Solliciteren met het gemak van ‘retweet’ en ‘like’

In toenemende mate is er aandacht voor de werkwijze van recruiters. Al dan niet in dienst van de organisatie die een vacature uitschrijft. De aanleiding van de berichtgeving (zo niet: frustraties) is de slordige, onzorgvuldige en onvolledige afhandeling van sollicitaties. “Als deze al worden afgehandeld….” zo is de tendens. De voorbeelden die in deze berichten voorbij komen zijn soms inderdaad stuitend en onacceptabel. NVP sollicitatiecode of niet. Tòch in deze blog aandacht voor de andere kant van de medaille; het gemak waarmee sollicitanten een reactie inzenden. Ogenschijnlijk hetzelfde gemak waarmee je een ‘retweet’ stuurt op Twitter of ‘reageert’ op Facebook door het plaatsen van een ‘like’.

Onlangs zetten we een vacature online, waarvan het bij voorbaat duidelijk was dat we honderden reacties konden verwachten. Deze voorspelling bleek al snel bewaarheid. Binnen letterlijk 7 minuten zaten de eerste 13 reacties in de mailbox. 12 zonder motivatie of een anderszins begeleidende mail, 1 met een standaardmotivatie waar nog een aanhef en bedrijfsnaam van een vorige sollicitatie in stond. Het werd een veelbelovende procedure.

Dit is dus die andere kant van de medaille. Door het gemak en de toegankelijkheid van vacaturebanken, “werkenbij@.nl”, social media en apps, is een reactie snel verstuurd. Ideaal. Hier kunnen alle partijen hun voordeel mee doen. Dit betekent mijns inziens niet dat solliciteren geen serieuze aangelegenheid (meer) is. De 13 respondenten waar ik aan refereer kunnen mij niet wijsmaken dat ze de vacature even hebben laten bezinken om te beoordelen of dit nu ècht de ideale volgende stap is. Dezelfde 13 respondenten hebben amper de website van onze opdrachtgever kunnen bekijken. Laat staan dat deze 13 respondenten anderszins informatie hebben kunnen inwinnen. De 13 respondenten kozen er ook niet voor om een motivatie of begeleidende mail bij toe voegen. Nee, ze kozen er voor om met twee muisklikken een ‘sollicitatie’ in te sturen. Vervolgens moesten ze nog even een ‘like’ plaatsen bij een foto van de buurt-barbecue en een retweet van ‘de mop van de dag’. Alles met twee muisklikken. Vervolgens naar bed. De volgende dag in spanning ontwakend. Wanneer ze nu een keer een uitnodiging krijgen voor een oriënterend gesprek voor hun droombaan. Of treffen ze weer zo’n waardeloze recruiter die hun sollicitatie niet eens serieus neemt…..?

Edwin Klomp

Dagelijks enthousiast en vol overgave actief met loopbaanprogramma's, mobiliteit, selecteren, boeien, binden en (laten) groeien van mensen. Ruim 25 jaar ervaring en passie voor strategisch HRM beleid, assessments en executive search. Co-owner en adjunct directeur www.ASBR.nl

Edwin Klomp has 31 posts and counting. See all posts by Edwin Klomp

25 gedachten over “Solliciteren met het gemak van ‘retweet’ en ‘like’

  • 28/08/2013 om 08:28
    Permalink

    @Edwin herkenbaar en helaas meer dan waar. Leuk stukje.

  • 28/08/2013 om 09:02
    Permalink

    Helaas komt deze “sollicitatie vervuiling” te vaak voor, omdat het nu eenmaal zo gemakkelijk gaat. Neemt niet weg dat op serieuze sollicitaties, waarbij echt zorgvuldig is nagedacht over de geboden functie en de betreffende werkgever, vaak niet of erg onzorgvuldig, danwel met cliché’s wordt gereageerd (de volgende dag al een reactie als: “de keus is op een andere kandidaat gevallen, wij wensen u…” etc.)
    Eigenlijk moeten we weer gewoon met een handgeschreven brief solliciteren, dat filtert het aantal niet-serieuze reacties wel uit.

