Waarom 50-plussers geen baan vinden, deel 2

Over de werkloze 50-plusser bestaan volgens Geert-Jan Waasdorp veel misverstanden. Hij kent zeker 15 andere oorzaken dan ‘leeftijdsdiscriminatie’ door werkgevers. In deze reeks licht hij zijn bevindingen toe. In dit tweede deel bespreekt hij nog eens 5 factoren waar 50-plussers iets mee kunnen.

Niet de leeftijd maakt werkloos, maar de keuzes

In dit drieluik geef ik 15 redenen waarom de groep van werkloze 50-plussers moeilijk aan een baan komt. Deel 1 met de eerste vijf factoren  is vorige week op deze site gepubliceerd. Hieronder zal ik de volgende 5 oorzaken stuk voor stuk uiteenzetten. De goede lezer ontdekt tegelijkertijd wederom vijf tips voor 50-plussers om beter en sneller aan een baan te komen. Het is namelijk veelal niet de leeftijd die werkloos maakt, maar de keuzes die iemand wel of niet maakt.

6. 50-Plussers hebben niet in zichzelf geïnvesteerd

Natuurlijk kan met de vinger naar de werkgever gewezen worden, dat deze nauwelijks nog investeert in werknemers boven de 45 jaar, maar daar heb je als werkloze 50-plusser weinig aan. Op het CV van 50-plussers staan zelden interessante opleidingen of behaalde certificaten die werkgevers relevant vinden, uitgezonderd een paar eendaagse trainingssessies die nauwelijks van blijvende toegevoegde waarde of relevantie zijn. Het is dus essentieel om nieuwe kennis op te doen en toe te voegen aan het CV. Hierbij gaat het om nieuwe en moderne technieken die beroepsmatig relevant zijn en gevraagd worden door werkgevers. Met andere woorden: werk aan je eigen ‘courantheid’ en waarde op de arbeidsmarkt, ook – en vooral – als je zonder werk komt te zitten. Een cursus breien doe je maar in je eigen tijd! Voor een baan moet je courant en van toegevoegde waarde zijn.

7. Er zijn meer banen voor dertigers dan voor vijftigers

50-plussers worden niet gediscrimineerd. Er is gewoon meer vraag naar mensen met tussen de 5 en 15 jaar werkervaring, om velerlei redenen: meer actuele kennis, ‘eagerness’ en ambitie, mogelijke doorgroei- en ambitiemogelijkheden, kneedbaarheid, lagere kosten, minder noten op de zang, samenstelling van het team etc. Allemaal (legitieme) redenen waarom een werkgever zijn pijlen op een andere generatie richt, maar ook redenen waaraan elke 50-plusser kan werken om wel in het plaatje te passen.

8. Geen bereidheid afstand te doen van verworven rechten

13 atv-dagen, 15 minuten reizen, auto van de zaak, 13e maand, inspraak, vast contract, een mooie pensioenregeling en andere verworven rechten komen te vervallen op het moment dat iemand werkloos wordt. Daarentegen zien we dat veel 50-plussers hieraan emotioneel vasthouden of dit meerekenen in het zoeken en accepteren van een nieuwe baan. Vasthouden aan c.q. verrekenen van deze verworven arbeidsvoorwaarden bemoeilijkt het vinden van baan.

9. Het gaat om de baan, werkgever en de klik

Teveel zien we gebeuren dat wanneer een 50-plusser op gesprek komt voor een baan het helemaal niet om die baan gaat. Het gaat om de sollicitant (soms verongelijkt en teleurgesteld) en de rechten, plichten en verantwoordelijkheden van de ‘oudere sollicitant’. Niet om de baan, de werkgever of de kansen die de baan kunnen brengen, maar om de pijnlijke reden van sollicitatie. Iedereen die op gesprek gaat, begint met een schone lei. Je kunt achteruit blijven kijken, maar kijk liever vooruit. Op een eerste date praat je ook niet over je ex,  je verdriet of de huwelijkse voorwaarden. Datzelfde geldt voor een sollicitatiegesprek. Eerst maar eens verliefd worden.

