Recruiters zijn net mensen: Meer kunnen is niet gelijk aan beter passen
Dagelijks solliciteren duizenden mensen op tientallen vacatures. Je hoeft geen raketgeleerde te zijn om te zien dat dit scheef loopt. Als er teveel kandidaten zijn voor te weinig banen, is het gevolg dat weinig mensen geschikt zijn. Bedrijven kunnen hiervan profiteren. Mensen met meer capaciteiten zijn in te huren tegen lagere salarissen. Een koopje dus, of?
Het hebben van een baan geeft inkomen. Tot enkele jaren terug waren deze vaak zo hoog dat er voldoende geld overbleef voor leuke zaken en luxe. Op vrijdagavond met 4 vrienden besluiten om op zaterdag naar Bern te rijden om daar op een groot scherm voetbal te kijken en biertjes te drinken, was helemaal niet zo vreemd. Nu een baan hebben al een luxe is, wordt elk inkomen wat voldoende is om de vaste lasten te kunnen dekken, reden genoeg om de baan te accepteren.
Dure mensen worden goedkoper. Een voordeeltje voor bedrijven zou je zeggen. Zeker als je kandidaten moet geloven. Recruiters zien dagelijks kandidaten die geen moeite hebben met het accepteren van een lagere functie en een vergelijkbaar lager salaris. De uitleg dat bedrijven hier niet op zitten te wachten, wordt niet altijd begrepen, of beter aangenomen. Logisch vanuit hun perspectief. Zij willen immers een baan en bieden meer voor minder.
Dat ze hiermee de carriere van “lichtere” kandidaten in de weg zitten, is voor hun geen argument. Crisis is oorlog en het eigen gezin gaat voor. Aan recruiters de taak om deze mensen duidelijk te maken dat er geen match is. Het afbreukrisico is groot. Bij het aantrekken van de markt is de kans reëel dat men weer vertrekt voor een functie met salaris op het oude niveau. Ook de interne verhoudingen komen onder spanning te staan. Lager ingeschaalde mensen die meer capaciteiten hebben dan hun leidinggevende, zullen niet altijd in staat zijn zich onderdanig op te blijven stellen.
Meer voor minder is dus niet altijd gewenst. Kwaliteit en kwantiteit moeten met elkaar in balans zijn om de juiste kandidaat op de juiste plek te krijgen. Eigenlijk snapt iedereen dit wel. Dat eigen belang de realiteit wel eens inhaalt, is menselijk. En recruiters zijn net mensen.
Blogfeuilleton: #Recruiters=mensen week 37/12
En? Wat doe jij hieraan?
Ik heb jaren in de zorg gewerkt waar ik (enkele jaren werkzaam, schaal 8 blablabla) ingehaald werd door mijn nieuwe collega: 8 jaar jonger en bijna EUR 600 bpm meer dan ik.
Wacht even…
Ik misgun niemand een dik salaris laat ik dat voorop stellen maar (publieke)organisaties zijn zelf ook aan de scheve kant en betalen graag de hoofdprijs voor een kandidaat die interessant is. Dit, ongeacht leeftijd, in mindere mate opleidingsniveau maar meer omdat er kennis in huis wordt gehaald. Van balans is hier weinig tot geen sprake, althans in de praktijk niet.
In de techniek zie ik nu hetzelfde: jongens van 30 jaar (HBO/WO) die met een stalen gezicht voor EUR70k wel over willen stappen. Klanten die 10 jaar ervaring willen van kandidaten en vervolgens max EUR45k willen betalen… In deze praktijk merk ik ook nog niet veel van balans. Laat ik wel wezen, in veel bedrijven hangt men soms nog heilig aan ‘salarishuizen’ dat eigen medewerkers gijzelt en nieuwe medewerkers soms onmogelijk maakt te betalen… mits de regels worden gebogen.
On topic: de discussie met klanten aangaan blijf ik echter voeren. Als ik na een week nog geen geschikte kandidaat heb moeten ze misschien het profiel verlichten.verzwaren, de eisen bijstellen (misschien wel het salaris ;-)) en wellicht dat er dan meer kandidaten interesse hebben… Soms lukt het, soms lukt het niet. Met kandidaten valt de discussie moelijker te voeren: hij die 6 jaar geleden de markt op ging kon nog een stevig salaris eisen en ja… waarom zou hij daarop nu beknibbelen? Ja, ik ben ook mens en ja, ook recruiter… In een wereld vol uitdagingen!
@Jeroen dank mooi betoog. ik ga nu niet met je wedden dat dit er over 5 jaar anders uit ziet. Al denk ik dat wel zeker te weten.
inderdaad, zowel recruiters als kandidaten zijn net mensen; iedere situatie, iedere omstandigheid, ook en vooral in de banenwereld, wordt bepaald door regelmatig varierende en wisselende factoren, zo werkt het nu eenmaal, kwestie van kennis, begrip en acceptatie; uitstekende tekst om bijv. bij een 45/50/55+-kandidaten-groep op Linkdin neer te leggen; zodat ook zij de andere kant eens belicht krijgen en inzien dat veel ervaring en flexibiliteit in wensen niet altijd als positief gewaardeerd kan worden;
5 jaar is wellicht wat kort, maar dat er veranderingen aan komen, is zeker!! en hard nodig ook
@Wim, als ik even van mijn eigen situatie uitga, dan is wat in jouw artikel beschrijft mijn dagelijkse realiteit. Tot voor kort voor flinke tarieven per uur ingehuurd voor dezelfde functies, waarvan men nu zegt dat ik, overgekwalificeerd, ondergekwalificieerd, te weinig dit en te veel van dat ben. Niemand zegt “leeftijd”.
Ik vraag mij af: Ik heb nog evenveel jaren te gaan, als dat ik heb afgelegd. Ben ik op mij 40e een afgeschreven senior of een bewuste medior, of wellicht een junior in de vervolgstap.
Nee, ik ben geen twintig, maar ik ga wel mee met mijn tijd en ik kan de leidinggevende capaciteiten van de jongere manager prima accepteren. Of zij mijn kennis en ervaring kunnen waarderen of alleen aan zichzelf denken, dat vraag ik mij af.
Dat het bizarre tijden zijn, dat is wel duidelijk. De ene recruiter wijst mij af voor een functie, met de standaard bla bla redenen, terwijl drie anderen het vervolgens wel aan durven.
Sterker nog, ik heb meegemaakt afgewezen te zijn door de bedrijfsrecruiter, om vervolgens via een tussenbureau alsnog op gesprek te gaan.
Nogmaals, niemand zegt leeftijd, maar naar mijn idee is er geen enkele recruiter, die zich niet schuldig maakt aan dit stukje overtreding van de wet. Ik pleit voor het terug invoeren van de leeftijdsindicatie in de functieprofielen. Het zou mij een hoop tijd en energie schelen.
En ja, er zijn daadwerkelijk mensen in deze wereld, die bereid om beneden hun niveau te werken, te functioneren en voor een lager salaris te werken en helemaal niet de intentie hebben de functie in te ruilen bij de eerste de beste gelegeheid. Sommigen hebben nog een leven naast hun baan en willen wellicht daar tijd, aandacht en energie aan besteden.
@FutureX mijn idee. Ik heb ook ernstige twijfels bij het functioneren van leeftijdsdiscriminatie. Het enige wat er nu gebeurd is dat er een andere reden gezocht wordt ipv u bent te jong, of te oud. Helaas, politiek niet verantwoord denk ik.