  • 28/08/2013 om 09:18
    Permalink

    Ik zit als sollicitant aan de andere kant van de tafel. Wil je in de huidige lastige arbeidsmarkt een andere baan vinden, dan zal je toch echt meer moeite moeten doen dan alleen maar op de knop ‘solliciteren’ klikken. Ik snap überhaupt niet dat mensen zo gemakzuchtig zijn als ze echt iets anders willen, want zelfs met een goed beargumenteerde motivatiebrief kom je immers al bijna niet aan tafel. Kortom; ik ben het volledig met je eens! En ja, ik heb de foto van de buurt BBQ ook ‘geliked’.

  • 28/08/2013 om 09:46
    Permalink

    Goedenmorgen heer Klomp,
    Ik zit in de situatie dat mijn uitkering over 6 maand stopt, dan komt er geen geld meer binnen omdat ik een huisje heb (zwaar belast weliswaar) en wat spaargeld. Dus als ik een vacature zie voor een Medewerker P&O, waar ik naar op zoek ben dan reageer ik meteen. Ik pas de brief aan qua datum en adressering of kopieer een stuk als de motivatie via een veld in een webformulier moet worden gegeven. Dan kijk ik niet eerst naar de organisatie want het maakt me niet uit, wat het bedrijf produceert, hoeveel mensen er werken, ik heb maar 1 doel IK ZOEK EEN BAAN!!! Ik wil zo snel mogelijk laten weten dat ik interesse heb. Zo zijn er in het hele leven aan ieder verhaal twee of meer kanten! Ik ben wel blij uw idee over de motivatie van de snelle sollicitanten te lezen … misschien moet ik toch wat meer tijd nemen de volgende keren. Vriendelijke groet, Petra van de Wijngaard

  • 28/08/2013 om 09:51
    Permalink

    Tja, in tijden van schaarste waren bedrijven blij met iedere sollicitatie en was de tendens ook: “we moeten het solliciteren zo makkelijk /laagdrempelig mogelijk maken” De “call-to-action” was een belangrijk uitgangspunt voor wervingsadvertenties. Nu de schaarste in bepaalde vakgebieden minder is, en er veel reacties op vacatures binnen komen lijkt die laagdrempeligheid extra “workload” op te leveren. Ook al heeft de sollicitant weinig moeite genomen te solliciteren, toch verwacht hij een reactie. Een oplossing naar mijn mening is om vooraf te bepalen waar een sollicitatie aan moet voldoen (minimale eisen). In de meeste ATS systemen is dit op te vangen, anders kunnen bedrijven t b de vacature gewoon vermelden. En voor recruiters: regel een goede afhandeling systematiek.

  • 28/08/2013 om 11:57
    Permalink

    @allen goed te zien dat er al snel reacties loskomen, variërend van “herkenning” tot “tips”, dank. Specifiek voor @petra: ik begrijp de noodzaak van het vinden een nieuwe baan maar al te goed, helaas zien we door de economische situatie de financiële druk voor sollicitanten in motivaties toenemen. … Tòch wil ik je adviseren meer focus aan te brengen in de sollicitaties. Het “schieten met hagel” is een logische en (je openhartige verhaal lezend) meer dan begrijpelijke reactie. Het “schieten met scherp” werkt in de praktijk echter beter. Door èchte verdieping vooraf, kun je meer onderscheidend zijn en val je (dus) meer op in het grote aantal reacties. Voor de langere termijn geeft dit tevens meer garantie dat je nieuwe werkgever en nieuwe baan ècht bij je passen. Heel veel succes gewenst!

  • 28/08/2013 om 13:33
    Permalink

    Goede blog, nice. Ik blijf er alleen bij dat we als recruiters van iets dat in de kern simpel is, iets vreselijk complex maken. Wat is er moeilijk aan een gerichte tekst te schrijven? Een tijdsplan uit te zetten voor wanneer de vacature vervuld moet worden? Doelgroepen te isoleren? Zou veel bedrijven een hoop werk schelen! Sollicitanten die sec een cv sturen, daar kun je niets mee en dat is even kansloos als een recruiter die niets laat horen of zijn woord breekt. Het is en blijft mensenwerk en dat vergeten we nog wel eens. Geen ATS is sluitend, geen vacature is gelijk.

