Hét probleem van kandidaten anno 2012: Gouden handboeien
De kandidatenmarkt ligt op zijn gat. Simpel gezegd, er heerst grote werkeloosheid onder de jongere / starters en onder de oudere beroepsbevolking in Nederland. Daarnaast is er een drastisch tekort aan 35 – 45 jarige hoger opgeleiden. Veel recruiters zitten te wachten op de werknemersverhuizing, zodat de vacaturecarrousel op gang komt. Als veel werknemers een nieuwe baan gaan zoeken, komen er vanzelfsprekend veel functies vrij en krijgen wervingsbureaus veel werk. Waarom gebeurt dit niet?
Een groot deel van dit probleem komt door gebrek aan vertrouwen. Vertrouwen in de economie, de toekomst en kansen die gaan komen. Deze crisis wordt gekenmerkt door willekeur. Vandaag kan een klein bedrijf failliet gaan, morgen een gevestigde naam. Sterker nog , overheden dreigen het loodje te leggen, dus waarom niet jouw nieuwe werkgever?
Een nog groter probleem, dan het gebrek aan vertrouwen, is geld. Sinds de laatste crisis zijn vrijwel alle salarissen gestegen. Zeker aan het begin van deze eeuw worden bizarre acties uitgehaald om mensen te binden. Een bedrijf wat intakegesprekken voert in de showroom van een autodealer haalt de voorpagina van de krant. Bomen groeien tot aan de hemel.
Loesje schreef eens op een van haar pamfletten; Aan het einde van mijn geld, hou ik altijd een stukje maand over. Of je nu € 500 meer krijgt of minder, dit zal niet veranderen. Iedereen weet dat een salarisverhoging de eerste maand leuk is en je er extra dingen van doet. In maand twee neemt dit af en in maand drie is het vanzelfsprekend. Hypotheken worden verhoogd, auto’s een maat groter en de flatscreen TV moet nodig vervangen worden door een HD variant.
Als vandaag je baan niet meer bevalt omdat de werkdruk immens is, of die manager toch veel minder leuk is dan gedacht en je gaat solliciteren dan loop je tegen een salarisprobleem aan. De crisis hakt er stevig in. Salarissen zijn bevroren en nieuwe medewerkers worden vast gemetseld in een salarishuis waar geen concessies worden gedaan. Is een overstap met een salarisverhoging nog van deze tijd? In het gros van de gevallen moet er een pas op de plaats gemaakt worden. Of erger, een stap terug. Wie gaat dit doen? Wie werpt zijn gouden handboeien af en zoekt het avontuur?
Ikke. Ik wil mijn gouden handboeien afwerpen en voor minder werken dan wat ik, gezien mijn ervaring en kennis, zou kunnen verdienen.
Maar de realiteit zegt mij dat ik, nu na 10 jaar werklossheid vanwege crises en leeftijddiscriminatie, totaal geen kans heb om ooit nog aan het werk te komen. En dat is voor mij, en vele anderen die op leeftijd gediscrimineerd worden, een héél vervelende conclusie. Wij, de oudere werknemers worden veroordeeld door de heren werkgevers tot een leven achter de geraniums tot de dood erop volgt!!!
Volgens mij is het probleem van kandidaten NIET dat er sprake zou zijn van gouden handboeien!! Lange tijd bestond er angst bij werkgevers om weer mensen aan te nemen. En blijft voor het overige een groot aantal mensen zitten, uit angst hun baan te verliezen. ‘Jop hoppen’ is in deze tijd een risicovolle onderneming. Overigens is het ook wachten op de baby boom golf, waardoor er oudere werknemers ook weer meer kansen op de arbeidsmarkt krijgen!
In mijn optiek creëer je nog altijd zelf die gouden handboeien door je angst om niet buiten je comfortzone te stappen. Ik heb altijd gejobhopt en kon overal tussendoor laveren, crisis of geen crisis. Om dit te kunnen zul je vertrouwen in jezelf moeten hebben en jezelf niet kleiner maken dan je bent. De grote massa vindt van zichzelf dat hij/zij het niet waard is en haalt daarmee de eigenwaarde ook economisch gezien omlaag. En wordt je niet gezien en erkend als de waardevolle menskracht die je werkelijk bent. Dat wordt keihard vertaald in niet kunnen slagen op de arbeidsmarkt, niet gelukkig zijn in de huidige baan of zichzelf thuis de handboeien omdoen.
Afgelopen november heb ik zelfs de overstap gemaakt naar het fulltime ondernemerschap, hoewel ik het salaris echt niet kon missen. Onvoorwaardelijke trouw aan jezelf creëert de ruimte die nodig is om verder te komen. Afhankelijkheid (van werkgever, baan, overheid, sociale omgeving, alles wat buiten jouzelf ligt) maakt dat je je kracht weggeeft, zorgt er alleen maar voor dat je je angst blijft voeden en daarom geen stap verder komt.
Wat is risico? Dat is slechts een subjectieve perceptie, want voor een ander is dat een kans. Oudere leeftijd? Is ook slechts een subjectieve beleving. Ik ben ook een vijftiger. Dit zijn veel gebruikte excuses waarvan anderen bewijzen dat het alleen excuses zijn wanneer je niet de volledige verantwoordelijkheid neemt voor je situatie.
Wil je verandering en ben je bereid om volledige verantwoordelijkheid te nemen voor jezelf, dan ben ik bereid om je te helpen.
@Rob & Leon, dank voor jullie reactie.
@Emmy dank voor je verhaal. Klasse zeg, respect en heel veel succes top.
Bljf in je zelf geloven. Kijk maar eens terug naar alles wat je tot nu toe gedaan en bereikt hebt. Misschien zit het nu even wat tegen maar je moet wel positief en strijdlustig blijven om het avontuur aan te blijven gaan. Iedereen nu met de gouden handboeien kan ik zeggen dat de beslissing om deze af te doen groot is maar dat je daardoor weer heel veel dingen mee maakt en leert waardoor je het gevoel krijgt dat je meer leeft. Blijf leren ongeacht je leeftijd en geef jezelf weer meer mogelijkheden om aantrekkelijk te blijven.
Ik weet zeker dat je ervaring daardoor een stuk uitgebreider wordt dan wannneer je was blijven zitten in de comfort zone. De verkregen positieve energie straal je dan ook uit wat ook weer opgepakt wordt door de mogelijke klant.
Volgens mij is het juist dat werkgevers door bovenstaande geschetste problemen vaker kiezen voor zelfstandigen omdat ze daarmee flexibeler zijn. Dit geeft weer kansen voor werknemers om bijv naast part-time werk losse opdrachten uit te voeren. Zo komt er naar mijn mening ook weer beweging in de markt.