Recruiters zijn net mensen (84): Wie moet wie motiveren?
Solliciteren gaat steeds vaker via een ATS, CRM of andere software. Sollicitanten kunnen zich hierdoor eenvoudiger registreren dan voorheen via email. Daarnaast wordt steeds vaker de mogelijkheid geboden om via LinkedIn te solliciteren. Zeker in Nederland is dat niet vreemd. Miljoenen werkende Nederlanders zijn actief op dit social media platform en hebben daar al hun werkervaring, opleidingen, prestaties en referenties staan. Waarom het wiel opnieuw uitvinden? Eenvoud dient de mens.
Naast het cv wordt nog steeds om een toelichting gevraagd. De bekende motivatiebrief. De toekomstige werkgever wil weten waarom jij als sollicitant juist deze functie bij dit bedrijf hebt gekozen.
Veel sollicitanten gedragen zich als kuddedieren. Het gros stuurt zelf een toelichting waarom deze functie die zij op internet vonden de ideale baan is die perfect aansluit bij hun capaciteiten, ervaring en mogelijkheden. Waarbij ze dit natuurlijk ook in een persoonlijk gesprek willen komen toelichten!
Een gemiddelde recruiter ontvangt duizenden toelichtingen per jaar. Zelden tot nooit is er een oprecht. Hoeveel redenen heeft de mens om te werken? Laten we eerlijk zijn. Hoeveel mensen stoppen morgen met werken als dat kan? Er zijn drie redenen waarom iedereen een baan zoekt? Geld, inkomen en salaris.
Ontplooiing. Collegialiteit. Verrijking. Prachtig zijn de bijna dichterlijke motivatiebrieven terwijl iedereen weet dat het om geld draait. Is het niet logischer dat degene die het salaris betaalt, motiveert waarom jij daar jouw arbeid heen moet brengen? Zou niet juist het bedrijf de motivatiebrief moeten schrijven?
Medewerkers ontvangen allemaal hetzelfde. Salaris. Iedere werknemer levert als tegenprestatie voor dat inkomen arbeid. Iedereen doet dat op zijn eigen unieke manier. Dat weet ieder mens? En recruiters? Dat zijn net mensen.
Aanvulling: In mijn dagelijks werk ontmoet ik vele werkzoekers, ook hen die noodgewongen moesten stoppen met werken. Hun inkomen is gegarandeerd, of nog volledig binnen een sociaal plan of deels via een uitkering/wachtgeld. Zij willen dolgraag weer werken om zo met hun vakmanschap van betekenis te zijn voor het succes van hun werkgever en voor zichzelf en om zelf hun inkomen te verdienen.
Leuk verhaal maar ik mis wel het iets. Je schrijft dat de toelichting zo cliché is en haast iedereen hetzelfde schrijft. Dit kan niet raar zijn aangezien er wel wordt gevraagd waarom men juist die baan zoekt. Wat wordt er dan verwacht van een toelichting? Ik ga nog iets verder.. hoe kun je opvallen als je op leeftijd of andere niet uitgesproken criteria wordt uitgeschakeld. Ik hoor dit bijna dagelijks van mijn klanten ..zij zijn toch niet gek?
@aaltje Prima argument, maar daar blijft het belangrijkste toch nog steeds geld verdienen? Als ze geen baan vinden met een salaris gaat die vergoeding/regeling toch wel een keer stoppen. Het aantal mensen wat echt niet hoeft te werken voor een salaris is vrijwel nihil toch?
@Stuart Ik ben de laatste die zal zeggen dat cliché gebruik niet raar is. Het is absoluut een tweerichtingsverkeer. Net als bij vrijwel iedere strijd hebben beide partijen schuld, zowel de sollicitant als de recruiter (lees het bedrijf).
Jammer dat in dit artikel wordt gesteld dat zelden tot nooit iemand oprecht is. Mijn drijfveer om weer een baan te vinden is dat ik mijn beroep van financieel controller (vroeger ook wel boekhouder genoemd) een prachtig vak vind die ik tot mijn spijt op dit moment niet kan uitoefenen, En ja dit is oprecht. En ook oprecht is dat ik daar graag een “marktconforme” financiële vergoeding voor ontvang.
Laten we dus als werknemers en werkgevers eens gewoon oprecht aangeven wat de een aan de ander te bieden heeft.