  • 28/08/2013 om 13:58
    Permalink

    Kip/Ei, wie is er mee begonnen..? de sollicitant die na de zoveelste foute afhandeling de moed laat varen of de werkgever die na de eerste topper de rest niet meer belangrijk vind.

  • 28/08/2013 om 20:41
    Permalink

    Als schrijver van het aangehaalde artikel “Recruitment en afwijzen: een zooitje” wil ik ook even reageren. Een van mijn reactes was:

    “De perfecte oplossing heb ik niet. Wel denk ik dat je als werkzoekende op voorhand moet afvragen of een functie echt past. Is het met jouw ervaring echt zinvol om te solliciteren? Is het niet beter om al je aandacht te vestigen op die ene vacature die werkelijk interessant is? Recruiters (intern en extern) moeten voortdurend hun vakmanschap bewijzen door iedere sollicitant netjes te behandelen. Jullie zijn de professionals. Jullie vormen ook een belangrijke verbinding naar een toekomst waar de verhoudingen mogelijk anders liggen. Daarbij kan heus gebruik worden gemaakt van slimme hulpmiddelen.”

    Wat mij stoort aan het artikel en de klaagzang van recruiters over ongemotiveerde sollicitaties, is dat recruiters kennelijk nog steeds niet begrijpen dat er een enorm verschil is tussen het vrijwillig (!) uitvoeren van je recruitment-werk en het moeten (!) solliciteren.

    Ik zal het dan ook maar duidelijk en bot stellen: als je als professional recruiter je processen niet zodanig kunt aanpassen dat je niet met deze weliswaar vervelende situatie om kunt gaan, ben je niet (meer) geschikt voor je vak. Mijn dringend advies in dat geval: ga wat anders doen, je hoeft immers geen recruiter te zijn. Of ben je soms bang dat je niet door een sollicitatieprocedure komt?

  • 28/08/2013 om 21:14
    Permalink

    @ronny, dank voor je reactie. Ik ben het volledig met je eens; recruiters die niet kunnen ‘dealen’ met de situatie anno 2013 of zelfs gefrustreerd raken, moeten snel een ander vak kiezen! Wellicht zijn er zelfs wel recruiters die dit gaan overwegen naar aanleiding van je (zoals je het zelf noemt “duidelijke en botte”) reactie. In dat geval is mijn blog alweer geslaagd en heb ik indirect kunnen bijdragen aan een bewust geplande en weloverwogen carrièrestap. Als sollicitanten vervolgens bewuster gaan kiezen naar aanleiding van de aangezwengelde discussie en/of serieuzer werk maken van een sollicitatie is onderhavige problematiek binnenkort zelfs niet meer actueel…..

  • 28/08/2013 om 22:42
    Permalink

    Leuk experiment. Begrijpelijke, gevarieerde reacties die daarop volgen. In essentie is ‘binnenkomen’ eerder een soort truc maar binnenblijven en ergens succesvol zijn, en betekenisvol, een kunst. Waarom een ’truc’? Het CV zegt bijzonder weinig omdat het veel gepraat over jezelf omvat en verder een diploma van heel lang geleden en cijfers die anderen ook hadden. Google gaf recent aan: het gaat om je gedragscompetenties in je recente werk, niet om je CV. Waar ben je goed in? Waar waarderen anderen je het meest om? Heb je dit door regelmatige feedback duidelijk gekregen? Kun je deze aantoonbare vaardigheden duidelijk maken en een match vinden met een project of baan? Je persoonlijke economische zekerheid zit niet in je huis, niet bij de overheid als ‘hoeder’ van ons belang, niet bij je buren, maar bij jouw persoonlijke reputatie en vaardigheden: ken ze, verbeter ze, vraag steeds om feedback en breng deze reputatie en vaardigheden over het voetlicht. Uiteindelijk solliciteer je niet op een baan maar bij een organisatie en moet je rekening houden met verschuivingen van werkzaamheden, wijziging van projecten, onverwachte strategiewijziging, etc. Begrijp wat de organisatie doet en hoe jouw vaardigheden en reputatie daar een match mee zijn. Laat zien dat je dit begrijpt in je brief en gesprek. Die like voor de BBQ komt pas daarna…

