Recruiters zijn net mensen! (46) Solliciteren maakt meer kapot dan je lief is (2)

Ongewenst werkloos zijn, heeft enorme impact op je leven.  Als starter heb je hard gestudeerd om binnen de gestelde termijn af te studeren, zit je vervolgens thuis zonder werk. Had je er net zo goed wat langer over kunnen doen!

Na jaren van trouwe dienst gaat het slecht met je werkgever. De eerste ontslagronde overleef je. Bij de tweede sta je op straat. Weg toekomst. Weg mogelijkheden. Solliciteren dus en blij zijn met alles wat op je pad komt. Waarschijnlijk op een lager niveau voor minder salaris. Dit terwijl alles duurder wordt!

Als je nog geen veertig  bent, ligt het grootste deel van je carrière in de toekomst. Hoe zit dat met vijftigplussers? Wie geeft deze nog een kans? Laat staan zestigers. Mensen met ruim 30 jaar werkervaring, die nog zeker 5 jaar of meer moeten werken. Een periode waar een beetje carrièrejager 10 jaar geleden bindingsangst van kreeg.

Hoe voelt het om zonder werk te zitten? Geven de eerste dagen een ‘vakantiegevoel’? Is er voldoende discipline om op een normale tijd op te staan en aan het werk, lees solliciteren, te gaan? Hoe zou het zijn om de hele dag negatieve feedback te krijgen? Iedere dag om moeten gaan met afwijzingen?

Hoe pak je dit aan? Kun je alle negativiteit een plek geven als je partner thuis komt van werk? Of als je in de kroeg staat met werkende vrienden? De eerste dag lukt dat wel. Maar na een week? Na een maand? Na een jaar?

Hoe ernstig de aandoening is en hoeveel medelijden en medeleven je kunt tonen, er ontstaat altijd gewenning. Na verloop van tijd neemt de aandacht af en wordt alles vanzelfsprekend. Zo gaat het ook met solliciteren. Van alle taken die je als sollicitant hebt, is omgaan met afwijzingen de lastigste. Vroeg of laat gaat het effect hebben op je gemoedstoestand. Het zelfvertrouwen. Relaties. Op alles.

Kunnen, of beter horen, recruiters hier een rol in te spelen? De vraag stellen is hem beantwoorden. Iedere recruiter heeft als taak mensen af te wijzen. Simpelweg omdat er maar 1 de gelukkige kan zijn. Recruiters zijn hiermee veroorzakers van veel teleurstellingen. Deze taak dienen recruiters serieus te nemen. Afgewezen worden doet pijn. Geen mens wordt blij van deze pijn, ook de veroorzaker niet. Sollicitanten zijn mensen, net als recruiters.

Wim van den Nobelen

Recruiter Strictly People (Management, HR & Finance), Sollicitatiecoach & Nobelist (in al mijn dienstverlening bepaalt de klant zelf de waarde).

Wim van den Nobelen has 145 posts and counting. See all posts by Wim van den Nobelen

8 gedachten over “Recruiters zijn net mensen! (46) Solliciteren maakt meer kapot dan je lief is (2)

  • 19/03/2013 om 14:17
    Permalink

    Mooie blog Wim! Goed verhaal, lijkt mij ook dat wederzijds begrip voor elkaars situatie zeker geen kwaad kan in deze tijden.

  • 20/03/2013 om 12:18
    Permalink

    Hoi Wim,

    Ook deze keer vond ik het leuk je blog te lezen. Ik ben wel van mening dat een afwijzing veel minder “pijn” kan doen als recruiters(uiteraard niet alle) ook feedback geven waar afgewezen sollicitanten iets mee kunnen. Waar ze mogelijk bij hun volgende sollicitatie voordeel bij hebben(Dus niet alleen de mededeling dat een andere kandidaat beter aansluit op het profiel). Op die manier is de pijn wat minder en hebben deze sollicitanten in ieder geval een goed gevoel bij de recruiter en de organisatie overgehouden. Ik begrijp ook dat wanneer er 200 sollicitanten moeten worden afgewezen dit wat lastig gaat worden. Maar wanneer een solicitant daarna vraagt dan zou deze feedback wel op z’n plaats zijn.

  • 21/03/2013 om 15:08
    Permalink

    Fijn om te lezen dat het meer mensen opvalt dat afwijzingen ontvangen niet leuk is. Helemaal niet de standaard: u voldoet niet aan het profiel en heeft onvoldoende ervaring. Als je dan nabelt of mailt en hoort dat de vacature al is ingetrokken of vervult spring je bijna uit je vel. Recruiters neem dan tenminste de moeite om een bericht als: sorry deze vacature is vervuld/vervallen. Dat doet minder pijn.

  • 26/03/2013 om 10:40
    Permalink

    Herkenbaar verhaal. Ik reageer al niet meer. Met mijn 59 jaar ben ik te oud en te duur. Ik zit sinds 1 janauri 2013 zonder werk. Het voelt verschikkelijk om zonder werk te zitten. In afwachting van betere tijden heb ik een oplossing gevonden door weer een studie te gaan volgen. Dit houdt mijn dagritme overeind en ik heb er een goed gevoel over, omdat de studie aansluit bij mijn ervaring. Bovendien verwacht ik er na afronding ook in de praktijk mee te kunnen werken.

  • 26/03/2013 om 19:57
    Permalink

    @Jan dapper en succes. Goed dat je aantoont nog te willen studeren en bijspijkeren = positief.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.