruiters’ die niet begrijpen dat kandidaten ook ambassadeurs zijn… ga met anderen om zoals je ook zelf behandelt wilt worden…”

  • 07/02/2013 om 13:11
    Permalink

    He Jeroen. Fijne manier van schrijven; je blog leest lekker door. Wil wel een ander licht schijnen op gebruik van twitter binnen recruitment (en sowieso gebruik van social media binnen recruitment). Er komen steeds meer recruiters (vooral bureaus) die wél weten hoe ze twitter pro-actief, niet post and pray, moeten inzetten om vacatures te verspreiden en kandidaten te spreken.

  • 12/02/2013 om 10:22
    Permalink

    Jeroen, jij bent op de juiste weg naar meer persoonlijke ontwikkeling! In ’t leven kun je uitsluitend persoonlijk groeien door tegenslagen te hebben. Hoe jij over recruitment en “HRM” denkt, het is niet anders geweest en die cultuur moet veranderen en daar heb je persoonlijke durf voor nodig! En dan nog over het functioneren van recruiters, WIE functioneert BEWUST?? Dit vereist zelfkennis, vakkennis, ervaring, inzicht en ijzeren discipline icm continu verbeteren, het is mij gelukt en nu jullie nog!
    Het meest moeilijke en tegelijkertijd het meest ultieme in ’t leven is om jezelf te verkopen binnen een zelf opgebouwd relatie netwerk voor Wie jij bent, Wat jij kan en Wat jij wilt!!
    Tot slot, ik spreek uit ervaring en ’t heeft mij zo krachtig en succesvol gemaakt en een nog aardiger mens! Jeroen, zet ‘m op en ’t gaat jou lukken, succes!!!!

  • 13/02/2013 om 10:23
    Permalink

    Allen, dank voor de reacties!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.