  • 29/08/2013 om 12:23
    Permalink

    Interessant onderwerp en leerzame reacties. De reactie die ik mis is die van de verplichting voor uitkeringsgerechtigden om te solliciteren. Daar gaat het niet altijd om de wens om die baan te krijgen. Weten jullie dat gemeenten de bijstandsgerechtigden dwingen om open sollicitaties te sturen aan bedrijven? Alsof die daarop zitten te wachten. Als je dat niet doet, verlies je recht op de uitkering: op bijstand!! Zo vervreemd is de overheid van de werkelijkheid.

    Ik ben na 9 maanden werken (in een verschrikkelijk slechte bedrijfscultuur helaas) weer aangewezen op een uitkering, WW, en MOET dus solliciteren. Ik WIL heel graag een baan, ik zou willen dat de werkgever (recruiter) inderdaad interesse zou hebben in mijn vaardigheden. Ja hoor, ik heb veel feedback gevraagd en gekregen, want hoe ouder je bent, hoe meer ervaring je op alle gebied opdoet. Maar ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat mijn vaardigheden, kennis, positieve werkinstelling en opleiding er nog toe doen. Mijn leeftijd is het eerste selectiecriterium.

    Ik zou het groots vinden als de recruiters hier eerlijk over zouden zijn. Zelf denk ik dan altijd: alsof iemand van 30 jaar bereid is om 15 jaar bij dat bedrijf te blijven? Die wil zich ontwikkelen en steeds meer verdienen, die krijgt wellicht nog te maken met kinderen die ziek zijn of plotseling vrij van school, echtscheidingen, gedwongen verhuizingen, die moeten nog energie overhouden voor mantelzorg van ouders. Wij 50-plussers hebben die last niet meer, althans, velen van ons. En wij willen graag 15 jaar bij een leuk bedrijf blijven. Hoe zet ik dat nu in mijn motivatie? Wordt dat op waarde geschat? Doet een inhoudelijke motivatie ertoe als je boven de 50 bent? Eerlijk?

  • 29/08/2013 om 14:35
    Permalink

    @Thecla.. Goede weergave van de werkelijkheid, denk ik.
    Ik denk dat je laatste alinea de opening van je brief moet zijn, juist vanwege je leeftijd waarop toch als eerste wordt geselecteerd..

    Het (als eerste selecteren op leeftijd) is net een beetje zoals met het lenen voor een auto.. ‘wij’ zeggen dat we dat niet doen, want onverstandig, maar ondertussen wordt dit vaak als enigste mogelijkheid ingezet..

    Mooi voorbeeld kwam ik deze week tegen..
    Creyfs doet de werving voor bezorgers bij Albert..
    Er zijn een aantal harde voorwaarden gesteld.
    Er staat bij dat als je daaraan niet voldoet, je wegens de ‘honderden verwachte reacties’ niet hoeft te solliciteren..
    Vervolgens wordt de betreffende vacature, in enkele aangepaste vormen en verschillende publicatiedata, 5 (!) keer aangeboden.. Onder elkaar te zien…
    Dat begrijp ik niet..
    Zou voor mij het signaal zijn om te twijfelen aan die ‘honderden reacties’..
    Als dat zo was, heb je 5 advertenties niet nodig..

  • 30/08/2013 om 13:29
    Permalink

    Herkenbaar verhaal.
    @Petra, Ik begrijp je motivatie dat het je niet uitmaakt waar je als P&O medewerker aan de slag gaat, maar in 90% van de gevallen dat sollicitanten een uitgebreide en goede overtuigende motivatie hebben waarom ze juist bij ons bedrijf willen werken, nodig ik ze uit voor een kennismakingsgesprek. Te vaak onderbouwen sollicitanten alleen maar hun motivatie waarom ze een functie interessant vinden, maar vergeten ze de rest. Voor de werkgever is dit juist vaak het interessantste aspect.

