Wat is úw alternatieve carrière?

De wereld verandert in razendsnel tempo. Technologie haalt de mensheid in. Zelfs het bestaansrecht van gerenommeerde merken en bedrijven is niet langer zeker. We zien het dagelijks om ons heen. Dat ‘de baan voor het leven’ gezien de huidige conjunctuur en de situatie op de arbeidsmarkt al lang niet meer bestaat is ondertussen bij velen wel doorgedrongen. Maar: beseffen we allen wel dat de arbeidsmarkt, óók bij betere economische omstandigheden, nimmer meer zal worden zoals voorheen? Anders gesteld: is het besef wel doorgedrongen dat een ieder (lees: ècht niemand uitgezonderd) nu al zou moeten nadenken over zijn alternatieve carrière?

Vakmatig hebben we er dagelijks mee te maken.

• “We zijn gedwongen de productie te verplaatsen naar lagelonenlanden, in Nederland houden we nog slechts een verkooporganisatie, 55 medewerkers verliezen hun baan”…..
• “De huidige organisatiestructuur voldoet niet langer aan de eisen van deze tijd, we moeten 20 medewerkers uitplaatsen”…..
• “Door verdergaande automatisering hebben we ‘gewoon’ te veel mensen op de loonlijst, 35 zullen binnen een jaar overbodig worden”

Dit zijn helaas slechts enkele voorbeelden uit de dagelijkse praktijk. Wie de media volgt, kan er wellicht zonder problemen nog vele voorbeelden aan toevoegen. Individuele medewerkers zijn in dergelijke situaties vaak volkomen overvallen. Soms omdat zij niet konden geloven dat het ook hen zou kunnen treffen. Soms omdat de werkgever informatie achter had gehouden. Soms uit grenzeloos vertrouwen in de werkgever. Soms omdat men er simpelweg niet over na wilde denken.

Daar kan het dus beter. In het kader van employability zou een ieder zich mijns inziens tijdig af moeten vragen “what if…”. Wat zou ik dan het liefst willen doen? Waar ligt nu mijn kracht? Welk ander beroep zou mij passen? Wat is mijn onderscheidend vermogen? Welke competenties kenmerken mij? En vervolgens: hoe kan ik die competenties en bijzondere kenmerken elders of in een geheel andere functie inzetten? Bij welk soort banen horen deze competenties eigenlijk?

Op het moment dat deze zogenaamde alternatieve carrière gedefinieerd is, kan de medewerker zich afvragen of hij nog aanvullende opleidingen wil gaan doen. De werkgever is vaak genegen deze opleiding nog te faciliteren ook. Immers: de medewerker die vrijwillig een opleidingsaanvraag doet en bewust nadenkt over zijn loopbaan, behoort nog altijd tot de absolute minderheid. En de werkgever realiseert zich meestal maar al te goed dat goed opgeleide medewerkers de positie van zijn bedrijf versterken. Evenzo de positie op de arbeidsmarkt mòcht dit ‘ooit’ noodzakelijk zijn. ‘Ooit’ is soms dichterbij dan menigeen denkt. Als het denkproces over de alternatieve carrière en de opleidingen dan nog moeten beginnen zullen anderen je voor zijn.