Recruiters zijn net mensen (57): HR = Haat Recruitment?

Deze week sprak ik een HR Adviseur. Excuses, een voormalig HR Adviseur. Vanwege allerlei oorzaken was er geen plek meer bij HR. Gelukkig kwam er een plek vrij bij Recruitment. Take it or leave it, was de opmerking! Hoewel er altijd een keuze is, zorgt de crisis voor een eenvoudige beslissing. Het werd recruitment.

Er zullen weinig HR functieprofielen zijn waar geen enkele recruitment taak in voorkomt. Iedereen die iets in HR doet, weet dat dit een (kern)taak is. Toch is de vraag hoeveel tijd en energie hier door de gemiddelde HR medewerker/manager in gestoken wordt? De meeste HR mensen hebben het niet zo op recruitment.

Niemand zal weerleggen dat recruitment van cruciaal belang is voor een organisatie. Een bedrijf is over het algemeen een verzameling mensen die door samen te werken een gezamenlijk doel nastreeft. Het heet een bedrijf, stichting, organisatie of instantie omdat het onder hetzelfde dak, naam, noemer of reden wordt gedaan. Uiteindelijk gaat het altijd om mensen. En zonder recruitment wordt dat lastig.

Waarom heeft HR een haat-liefde verhouding met recruitment? Waarom bestaan er zo veel werving & selectiebureaus? Als iedereen zich realiseert hoe belangrijk recruitment is, hebben bureaus dan bestaansrecht? Een miljardenbusiness? Er zijn altijd uitzonderingen, maar waar ligt de toegevoegde waarde van een bureau? Feitelijk bij het niet willen, kunnen of mogen doen van recruitment door het bedrijf zelf!

Is dit vreemd? Nee, natuurlijk niet. Er zijn talloze sectoren die hun bestaan danken aan iets-niet-doen. Niets menselijks is de HR medewerker vreemd. Taken die niet leuk zijn, waar geen prioriteit ligt of vanwege welke reden dan ook, worden uitbesteed. Bij veel mensen zorgt dat voor brood op de plank. En recruiters zijn net mensen.