10. Te vaak onvoorbereid op gesprek

Zoals in punt 9 al is genoemd, begint iedereen op nul wanneer hij aan tafel zit. Dat betekent dat je goed voorbereid en ingeleefd (in je gesprekspartner) op gesprek moet gaan. Vertrouw op je ervaring. Gedachten als: “ze moeten me maar nemen zoals ik ben” of ‘prima donna’-gedrag werken averechts. Zeker op momenten dat werkloze 50-plussers het voordeel van de twijfel toch al hard nodig hebben. Alles start met een juiste voorbereiding en vaak wordt hieraan te gemakkelijk voorbijgegaan.

Vijf tips

Wie de scherpe randjes uit het verhaal haalt, las in dit verhaal de volgende vijf tips

  • Investeer in jezelf met relevante opleidingen die werkgevers interessant vinden
  • Laat zien dat je alle voordelen van een dertiger bezit bijvoorbeeld op gebied van ambitie, eagerness, actuele kennis en veranderbereidheid
  • Start een nieuw arbeidsheden in plaats van terug te vallen op het arbeidsverleden
  • Stel de nieuwe baan en de werkgever centraal.
  • Bereid je maximaal voor

Deze bijdrage is geschreven door Geert-Jan Waasdorp.

Gastblogger

Onder deze gastblogaccount schrijven auteurs die geen blogger zijn van Recruiting Roundtable over arbeidsmarktcommunicatie en recruitment. Heb jij een blog die je wilt delen, of wil je graag blogger worden, stuur dan een tweet (@jaccov) of mail naar Jacco Valkenburg.

Gastblogger has 51 posts and counting. See all posts by Gastblogger

16 gedachten over “Waarom 50-plussers geen baan vinden, deel 2

  • Pingback:Waarom 50-plussers geen baan vinden, deel 1 | Recruiting Roundtable Nederland

  • 26/09/2012 om 13:53
    Permalink

    Mooi verhaal van meneer Wasdorp. De adviezen zijn goed, zeker om rekening mee te houden. Maar meneer Waasdorp laat ook een heleboel vooroordelen zien. Wie zegt dat ouderen vasthouden aan allerlei verkregen voordelen uit een oude baan? Waarom zou een oudere niet ‘eager’ zijn? Hoe meet je dat overigens? Of kan een recruiter dat ‘zien’? Ouderen hebben geen actuele kennis? Het tegendeel is vaak het geval. En wat moet je met een academicus die nog nooit een fabriek van binnen heeft gezien?
    Gisteren nog een gesprek met een behoorlijk grote werkgever gehad. Studeren voor je employability (niet per se voor de actuele baan) doe je maar in je eigen tijd. Maak maar gebruik van de xxx-academy: allerlei eendaagsen waar een evt. nieuwe werkgever inderdaad niet echt in is geintersseerd.
    En is er ook wel eens nagedacht wie de recruiters van vandaag zijn? In heel veel gevallen jonge mensen (50jr) men in het afgelopen jaar heeft aangenomen, dan weet men dat niet of wordt er om de pot gedraaid.
    Anders gezegd: de oudere staat bij een sollicitatie meteen op achterstand. En naar mijn mening vooral gebaseerd op vooroordelen van degene die aan de andere kant van de tafel zit, inbegrepen de recruiter!

  • 26/09/2012 om 14:54
    Permalink

    Wat een kletsverhaal. Shallow heet zo’n analyse in het engels. Je adviezen passen de eerste de beste VVD nitwit. Verdiep je in de macro- en microeconomische omstandigheden die geleid hebben tot het minder graag werken met ‘ouderen’. In de jaren ’80 van de vorige eeuw hebben werkgevers en werknemers onder aanvoering van de PvdA, met elkaar besloten, dat om de instroom van jongeren te bevorderen, de ouderen met VUT ‘mochten’. Een puur kostenverhaal. Inmiddels is er een ‘hoe lang moet jij nog’ cultuur ontstaan, die het onaantrekkelijk maakt om ouderen in dienst te nemen. Investeer in je analyses en doe goed onderzoek voordat je publiceert. Succes.

  • 26/09/2012 om 16:51
    Permalink

    Beste Rick.

