Ik ga er vanuit dat u een redelijke maatschappelijk betrokken recruiter of HR-medewerker bent. Ook uw organisatie heef enig sociaal gevoel of uw CAO kent een sociale paragraaf. Dus als u zo de nieuwsberichten over speciale groepen tegenkomt, denkt u zo af en toe “moet ik daar niet iets mee?”.

Maar wat dan en hoe dan? Doelgroepenbeleid is vaak “hoog over”. Natuurlijk vind u ook dat er een verloren generatie dreigt te ontstaan bij jongeren die lang werkloos zijn. En ook u vind dat er een heleboel ouderen zeer waardevol voor de arbeidsmarkt kunnen zijn. En ook mensen met een beperking moeten aan het werk komen. Er zijn vele doelgroepen te benoemen en bijna evenzoveel instanties, taskforces en bemiddelingsbureaus die zich hier mee bezighouden. Maar wat kunt u daarmee?

In de dagelijkse werkzaamheden werkt u “vraaggestuurd”, u denkt en handelt op basis van de openstaande vacatures en de bijbehorende functie-eisen. En dat is ook logisch. De doelgroepenbenadering is meestal “aanbodgestuurd” en het kan lastig zijn om die twee werkwijzen bij elkaar te brengen.

Vanuit mijn eigen ervaring 3 adviezen voor HR-medewerkers en recruiters:

Hou het dichtbij

Hoewel momenteel minister Asscher zich de benen uit het lijf loopt voor allerlei doegroepen, geflankeerd door landelijke organisaties als de ABU, kunt u daar niet zoveel mee. Goede bedoelingen en beleidsplannen moet u gewoon aan de minister overlaten. Lokale of regionale initiatieven sluiten beter aan bij uw organisatie en zijn concreter.

Het is overigens opvallend dat ik nauwelijks iets hoor of merk van de vijfendertig Arbeidsmarktregio’s die toch bedacht zijn om dit soort zaken te regelen.

Hou het klein

Hoewel de problemen in verschillende doelgroepen soms groot zijn en er dus flinke aantallen genoemd kunnen worden is een grote stap vaak moeilijker te nemen dan drie kleintjes. Dus stop liever tijd en energie in 1 persoon met een lichamelijke beperking volgende maand aan het werk dan naar bijeenkomsten en congressen die gaan over de 7500 die er in 2015 aan het werk moeten zijn.

Praat niet over doelgroepen maar met…

Dit is wellicht wel het belangrijkste advies. Er wordt veel gepraat in Nederland over hoe erg sommige problemen wel zijn en wat we er dan allemaal aan moeten doen. Grote woorden, forse plannen. Het is een complete bedrijfstak met allerlei belangen en subsidiestromen. Mijn advies: blijf daar weg! Wordt u benaderd door iemand, wees dan kritisch. Een uur praten over “een probleem” en dan afronden met goede intenties is zonde van de tijd. Mogelijke kandidaten die op basis van een CV een achterstand hebben, hebben daar ook niets aan en u wordt daar ook niet warm van.

Net als Randstad doet met het rondrijden van jongeren in een bus, is het veel zinvoller om MET kandidaten uit een doelgroep te praten. Van hun persoonlijk verhaal, hun enthousiasme en andere aanwezige pluspunten, daar wordt u wel warm van.

Dus ga eventueel wel naar bijeenkomsten waar de lokale kandidaten zelf aanwezig zijn, nodig er wellicht een paar uit ter kennismaking en kijk of er bij elke vacature een kandidaat in procedure meegenomen kan worden. Zo kunt u wel op kleine schaal uw bijdrage leveren.

Zodra doelgroepen gewoon mensen worden verdwijnt de focus op de eventuele achterstand en gaan we met elkaar op zoek naar mogelijkheden.