Brainckracker: wanneer noem je de naam van je klant?

‘Noem jij de naam van een klant’?, vroeg een collega me laatst verontwaardigd.
– ‘Ja dat doe ik, bijna altijd eigenlijk’.
‘Bijna’?
– ‘Als de salesmanager me de naam geeft, zie ik geen reden deze in een werving achter te houden’.

Duidelijk een gevoelige snaar binnen recruiters. Wat is dat toch? We hebben er geen beleid voor, iedere recruiter doet het op zijn/haar eigen manier.

Ik noem de naam doorgaans altijd, ik maak er geen geheim (meer) van. Waarom?

• Efficiency: ik heb het meer dan eens meegemaakt dat de naam niet genoemd mocht worden en dat ‘mijn’ kandidaten zelf al in de running bleken te zijn (hetzij op eigen initiatief, hetzij via een concullega) of nog mooier, zelf al gesolliciteerd hadden;
• Tijd: iedere vacature heeft prioriteit (aanvankelijk). Waarom zou ik dan investeren in mogelijk kandidaten om er vervolgens later achter te komen dat het geenszins nut heeft gehad;
• Mores: ik vind het persoonlijk een beetje lomp overkomen als ik iemand probeer te interesseren voor een functie en niet kan zeggen om welke klant het gaat. Als communicatie ‘alles’ is, dan begint dit bij duidelijkheid;
• Binding: als een kandidaat niets is voor klant X, is hij/zij wellicht wel interessant voor klant Y of Z. Met een beetje open vragen krijg je telefonisch al een indruk van een kandidaat die je een kant op stuurt waarmee je verder kunt (of niet);
• Kennis van zaken: tuurlijk ken ik inhoudelijk alle details van een functie, maar hoe zit dat met je klant? Ik heb veel geleerd van kandidaten in de zin van dat sommige organisaties echt leuke, goede en interessante bedrijven zijn om voor te werken. Anderen totaal niet. Niet bepalend, wel handig om mee te kunnen nemen in je zoekopdracht.

Er zullen ongetwijfeld veel redenen zijn om de naam van een klant niet te noemen maar bij mij wegen ze niet op tegen het wel noemen van de klant. In de jaren dat ik nu recruit heb ik er onder aan de streep meer voordeel dan nadeel mee gehad: meer tijd voor zoeken naar geschikte kandidaten, meer tijd voor overleg met mijn klanten met voorgestelde kandidaten, meer tijd voor binding met andere kandidaten, etc.. Natuurlijk heb ik ook kandidaten verloren en dat gebeurt nog steeds: op de een of andere manier menen sommige kandidaten hun kansen te vergroten als ze via verschillende kanalen voorgesteld worden op een vacature. Dat is een andere discussie, maar toch: hoort er als recruiter bij.

Hoe gaan jullie hier mee om? Ik ben wel benieuwd naar jullie reacties!