    Jij bent erg geschikt voor de politiek, mensen van jou niveau horen daar thuis.

    Succes !!!

  • 27/09/2012 om 23:26
    Permalink

    Mark, ik kan het niet helpen dat je een heel matig stukje hebt geschreven.

  • 02/10/2012 om 19:26
    Permalink

    Punt 8
    “Geen bereidheid afstand te doen van verworven rechten. (a) 13 atv-dagen, (b) 15 minuten reizen, (c) auto van de zaak, (d) 13e maand, (e) inspraak, (f) vast contract, (g) een mooie pensioenregeling en (h) andere verworven rechten komen te vervallen op het moment dat iemand werkloos wordt. Daarentegen zien we dat veel 50-plussers hieraan emotioneel vasthouden of dit meerekenen in het zoeken en accepteren van een nieuwe baan. Vasthouden aan c.q. verrekenen van deze verworven arbeidsvoorwaarden bemoeilijkt het vinden van baan.”

    Bovenstaande “rechten” zijn optioneel voor mij als 50 plusser in contracten met werkgevers. Bij de werkgever gebruikelijke regelingen krijgen doorgaans de voorkeur.

    (a) 13 atv-dagen of (d) 13e maand: Ik begin er in geen enkel gesprek of brief over.

    (g) Pensioenregelingen komen bij mij niet aan de orde. Ze geven doorgaans een armoedig rendement zoals de huidige praktijk aantoont, dus liever niet.

    (b) 15 minuten reistijd is enkel een droom. 45 tot 60+ minuten reistijd zie ik als normaal. Persoonlijk onderzoek toont aan dat werkgevers niet graag werknemers aannemen die langer dan een uur moeten reizen omdat “zij dan spoedig weer zullen vertrekken om dichter bij huis te gaan werken”. Een grote werkgever in Amsterdam nam mij niet aan omdat 90 km reizen in de toekomst (reis)problemen kon geven waardoor ik het werk misschien niet vol zou kunnen houden.

    (c) Auto van de Zaak. Liever niet. Dit geeft in de praktijk nadelen. Bijvoorbeeld bij vertrek (na een tijdelijk contract) moet je opnieuw een eigen auto aanschaffen. (Deels) km-vergoeding is voldoende.

    (e) Inspraak: ik breng dit zeker niet zelf ter sprake. Inspraak werkt alleen als een “jonge” ondernemer/werkgever/manager open staat voor praktijkervaringen opgedaan bij identieke bedrijven.

    (f) Vast contract. Ik accepteer elk type contract, zolang er maar een contract komt.

    Mijn conclusie is dat ik als werknemer (bij werkgevers in 4 landen) mij flexibeler kan opstellen dan de gemiddelde werkgever, recruiter en intercedent(e).

    Dan is er nog niet gesproken over flexibel met pensioen gaan: NIET met 65, 66 óf 67 jaar (en daar jaren over debatteren) maar dat werknemer én werkgever onderling regelen wannéér en in wélk tempo (geleidelijk) afscheid genomen wordt. Een ervaren kracht kan zo geleidelijk zijn kennis en kunde doorgeven aan een volgende generatie.

    50 plussers zijn jarenlang gevormd en gekneed door duizenden werkgevers en zijn daardoor maximaal aangepast en inzetbaar.

    Ik kan mij goed voorstellen dat, door deze blog, misverstanden en vooroordelen bij lezers (recruiters) bevestigd worden, blijven bestaan of zelfs versterkt worden. Dat brengt niemand (werkgever, recruiter en werknemer) maar één millimeter dichter bij een win-win-win situatie.

    Of zie ik iets over het hoofd?

