Recruiters zijn net mensen: De heer of gewoon Bart
Wie loopt er niet tegen het “aanpreekprobleem” aan? Gebruik je het zakelijk correcte ‘U’ of tutoyeer je er lustig op los?
Voor vele een lastig dilemma. Zelf tutoyeer ik eigenlijk altijd, meestal zonder problemen, totdat het een keer ‘misgaat’. Zo ook deze keer tijdens het acquireren. De persoon die ik wilde spreken heeft als roepnaam Bart, de achternaam zal ik voor de correctheid achterwege laten.
De receptioniste begreep direct wie ik bedoelde, toen ze vroeg wat ze voor mij kon betekenen. Na doorverbonden te zijn, kreeg ik een man aan de lijn. Vanwege wat krakkende geluiden verstond ik zijn naam niet goed, dus mijn vraag was, spreek ik met Bart X. U spreekt met de heer X, was zijn antwoord. Toch wat verrast, begreep ik direct dat ik kansloos was voor welke manier van samenwerken dan ook en heb ik hem vriendelijk bedankt voor zijn tijd.
Dom? Zakelijk waarschijnlijk wel, maar ik heb niets met mensen die aangesproken willen worden met heer of mevrouw. Ik kan er niets mee, want in mijn ogen is heer of mevrouw een geslachtsaanduiding en niet een roepnaam. Een voornaam heb je gekregen zodat iedereen je hiermee kan aanspreken. Natuurlijk begrijp ik heel goed dat vousvoyeren een bepaalde zakelijkheid, of beter gezegd, professionele afstand geeft, maar nogmaals, ik heb er niets mee.
Ik zie het meer als respect. Respect afdwingen gaat meestal erg slecht en werkt averechts. Respect verdien je en dwing je niet af. Een aanspreking met heer of mevrouw ook. Zo zal ik de Minister-President niet snel aanspreken met Mark, hoewel Ali B enige tijd geleden vrolijk tutoyeerde toen hij in gesprek was met Minister-President Balkenende. Zegt dat iets over een gebrek aan respect? Of is dit een generatiekloof?
Recruiters benaderen veel kandidaten en bedrijven. Biedt wederzijds belang gelijkwaardigheid? Is het op basis daarvan toegestaan iemand direct te tutoyeren? Of zijn recruiters net mensen en bepaalt iedereen voor zich of het de heer of gewoon Bart is?
Blogfeuilleton, week 16-12 #Recruiters=mensen
Ik ben het helemaal met je eens Wim. Zelf tutoyeer ik er ook vrolijk op los. Als we binnen onze eigen organisatie niet eens gebruik maken van ‘U’ en wij lekker informeel zijn, geef ik dan niet een verkeerd beeld af aan de kandidaten als ik hen aanspreek met de heer (of mevrouw, maar dit komt vrijwel zo goed als nooit voor)?
Tijdens mijn opvoeding heb ik geleerd personen die ouder zijn dan ik zelf aan te spreken met u. Dit omdat zij meer levenservaring hebben opgebouwd waar ik respect voor heb. Als er getutoyeerd kan worden dan merk je dat vanzelf aan de sfeer en toon van het gesprek, of het wordt gezegd door de persoon zelf. Ook kandidaten behandel ik op die manier. Het gaat mij dus niet eens om het feit of het zakelijk gezien wel of niet handig is, maar om het feit dat oudere mensen respect verdienen. Dan krijg je vanzelf het respect terug.
Volgens mij is het een dans van beleefdheid. Waarbij je de onbekende de kans geeft zich bloot te geven en zijn voorkeur uit te spreken. ‘zegt u maar jij’ is leuker om te zeggen dan ‘zegt u maar u’. Dus ik zou uit beleefdheid en respect voor de dans met ‘u’ beginnen.
Binnen je organisatie geen ‘u’ gebruiken hoort bij je bedrijfscultuur. Niet bij de cultuur van de ander.
Houdt als kandidaat vooral voor ogen dat veel recruiters geschoold zijn in het manipuleren van hun gesprekspartner, terwijl je daar zelf niet of nauwelijks ervaring mee hebt.
En een groot aantal recruiters gebruikt het tutoyeren als (manipulatie-)middel om de kandidaat op de praatstoel te krijgen.
Er wordt ogenschijnlijk een sfeer van vertrouwen gecreeerd.
Daardoor is de kandidaat geneigd te snel meer los te laten dan op dat moment noodzakelijk, gewenst of goed voor hem is.
Maar, evenals respect moet ook vertrouwen worden verdiend.
“U” is niet alleen een uidrukking van respect of beleefdheid, “U” zorgt dus ook voor de dikwijls broodnodige afstandelijkheid.
Dus, als je toestaat dat er wordt getutoyeerd, moet je bovenstaand in gedachten houden.
Verder kunnen natuurlijk de vragen worden gesteld:
– wat voor zin heeft tutoyeren eigenlijk binnen een kennismakingsgesprek?
– waarom zou je jouw gesprekspartner niet met “U” aanspreken, wat is daar mis mee?
@Timon dank.
@Kevin Ik begrijp niet goed wat ouder zijn met respect te maken heeft? Dat is toch iets wat vanzelf gaat, ouder worden.
@Chiel mooi omschreven, de dans van beleefdheid.
@Jos een wat negatieve uitleg, recruiters die je manipuleren omdat ze tutoyeren. Waarom zou er afstand moeten zijn?
“U” schept afstand en “je” brengt de mens dichter bij elkaar.
In onze projecten komen we heel dicht tot de mens (opdrachtgever/producenten). Vaak wordt er lief en leed gedeeld en kan een project maanden duren. Bij de kennismaking wordt er al gouw geïnformeerd of we elkaar mogen tutoyere. Daar ben ik zelf erg voorstander van. Zodra ik of men er naar informeer vind ik het al prettiger als we elkaar tutoyeren. Ik meld er wel direct gekscherend bij “alleen als we in conflict komen gaan we over op “U” , maar aangezien dat niet of nooit voor komt zal het wel ook wel niet van toepassing worden”. Overigens, als de relatie “u” wenst respecteer ik dat.
In mijn jeugd was dat ook ongeveer zo. Mijn vader heet ‘Peer’ en m’n moeder ‘Tini’ en spraken hun aan met “je”of “jij”. Maar haal het niet in je donder om dat te zeggen als er gesteggel was.
@Ernst dank, mooi verhaal. Overigens vind ik dan weer dat je ouders met de voornaam aanspreken vreemd is, er is toch niets mooiers dan papa/vader en mama/moeder!
De reacties staan bol van overtuigingen. Boeiend om te zien en te lezen.
Je vindt de klanten die bij je passen. Als mensen zich gemakkelijk voelen bij het tutoyeren zullen zij zich aangetrokken voelen tot mensen die dit gemakkelijk doen. En andersom net zo. Als mensen elkaar niet tutoyeren en zij voelen zich daar plezierig bij, kan er ook prima een band ontstaan. Misschien een band die voor iemand die dit niet gewend wat raar lijkt/klinkt, het kan prima.
Waar je mee begint, u of jij, zegt meer over jou als persoon dan over de ander. Klikt het, dan heb je elkaar gevonden.
Klikt het niet, helaas…
Voor jullie info: ik tutoyeer er ook lustig op los.
@Benno dank en goed verhaal en ik deel jouw mening
Pingback:| Tence Inzetbureau Blog