Er was eens een bevlogen loopbaanbegeleidster…

Er was eens een bevlogen loopbaanbegeleidster… zij woont met haar 4 honden in een mooi landje vlak bij de zee. Het is een gemoedelijk landje. Zij houdt van het groen en de vogels om haar heen. Zij luistert graag naar de kikkers in haar vijver, zij vullen de nacht met levenslustig gekwaak. Zij maakt van haar tuin een mooie plek om te mijmeren. Meer wensen heeft zij niet. Zij moet wel iets doen om haar plekje en honden te behouden. Daarom gaat zij elke dag naar de arbeidsmarkt. Daar helpt zij mensen te overleven op hun werk.  In ruil hiervoor leggen die mensen briefjes op haar bank, die zij weer in haar tuin en honden kan stoppen om te bestaan. Iedereen in het land heeft zijn eigen bank waar hij zijn briefjes bewaart.

Dit is jarenlang goed gegaan maar nu is er al een poosje iets heel geheimzinnigs aan de hand: briefjes verdwijnen en niemand weet waar ze blijven.  Sommige banken hebben zo weinig briefjes bewaard dat ze moeten stoppen met bank te zijn. Er zijn hierdoor mensen die al hun briefjes kwijt zijn. En er zijn mensen met heel veel briefjes die niet willen zeggen waar ze ze vandaan hebben. Ook de arbeidsmarkt heeft veel briefjes verloren. Van haar bank komt geen hulp bij het terugvinden. De arbeidsmarkt is boos want zij moet hierdoor bijna stoppen met arbeidsmarkt te zijn. Dat zou heel erg zijn voor het mooie land vlak bij de zee.  En voor de lieve loopbaanbegeleidster, want zij haalt haar briefjes op de arbeidsmarkt. Ook zij is boos, vooral op de baas van alles en iedereen in het land want hij heeft geen oplossing voor het briefjes-tekort.

Ze zit nu wel heel erg veel in haar tuin te mijmeren over deze ene kwestie. Op een snikhete dag is zij al mijmerend in slaap gevallen. Zij merkt niet dat zich donkere onweerswolken boven haar hoofd samenpakken.  Plotseling breekt de hemel open met een fantastische bliksemschicht, gevolgd door een daverende donderklap en een stortbui zoals zij nog nooit heeft meegemaakt. Vogels vluchten in de bomen en kikkers stoppen hun gekwaak. De honden kruipen bang in een hoekje. De vijver stroomt over en de tuin wordt een waterplas. Het hele land wordt één met de zee. De loopbaanbegeleidster is zo erg geschrokken dat ze aan haar stoel geplakt lijkt te zitten en drijfnat regent. Haar voeten staan al snel onder water.

Aan het begin van de nacht trekt de bui weg. Het water zakt langzaam en het land wordt weer zichtbaar.  Ze blijft zitten tot de volgende dag de zon opkomt en de vogels beginnen te fluiten. Opeens hoort ze een voorzichtig, bescheiden gekwaak achterin haar tuin. De vijver is toch aan de andere kant? Ze kijkt in de richting van het geluid en ontdekt dat de bui een nieuwe vijver heeft achtergelaten.  Het geluid wordt nog een beetje overstemd door dat uit de oude vijver maar als ze goed luistert is te horen dat een handjevol kikkers de sprong waagt, hopla de nieuwe vijver in. De loopbaanbegeleidster springt op, de honden springen met haar mee. Tijd voor een lange wandeling, bestemming onbekend. Ze is nog steeds boos maar ook weer bevlogen.