    Vriendelijke groet,

    Theo Bruning – http://www.50Plusdrechtsteden.nl

  • 05/02/2013 om 16:22
    Permalink

    Als vijftigplusser krijg ik te maken met recruiters die zelf maar net komen kijken: deze hebben echt geen idee hoe ze naar een CV moeten kijken of hoe ze ervaring moeten waarderen. Laat staan dat er een behoorlijk gesprek te voeren is met deze schattige jongelingen. Alles goed en wel: als je een opleiding wil volgen als 50+ er is de investering belachelijk groot financieel. Daarbij hebben wij ouderen zware verplichtingen, bijvoorbeeld om de nieuwe generatie de arbeidsmarkt op te sturen met voldoende bagage. Nu de economie instort is er trouwens ook een overmaat aan goede en ervaren jongeren beschikbaar: dan is de keus toch makkelijk voor een werkgever?
    Diezelfde jongeren zullen straks alleen maar langer moeten werken (als ze zich gewild genoeg hebben gehouden)en voor nog grotere problemen komen te staan als alle kosten sky-high zijn geworden. Iedere generatie zijn kruis. zogezegd.
    gelukkig weet je niet wat je te wachten staat als je jong bent….

  • 19/03/2013 om 18:34
    Permalink

    Wat een informatie, hier heb ik heel veel aan! Ik moet namelijk een werkstuk schrijven over hoe de werkloze 50-plusser weer aan het werk komt. U brengt me op heel veel ideeën! Alleen de laatste 5 punten zijn nergens te bekennen. Er zouden 15 punten in totaal zijn, toch? Heel erg bedankt in ieder geval voor deze nuttige informatie!

  • 25/03/2013 om 18:18
    Permalink

    Beste allemaal,

    Ik heb met grote belangstelling het artikel gelezen. Dat zou dus betekenen dat als je deze tips opvolgt dat je een baan hebt. Mijn ervaring is anders.

    Ik ben het wel eens met de opmerkingen en reacties.

    Ik ben 53 jaar (jong) en heb er in de afgelopen twee jaar circa 100 sollicitaties uitgedaan, ongeveer 10x op een gesprek geweest. Ik ben hoog opgeleid, en heb extra cursussen en conferenties gedaan om bij te blijven en mezelf te profileren, zowel nationaal als internationaal. Mijn cv is in mijn optiek… gelikt en duidelijk, en ik ben volledig flexible tot reizen, lange werktijden, een weekend doorwerken, allemaal geen probleem , Verder bel ik minimaal een aantal keren per week met contacten in mijn network.

    Resultaat, tsja, er zijn geen vacatures op dit moment want er gaan nog wat mensen uit,.. ook heb ik zo ongeveer iedere headhunter/recruiter in Nederland benaderd, resultaat, …nu hebben we geen echte passende functie beschikbaar…Ik zit in de technische hoek, dus daar zouden functies moeten zijn want er is een tekort aan techneuten.

    Dan de uitkomst van de gesprekken waar ik wel voor was uitgenodigd, en ik was echt goed voorbereid en kon de recruiter beter vertellen wat de functie was dan hij/zij zelf….u heeft zeker de ervaring en de kennis,…maar de werkgever geeft toch voorkeur aan een andere kandidaat.

    Dus dan vraag ik naar de argumentatie, die komt er dus niet echt. Meestal is het…u bent te zwaar voor de functie…leeftijd mag natuurlijk niet genoemd worden.
    Bij ingenieursbureaus, productiebedrijven, worden alle kosten gedrukt en mensen zijn weer snel weg. Bij de grote bedrijven wil men het jonge talent, ….kneedbaar en goedkoper,

    Kan het dus zijn dat een oudere werknemer met een giga packet aan ervaring en kennis, en ook nog meer flexible is want je bent uit de kleine kinderen, een bedrijging is voor de zittende managers.
    Ok de salaris aspecten zitten wat anders, maar daarvoor heb je de meerwaarde. Wat een jonge ingenieur in 3 weken doet , doet de ervaren werknemer in 1 week.

    Dus waar zit het mis.

    Ik hoor het graag.

    Met vriendelijke groet,

    Willem

  • 01/11/2013 om 16:32
    Permalink

    Het is ronduit belachelijk dat er zo over 50 plussers wordt gedacht,
    Ik heb in mijn carriere meer jongeren voorbij zien komen die niet vooruit te branden waren dan ouderen.De ouderen hebben nog leren werken en beschikken over veel meer zelfdiscipline.