  • 30/08/2013 om 16:51
    Permalink

    @maurik eens, sollicitanten moeten zichzelf vooraf onder andere de oprechte vraag stellen: “wat voegen mijn competenties (combi kennis, ervaring, vaardigheden) toe en kan ik me daarnaast volmondig identificeren met de organisatie en business?”. Pas dan is er sprake van een mogelijke match en mogelijke relatie voor de langere termijn = solliciteren maar!
    @thecla: de sollicitatieverplichting, puur kwantitatief gemeten door het UWV, is inderdaad mede debet aan de misvattingen tussen sollicitanten en recruiters. Die verplichting gaan we vandaag helaas niet veranderen. Qua leeftijd heb je zelf het stuur wel zelf meer in handen en zou ik me (ook) minder zorgen maken. Er is gelukkig een toenemend besef bij werkgevers van de positieve punten van 50+. Niet alleen door de vergrijzing, maar ook door de voordelen die jij zelf mooi benoemt. Dus: blijf de positieve punten en (levens)ervaring benoemen in je motivatie!

  • 30/08/2013 om 16:52
    Permalink

    @s.frinks: ook Creyfs kan voor Albert (dus) mooi gebruik maken van de betrouwbare 50+ doelgroep. Of ze het ook daadwerkelijk gaan doen? Ik weet het niet, uitgeknepen tarieven geven misschien een beperking bij uitzendbureaus (?).
    @sabine: dank voor je steun, voor een ieder het “levende bewijs” dat een weloverwogen en goed gemotiveerde sollicitatie concreet werkt!

  • 31/08/2013 om 17:19
    Permalink

    Interessant om te lezen. Zelf heb ik december 2011 mijn ontslag gekregen en sindsdien heb ik 1 periode van 3 maanden kunnen werken en 1 periode van 5 maanden, welke eind september af loopt. Ik weet uit ervaring dat de sollicitaties waar ik echt voor ga zitten en soms een dag laat bezinken en op nieuw lees mij meer vruchten afgeworpen hebben dan de “ik reageer maar even snel” reacties. Maar ook al reageer ik in mijn ogen snel dan nog vind ik het niet meer dan logisch dat je zo volledig mogelijk reageert. Omdat parttime werk al helemaal lastig te vinden is solliciteer ik nu ook bij fulltime vacatures die echt goed voelen en een wel overwogen keuze zijn. Helaas loop ik dan tegen de reactie aan dat men “het met mij niet aan duft” omdat ik nooit fulltime gewerkt heb en dan vast die 40 uur niet volhoud. Ik neem het heft vol goede moed weer in eigen hand en solliciteer al weer volop maar de moed zakt mij af en toe toch in de schoenen en dan heb ik ook wel eens de neiging om maar te solliciteren om het solliciteren. Gelukkig hervind ik dan snel mijn verstand weer en ga met elke sollicitatie weer even serieus aan de slag.

  • 04/09/2013 om 18:08
    Permalink

    Geweldige discussie! Ik ben zelf net werkloos geworden en vind het best wel lastig om al je zorgvuldig opgebouwde vaardigheden/pluspunten in een sollicitatiebrief op papier te zetten zonder de indruk te wekken dat je arrogant bent. Discussie over leeftijd snap ik zeer zeker: je voelt aan met kreten als “te diplomatiek” dat dit nonsens is. Je bent of te duur of te oud. Maar eens. .. eens… gaat het zeker weer lukken! Op naar de volgende sollicitatiebrief!

