Recruiters zijn net mensen (75): Assumption is the mother of all f#ckups

Iedereen doet aannames. Iedereen weet dat dit tot miscommunicatie leidt. Aannames ontstaan door taal, non-verbaal en tegenwoordig ook digitaal.

Recruiters hebben hier dagelijks mee te maken. Kandidaten proberen zich zo goed mogelijk voor te doen. Voorbeelden te over. Studies benoemen als afgerond zonder diploma te hebben. Een sabbatical die een periode van werkloosheid maskeert en tijden van crisis gebruiken om aan te geven dat een contract niet is verlengd terwijl disfunctioneren de ware reden is. Kandidaten hopen dat de recruiter, die ook een belang heeft, hier doorheen leest en hem/haar uitnodigt voor een gesprek. Want als ze eenmaal aan tafel komen!

Misschien is dat wel de grootste aanname van de kandidaat. De gedachte dat als ze eenmaal aan tafel mogen, zij zichzelf zo goed presenteren dat de baan krijgen appeltje-eitje is. Helaas moeten recruiters kandidaten ook vaak uit deze droom helpen.

Dat aannames tot miscommunicatie leidt, geldt natuurlijk ook voor recruiters. Oudere werknemers zijn sneller ziek. Minder flexibel en beheersen de huidige software minder snel. Jongeren willen alleen maar geld verdienen voor een nieuwe wereldreis. Ze kijken ook alleen naar de uitdaging en zijn niet loyaal. Vrouwen van 30 willen allemaal kinderen en mannen van 40 lopen minstens drie dagen kreupel als ze weer gevoetbald hebben. Allemaal aannames. De recruiter die zegt deze nooit te hebben, is ongeloofwaardig. Of is dat een aanname?

De aanname zelf is niet het pijnpunt. Het probleem is dat de persoon over wie het gaat geen kans krijgt het tegenovergestelde te bewijzen, aan te tonen of toe te lichten. Een aanname ontstaat in een seconde. Daarna gaat deze een eigen leven leiden.

Hoe doorbreek je dit? Verwonderen helpt. Neem niets als vanzelfsprekend aan. Wees kritisch en durf te vragen. Doe dit met respect voor de persoon. Iedereen weet dat een aanname tot miscommunicatie leidt. Iedereen wil dit voorkomen. Ieder mens begrijpt di t. En recruiters? Dat zijn net mensen.

Wim van den Nobelen

Recruiter Strictly People (Management, HR & Finance), Sollicitatiecoach & Nobelist (in al mijn dienstverlening bepaalt de klant zelf de waarde).

Wim van den Nobelen has 145 posts and counting. See all posts by Wim van den Nobelen

6 gedachten over “Recruiters zijn net mensen (75): Assumption is the mother of all f#ckups

  • 18/02/2014 om 13:56
    Permalink

    De meeste recruiters worden betaald om aan te nemen 🙂

  • 18/02/2014 om 14:04
    Permalink

    Je geeft het zelf al aan bij aanamken projectbriefs gebruikten we altijd deze slogan en wij zeiden daarna ” verifieer altijd je aannames”. Maar zelfs met zaken die je geverifieerd hebt kan het makkelijk nog misgaan. Vooral als het gaat om welke resources en tijd die nodig hebt om een project af te maken.

  • 18/02/2014 om 20:53
    Permalink

    Recruiters zijn veelal hardleerse mensen. Onderzoeken namens mij wijzen uit dat anno 2014 in geval van hoogwaardige functies (mensen-mensen-opleidingen) cv’s nog steeds langs een papieren meetlat van woorden en termen gelegd (3 jaar geleden ook al). Ik legde hier duidelijk de lat te hoog om het eens op een menselijke manier uit te proberen ……

  • 18/02/2014 om 21:35
    Permalink

    Je aannames, en je hebt wanpresteren!
    Ze bracht ik een keer een offerte uit voor een opdracht waarvoor kennis was vereist van twee systemen die gecombineerd bij slechts één organisatie worden gebruikt. Slechts enkele mensen bezitten die specifieke kennis; en ik ben één van hen. De anderen waren, bij mijn weten niet beschikbaar voor deze opdracht. Toch kreeg ik de standaard afwijzing dat aan andere kandidaten de voorkeur was gegeven. Omdat ik graag wilde weten wie dat dan was, belde ik op. Ik vertelde de ‘recruiter’ die ik aan de lijn kreeg over mijn relevante kennis, waarop hij antwoordde: “Ik zie dat niet in uw CV staan”. Ik legde uit dat dat kon kloppen, omdat ik een beknopt CV had gestuurd, maar dat ik die kennis en ervaring had benadrukt in mijn motivatie. Zijn reactie: “Die lezen we nooit; wij kijken altijd alleen maar naar het CV”!

    Een tijdje later zag ik een aanvraag voor een andere interessante opdracht. Gewaarschuwd door bovengenoemde ervaring, belde ik vooraf met het bureau dat de werving & selectie deed. Ik kreeg een receptioniste die mij beloofde dat één van hun ‘recruiters’ mij terug zou bellen. Toen dat 2 dagen later nog niet was gebeurd, belde ik zelf maar weer op en kreeg van een receptioniste dezelfde belofte. Weer 2 dagen: hetzelfde liedje! Toen heb ik maar gereageerd, met de hele korte motivatie: “Zoiets als dit gebeurt nooit bij projecten onder mijn leiding: als mensen dan verwachtingen wekken, maken ze die ook waar; en anders wekken ze gewoon geen verwachtingen!”. Een paar dagen later ontving ik de onvermijdelijke afwijzing, met als reden dat de functie inmiddels was vervuld.

    Weer iets later reageerde ik op een vacature bij een bedrijf waarvoor ik enkele jaren al eens opdrachten heb gedaan. Ik kreeg een afwijzing, omdat ik niet in het profiel van het bedrijf zou passen! Dus vroeg ik wat er dan was veranderd in de laatste twee jaar?
    Ineens tapte de ‘senior recruiter’ in kwestie uit een ander vaatje: het zou mij ontbreken aan het vereiste HBO/WO opleidingsniveau. Net als mijn dienstverband, staat echter klip en klaar in CV dat ik dat opleidingsniveau wèl heb. Die ‘senior recruiter’ had mijn CV gewoon helemaal niet gelezen!

  • 19/02/2014 om 22:32
    Permalink

    @Wil’fred Bastiani ik ben wel benieuwd naar de resultaten van dit onderzoek. Kun je deze mailen naar wim@strictlypeople.nl Dank.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.