    Veel 50 plussers hebben wel degelijk ervaring en handigheid met social media , alleen zij doen het in hun eigen tijd, en niet zoals zoveel jongeren, in de baas zijn tijd.

    Ik ben nu 52 jaar en sinds kort werkeloos. Ik ben er wel van overtuigd dat de nieuwe baan uit mijn netwerk moet komen en niet via zogenaamde recruiters , waarvan de meeste nog niet eens foutloos Nederlands kunnen schrijven.
    Als het zo blijft gaan met de economie zullen er gelukkig wel wat van die recruiters af gaan vallen en dan kunnen die zelf gaan solliciteren.Ben heel benieuwd hoe ze het eraf gaan brengen 🙂

  • 28/11/2013 om 01:06
    Permalink

    Het feit dat volgens “De Wereld Werft Door” Geert-Jan Waasdorp van Intelligence Group (schrijver van bovenstaand artiel) als de meest invloedrijke werver van 2009 is gekozen zou toch wel langzaam reden zijn voor het luiden van de alarmklokken in Nederland betreffende de competenties van Nederlandse recruiters op het gebied van 50+ medewerkers. Gevaarlijk: zo weinig kwalitatieve kennis en zoveel invloed op deze markt.

  • 24/08/2015 om 13:04
    Permalink

    Van verbazing heb ik gewoon moeite om een antwoord te formuleren. Steeds vaker merk ik hoe ver de realiteit van de theorie af staat.
    Ik ben het op één vlak eens: Als een werkzoekende ervan overtuigd is, dan het niet gaat lukken, dan zal dit zeker waarheid worden. Maar verder….enkele tips die ik zeker mee neem…en de rest…..mooi politiek geleuter die zeker goed zal vallen bij de VVD fractie.

    Wat mij het meeste irriteert, is de neerbuigendheid die ik uit zijn woorden haal. Het is eigenlijk gewoon de schuld van de 50+-er.

    Het wel-zijn van de mens wordt volledig overgeslagen, bewust!.

    Vooral het leed wat werkzoekenden hebben (financiële armoede, stress om met het gezin de maand door te komen, de denigerende houding van recruiters en uitzendbureau’s, het almaar dalende zelfvertrouwen en het totaal niet meer serieus genomen worden ten aanzien van de ervaring die we in de afgelopen jaren hebben opgebouwd) wordt volledig over het hoofd gezien.

    Ik ben van mening dat het probleem zo veel groter is dan dat er tot op heden over gedacht wordt, zoals de bovengenoemde auteur.

    Ik kreeg deze ochtend nog een verhaal te horen van een meid van 15, die voor oppassen € 5,- per kind ontvangt. Zij past op 3 kinderen wekelijks op. Dat komt neer op €15 p/u, netto!. Dit zijn de rijke mensen die rondom het Vondelpark in Amsterdam wonen. Dit zijn werkgevers, die hun werknemers weer een minimum loon betalen, wat lager is dan wat een oppasmeisje even als zakcentje ontvangt.
    Het gaat in deze niet om de afgunst, maar om de mindset die erachter zit. Natuurlijk gun je een oppasmeisje een leuke meevaller. Het verschil is alleen dat wij als volwassenen ook kinderen hebben, die hun behoeftes hebben om op te kunnen groeien. Maar met een minimum salaris is niet zo veel te beginnen.

    Ik heb tot op heden, ondanks mijn hoge opleiding en grote ervaring alleen nog maar aanbiedingen van werk gehad, waarbij net iets meer dan €10,50 bruto p/u voor werd geboden. Er wordt in het geheel niet naar mijn CV gekeken!. En….ik moest dan wel bereid zijn om in de avonduren en in het weekend te werken!.
    De kansen om nog interessant werk te vinden zijn minimaal. Als mens tel je niet meer mee!.

    Echt, de huidige situatie in Nederland is dat de 50+-ers volledig uitgekleed worden en ik weet uit ervaring dat de leeftijd hier WÉL een hoofdrol in speelt.
    Ik doe tijdelijk werk op een zeer commercieel callcenter, waar je nog wel de kans krijgt om op basis van resultaat toch nog goed te kunnen verdienen (€40 p/u of meer). Maar dan wel als ZZP-er. En de risico’s van dit bellen, liggen dan wel bij mij.

