De Tien geboden voor Recruiters (gebod 10): Vergeet het concurrentiebeding
Als Nobelist heb ik niet veel met contracten. Ze kosten veel energie en over het algemeen is dat negatieve. Net als bij regels en wetten, vind ik dat deze er primair zijn om ter hand te nemen op het moment dat er iets verkeerd gaat. Iedere Nederlander wordt geacht de wet te kennen. Waarom? Zodat je met de wettekst in de hand je gelijk opeist? Steek jij een zebrapad over als er iemand hard aan komt rijden? Je hebt dan misschien wel het recht aan jouw zijde, maar een gebroken been verzacht de pijn van het gelijk hebben niet.
Het laatste gebod gaat over het concurrentiebeding. Die onhebbelijke contracten waarmee je een medewerker dwingt om langer bij een organisatie te blijven dan wenselijk is. Natuurlijk zijn hier talloze uitzonderingen op te verzinnen. Zelfs zinvolle, maar aangezien het hier over de tien geboden voor recruiters gaat, ligt hier de focus. Waarom een recruiter een concurrentiebeding geven?
Wordt in de recruitmentbranche niet gesproken over de menselijke kant van het verhaal. Gaat het vak van recruitment niet juist over mensen kennen en mensenkennis? Waarom iemand verbieden zaken te doen met jouw klant als hij/zij het bedrijf verlaat? Is jouw dienstverlening dan helemaal afhankelijk van deze persoon? Bied jouw organisatie alleen wat deze vertrekkende medewerker doet en is deze werknemer niet juist één schakel in de hele ketting en daardoor vervangbaar? Net als iedere manager en directeur? Net als jij?
Het 10e gebod is dus: Vergeet het concurrentiebeding. Laat medewerkers vertrekken zonder problemen en blijf in contact. Realiseer je dat hét grote voordeel van een vertrekkende collega een nog betere nieuwe collega is. Misschien wel van de concurrent!
