Recruitment of tóch die koffiebar?

Zelf twijfelde ik jarenlang, eigenlijk altijd al: wat moet ik nou gaan doen met m’n werkende leven?? Ik heb hier en daar al wat verschillende toffe dingen geprobeerd zoals onder andere een opleiding tot bakker om vervolgens als Profiler in de beveiliging te werken, een pedagogische opleiding te volgen en bijna 8 jaar aan de slag te gaan als groepsleider in de jeugdzorg. Op dit moment droom ik zo nu en dan zelfs over het openen van een eigen koffiebar.

Een belangrijk deel van mijn ervaring ligt dus in de jeugdzorg; een prachtig vakgebied waarin je veel leert, vooral ook over jezelf (daarover in een volgend artikel meer). Maar kiezen, écht een baan kiezen voor langere tijd, dát heb ik nou weer net niet geleerd. Je besluit toch ook niet vandaag waar je de komende 20 jaar naartoe gaat op vakantie?

Ik denk dat vrijwel niemand weet in welke vakantieland hij of zij in 2026 het liefst rondfladdert, in welke zee je drijft op een roze flamingo, waar je aan de bar hangt of op welke verschrikkelijke familiecamping je achter je kinderen aanrent. Maar is het dan wel te doen om nu te beslissen waar je in 2026 werkt of wat voor type werk je doet? Mooi natuurlijk als je dat wel weet! Maar net zo mooi als je het nog lang niet weet, en niet wil weten, zoals ik!

De enige juiste keuze

Kiezen is wel precies wat veel recruiters vaak vragen van kandidaten. Soms vragen we of zij jaren geleden al “de enige juiste keuze” hebben gemaakt (uitgedrukt in ervaringsjaren) en soms vragen we onze kandidaten om commitment voor de komende jaren. En daarnaast hebben wij, of onze opdrachtgevers veelal ook nog een mening over een kandidaat als diegene een paar keer een uitstapje maakte in een andere sector of iedere 2 jaar van baan verwisseld…..

Mijn eigen ervaring met lange-termijn keuzes is de reden dat ik de volgende vraag wil stellen:
Is het wel eerlijk, zeker in deze tijd om zoveel te vragen van onze kandidaten? Is het niet beter om gewoon eens het gesprek aan te gaan met mensen om samen te bepalen wat ze hebben geleerd van de gemaakte keuzes. Ik geloof er namelijk heilig in dat mensen véél meer kunnen dan datgene waarvoor ze geleerd hebben! In ieder werkveld leer je weer andere dingen over jezelf en pas als je levenservaring toevoegt aan theoretische kennis ben je een complete professional.

Je rol als recruiter

…kan waarschijnlijk nog veel meer draaien om het boven tafel krijgen van de aangeboren talenten en ontwikkelde competenties. Hiermee wordt snel duidelijk waarin iemand echt goed geworden is, waarin iemand goed kan worden en waar iemand intrinsiek gemotiveerd voor is. Als de kwaliteiten het best passen bij de baan die open staat: DOEN! Is er een opleiding of basiskennis nodig, zorg daar dan voor als dit mogelijk is. Ik ben van mening dat er nog genoeg mensen beschikbaar zijn of weer gaan worden als we meer competentiegericht te werk gaan in het recruitment vak, als we kijken naar wat iemand wél kan of nog kan gaan leren in plaats van kijken waar het misschien aan schort.

En als je dan toch op een iets andere manier je gesprekken aan het voeren bent, stop dan direct met te vragen waar iemand over 10 jaar is. Focus op wat diegene nu, het komende jaar wil bereiken en ga daar samen over in gesprek.

En ik?

Ik blijf voorlopig nog actief in het recruitment vak, ik heb het naar mijn zin en zit er lekker in. In ieder geval nog een jaar, of 20, of toch die koffiebar? Ik kijk nog wel even…..

Mijn gratis filosofische voetnoot:

“je maakt altijd de beste keus”

Michael Pel

Recruitment specialist technische detachering bij Esler.

Michael Pel has 5 posts and counting. See all posts by Michael Pel

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.