    En het barst daar letterlijk van de 50+, die mijn verhaal kunnen onderbouwen.
    Je wilt niet weten hoeveel leed er achter hun keuze zit om voor dit soort werk te kiezen……ze komen gewoon niet meer aan een baan.
    Mind you; het zijn bijna allemaal mensen die in het hoger kader werkzaam zijn geweest. En nu zijn het telemarketeers, die eentonig werk verrichten en nauwelijks nog een gevoel van eigenwaarde bezitten op het gebied van hun werkzaamheden. Ze doen gewoon het werk omdat het geld nodig is.
    De passie, die is natuurlijk ver te zoeken!.

    Ik word zo boos van de mindset zoals die van de heer Waasdorp!. Wat staat deze man ver van de realiteit!.

    Het zou een leuke uitdaging voor de heer Waasdorp zijn om ook eens te gaan solliciteren, waarbij zijn leeftijd ook eens op 50+ staat (uiteraard moet het Linkedin en Facebook account hierop aansluiten). Natuurlijk vind ik dan ook dat de heer Waasdorp ook zo moedig moet zijn om daadwerkelijk het reilen en zeilen van zijn gezin hierbij op het spel te zetten, door zichzelf echt financieel te beperken; het vinden van een passende baan waarbij de financiële vergoeding ook bewaarheid moet worden om thuis toch de touwtjes aan elkaar te kunnen knopen. Maar goed, dat is natuurlijk een utopie. Deze man verdient een goed salaris, heeft de ballen niet om dit daadwerkelijk te doen en heeft natuurlijk een uiterlijk waaruit direct bij een sollicitatie zal blijken dat hij niet de waarheid over zijn leeftijd spreekt.

    Maar het zou wel een leuk experiment zijn; ik ben zo nieuwsgierig naar zijn ervaringen en aanbevelingen na deze ontberingen die hij dan ongetwijfeld zal tegenkomen. Ik ben ervan overtuigd dat hij na een dergelijke ervaring heel anders tegen dit verhaal aan zal kijken en dat hij dan werkelijk goed in z’n vak zou kunnen worden.

  • 20/09/2015 om 14:21
    Permalink

    En, waar blijft de reactie van Dhr. Waasdorp??

  • 27/09/2015 om 10:31
    Permalink

    Ik sluit me geheel aan bij Jack Brutschin.
    Ik heb deel 1 en deel 2 beide gelezen en vraag me af of de auteur van dit artikel dit ook allemaal zou vinden als hij zelf 50+ en werkzoekende zou zijn.
    We zijn jaren flexibel geweest in een enorm veranderende wereld. Van analoog naar digitaal! Wij zaten er allemaal met ons neus bovenop. En we zijn allemaal mee gegaan in de nieuwe manier van werken. En dan sta je op straat. Zijn er anderen, goedkopere werkkrachten.
    Het probleem is dus meer dat vele werkgevers de 45/50+ gewoon lozen…. en dan ligt het dus vervolgens aan ons dat we niet meer aan de bak kom…..? Het probleem begint dus al bij de werkgevers! Zoals ik al begon: laat de auteur het maar eens vanuit ons perspectief bekijken maar nog beter het uit ons perspectief proberen!

  • 13/11/2015 om 13:30
    Permalink

    Ik heb de rollen omgedraaid.

    Mijn rol als werknemer is uitgespeeld. Ik word werkgever van mezelf. Ik hou mezelf netjes aan de sollicitatieplicht (4 sollicitaties in de maand minimaal), hou me aan de regels, maar achter de schermen bouw ik iets unieks op.

    Ik kon bij mijn vorige werkgever weg met een bakje kibbeling en en pen na 20 jaar dienstverband en inzet. Sindsdien blijft het muisstil…en ja…je krijgt het gevoel buiten de maatschapij te staan.

    Van begeleiding van de uitkeringsinstanties hoef je niets te verwachten, behalve zinloze rollenspelletjes waarbij je in een groep kansloze 50 plussers (de meesten met goede opleidingen en passie voor het werk) je succesverhalen mag vertellen, en te leren wat je competenties zijn, hoe je jezelf moet kleden en je nagels moet knippen.