Is dat zo?: “Veel sollicitanten gedragen zich als kuddedieren. Het gros stuurt zelf een toelichting waarom deze functie die zij op internet vonden de ideale baan is die perfect aansluit bij hun capaciteiten, ervaring en mogelijkheden. Waarbij ze dit natuurlijk ook in een persoonlijk gesprek willen komen toelichten!
Een gemiddelde recruiter ontvangt duizenden toelichtingen per jaar. Zelden tot nooit is er een oprecht.”
De CV zal uitkomst geven of de capaciteiten aanwezig zijn en waar en hoe lang er ervaring mee is opgedaan.
@Maarten bedoel je dat een toelichting niet nodig is? Of dat het cv laat zien of de toelichting klopt?
Dat laatste Wim, dat de toelichting klopt als je de CV er bij neemt.
Als het goed is dan klopt de CV met de persoon die solliciteert, niet oprecht zijn zou dan ook betekenen dat de CV een grote leugen is.
Wat heb je eraan uitgenodigd te worden wanneer je niet bent zoals je in je CV en brief hebt beweerd.
De volgende keer hoef je denk via de bureau niet meer op een vacature te reageren, je doet jezelf dus tekort door niet zuiver te zijn over wie je bent en wat je kunt.
Mijn vraag aan recruiters is: als jullie binnen 6 seconden een kandidaat beoordelen op basis van het cv (al dan niet met behulp van een ATS), waarom vragen jullie in een vacature dan eigenlijk om een motivatie? Expliciet of impliciet?
Houd toch op met die flauwekul en val jullie (!) kandidaten niet lastig met volstrekt overbodige acties. Geef aan dat kandidaten bij de eerste selectie zullen worden beoordeeld op basis van het cv en dat een toelichting in deze fase niet nodig is. Dan snappen kandidaten ook beter, waarom ze worden afgewezen of geselecteerd: op professionele / rationele gronden.
“Er zijn drie redenen waarom iedereen een baan zoekt? Geld, inkomen en salaris”.
Ik hoop dat de recruiter die dit als levensvisie heeft, zelf voldoende geld verdient. Anders is er geen lol aan in dat vak. Of houdt de schrijver anderen graag een spiegel voor en vergeet hij er zelf in te kijken?
Ook recruiters halen voldoening uit hun werk, het gaat ze niet alleen om geld.
Waarom zou dat voor andere mensen, “de gewone mens”, dan wel gelden ?
@Ronny, mijn idee.
@André natuurlijk is voldoening uit het werk halen cruciaal. De vraag is: Hoeveel mensen zouden hun huidige werk blijven doen als ze het salaris wat ze krijgen niet nodig hebben?
Om een motivatie vragen terwijl die persoon niet meer informatie heeft dan een functieprofiel (wat vaak niet waarheidsgetrouw is) en wat informatie op het internet (wat zeker niets waarheidsgetrouw is als je op de bedrijfspagina zit) is wat vreemd. De belangrijkste is dan simpel salaris. Ieder mens zoekt ontplooiing, voldoening et cetera in elke functie/baan tegen welk salaris dan ook.
Het is niet “je CV” (gemaakt volgens het juister cursusje, traininkje, crea-workshopje, in het juiste en perfecte kleurtje, formaatje, stijltje) dat bepaald of je op gesprek komt.
Het zijn de werk-gevers (mensen) die bepalen of ze jouw het werk en een bron van inkomsten GUNNEN. CV’s are so overrated en een permanente afleiding naar van de echte decision-makers 😉 de mensen die het voor het zeggen hebben.
Mensen met een goed (old-boyts, old-girls) netwerk en dus “de juiste vriend(in)netjes” hoeven niet solliciteren met een cv. Zij worden gevraagd door hun eigen netwerk (kijk maar eens in de Haagse politiek en “De club van 3000” die Nederland werkelijk bestuurd)
Koos Spanbroek
Projectleider/bestuurslid bij Sien
Mens en organisatie moeten bij elkaar (willen) passen. Afgezet tegen de ambities van beiden. Omdat voor elkaar te krijgen maakt een recruiter net een mens. En natuurlijk zet iedereen zijn beste been (tje) voor
Een motivatiebrief moet uitnodigen, nieuwsgierig maken. Iedereen wil aan het werk. Uit een persoonlijk gesprek moet blijken hoe gemotiveerd een kandidaat daadwerkelijk is. Je kunt door een motivatie heenprikken om bij de echte drijfveer te komen.