  • 05/09/2013 om 16:46
    Permalink

    Toch even als extra motivatie en het levende bewijs dat leeftijd geen rol speelt c.q. hoeft te spelen. Gisteren samen met een klant een vijftal kandidaten in de leeftijdscategorie 26 (jongste) tot en met 54 jaar (oudste) mogen spreken. Vanochtend het definitieve besluit kunnen delen met deze kandidaten. Volgende week spreken we twee kandidaten in het kader van een vervolggesprek. Beiden 54 jaar……

  • Pingback:Elke selectie is discriminatie…. | Recruiting Roundtable Nederland

  • 06/09/2013 om 12:49
    Permalink

    Interessante discussie en veel reacties mooi! Ik mis volgens mij nog wel een element in de discussie. De tijd verandert alles gaat snel en (te) gemakkelijk….of niet? Wat als de ideale kandidaat, schaap met 5 poten etc.. goed op zijn plek zit maar latent om zich heen kijkt. Ik kan mij voorstellen dat hij of zij dan een snelle reactie plaatst om te kijken of de recruiter ook het potentieel ziet. Ik denk dat er een belangrijke rol is voor recruiters om de “diamanten” eruit te halen en ik heb eerlijk gezegd teveel motivatiebrieven gezien die mij als recruiter geen meerwaarde gaven. Kortom snel en gemakkelijk is soms prima 🙂

  • 30/12/2013 om 13:21
    Permalink

    Standaard reacties van HR professionals lokken die ook niet standard brieven van sollicitanten op? Zeker omdat de slaagkans van een sollicitatie in deze tijd minder dan 25% procent is. Er valt wat voor te zeggen om een hele mooie brief te maken, gericht geschreven op de vacature (die meestal ook standard is..) maar wat maakt dat uit als bij de eerste selectie je al op je CV afvalt? Mijn ervaring is dat als je CV duidelijk is je al op de helft bent. Een brief is een extra’tje die ook nog is niet representatief voor de professional is. Ik vind het een overbodige ouderwetse tool, afschaffen die hap!!

  • 30/12/2013 om 13:47
    Permalink

    Dag Jurgen, je hebt gelijk; er ligt zowel bij recruiters als bij sollicitanten een verantwoordelijkheid. Beiden moeten hun vak meer serieus gaan nemen. Daar gaat nu net m’n blog van 1 januari a.s. over.
    Een gerichte en persoonlijke toelichting zou ik niet willen afschaffen, hiermee kun je je onderscheiden. Zeker omdat steeds meer sollicitanten hier vanuit gemak vanaf zien. Maar: “aan jou de keuze”, succes.

  • 03/02/2014 om 17:42
    Permalink

    Hoi Edwin,

    Interessante discussie! Ik ben in de eerste plaats van mening dat het begint bij de vacature. Als je om competenties vraagt, probeer dan ook al uit te lokken dat men deze competentie laat zien.. Dat kan natuurlijk niet bij alle competenties, maar als je denkt aan “creativiteit” of “organisatiesensitiviteit” dan kun je je daar al wel iets bij voorstellen.
    Ik krijg wekelijks vele open sollicitatiebrieven, logisch ook, gezien de huidige arbeidsmarkt. En ik moet daarbij eerlijk zeggen dat met name de “kant-en-klaar” en “standaardreacties” niet echt uitlokken tot een welonderbouwde en uitgebreide afwijzing. De brieven die er voor mij uitspringen zijn de brieven die laten zien dat de sollicitant weet wat de kernwaarden zijn van ons kantoor, maar ook de brieven die niet standaard zijn opgebouwd, maar echt een persoonlijke (positieve) noot hebben. Uiteraard geldt voor iedere recruiter/hr- of p&o-er iets anders, maar ik denk dat de standaard opgebouwde brieven en cv’s er eigenlijk nooit uitspringen. Nog een kleine tip van mijn kant: als iets echt bij je lijkt te passen en je bent geïnteresseerd, bel dan eerst even. Je krijgt zelf daardoor een gevoel bij de medewerkers van de organisatie en kunt wellicht nog meer te weten komen wat je kan helpen bij een goede brief. In elk geval heel veel succes aan iedereen! Solliciteren is momenteel echt een uitdaging…

  • Pingback:Pleidooi voor de korte motivatiebrief nieuwe stijl; "do it!"

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.