    Ik heb de handoek in de ring gegooid. Het lezen van verhalen over 50 plussers via internet werkt frustrerend. Het ontmoedigd. En dan ook nog het verhaal van die meneer daarboven die meent dat het aan de ouderen zelf ligt.
    Ik heb dus mijn eigen weg gekozen….oordoppen in de oren….telefoon uitgeschakeld. Het nieuws op tafio en televisie volg ik niet meer, en werk aan iets wat over een paar weken uiteindelijk zijn vruchten af gaat werpen. Lukt het niet om door werkgevers geacepteerd te worden dan draai ik toch gewoon de rollen om en creeer ik mijn eigen werk….of het wel of niet mag. De rekeningen moeten toch betaald worden, en de zorgkosten worden er ook niet minder op.

    Met vriendelijke groet, Martin.

  • 10/02/2016 om 09:12
    Permalink

    Geert-Jan Ik denk dat je erg eenzijdig het geheel bekijkt.
    Je belicht voornamelijk kantoor werk, ikzelf kom uit de techniek daar is wel degelijk discriminatie m.b.o het vinden van een baan, altijd zwaar werk gedaan.
    De crisis in 2013 duurt nog voort en mijn contract waar ik al een tweede termijn aan was begonnen werd niet doorgezet tot onbepaalde tijd.
    Na een drie kwart jaar later komen de opgelopen gebreken mij parten spelen, 31 jaar zwaar werk verricht in de metaal, heb nu een versleten schouder en knie.
    Komt van de ww in de zw .. na een half jaar een gesprek met zo`n ook afgekeurde arts (heeft hij zelf verteld) van het uwv die mijn in een re-integratie traject gooit om “knie besparend werk” te moeten gaan zoeken. Meneer de Arts van het uwv, ik ben eerlijk en met een sollicitatie gesprek te moeten verzwijgen dat ik iets mankeer doe ik niet.
    Hij zei letterlijk dat ik met de sollicitatie maar niets er over moet zeggen, daar komt die werkgever later wel achter, maar je hebt dan wel een baan. (hoe stom kun je zijn)
    Zodra men weet dat ik iets mankeer, willen zelfs uitzendbureau`s en recruiters van detachering mij niet eens uit horen tijdens een telefonisch onderhoud.
    En al die fijne zaken zoals 13de maand, auto van de zaak en zo meer heb ik al meer dan 5 jaar geen enkel profijt van gehad en zou daar niet eens iets in missen.
    Het gaat om of een werkgever het ziet zitten om een kerel aan te nemen die veel kennis en ervaring heeft maar iets lichamelijk mankeerd, Nee Geert-Jan deze sollicitant zal na verder uitvallen nog twee jaar door betaald moeten worden, er moeten dan drie mensen voor mijn uitkering werken bij die werkgever om mij te onderhouden.

    Laatste sollicitatie antwoord terug, ik solliciteerde op een baan met 20 jaar werk ervaring.
    Maar de laatste 10 jaar niet meer actief gewerkt, dit was hun antwoord:

    Beste Martin,

    Bedankt voor je interesse in de vacature Gereedschapmaker / Voorbereider.
    Helaas zien we geen mogelijkheid om je voor deze vacature uit te nodigen.
    Wij zoeken voor deze vacature iemand met recente ervaring in een vergelijkbare positie.
    Mocht je op onze website een andere vacature zien waarin je interesse hebt, laat dit dan gerust weten.

    Met vriendelijke groet ,
    C.B.

    Iemand die dus rond de 25-35 jaar is en nog dagelijks werk heeft bij zijn huidige werkgever.

    Ik bedoel te zeggen, het is net als fietsen deze 20 jaar ervaring verleer je nooit.
    Heb nog wel een 30-40 soortgelijke antwoorden ontvangen, een 10 keer langs geweest op bezoek, maar geen gevolg zodat ik dan die verrekte UWV uitkering gedag kan zeggen.
    Want een ding is zeker die ben ik meer dan zat.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.