Recruitment rituals: de oude rituelen van het vak

Elk beroep heeft zo zijn vaste gewoontes en regels. Vaak ontstaan omdat dat ooit verstandig of fatsoenlijk was. Sommigen van deze rituelen blijven bestaan terwijl daar geen enkele noodzaak meer voor is. En sommigen verdwijnen ongemerkt en onbesproken. Heeft het recruitmentvak ook van deze rituelen?

Het recruitmentvak verandert snel. De invloed van nieuwe communicatiemiddelen is groot. Wie in de jaren tachtig van de vorige eeuw een baan zocht, en dat deden er erg veel destijds, moest absoluut een handgeschreven sollicitatiebrief meesturen. Hij of zij kreeg een ontvangstbevestiging en kwam het tot een sollicitatiegesprek dan werden de gemaakte reiskosten vanzelfsprekend vergoed.

De handgeschreven brief, de ontvangstbevestiging en de reiskosten zijn alle drie vrijwel verdwenen. Of dat nu goed of slecht is, en daar is ook is op dit forum al heel wat over gediscussieerd, dat maakt niets meer uit. We willen ook niet terug naar de jaren tachtig toch?

Wat bijvoorbeeld wel overeind is gebleven is het eerste sollicitatiegesprek wat nog bijna altijd ten kantore van de werkgever plaatsvindt. Terwijl de moderne communicatiemiddelen hier toch prima alternatieven voor bieden. In de eerste kennismaking wordt wat toegelicht, nagevraagd en gemotiveerd. Zo persoonlijk is dit meestal niet.

En wat we ook nog steeds doen is een tweede of derde gesprek en vervolgens met de allerlaatste kandidaat het arbeidsvoorwaardengesprek. Achterhaald?

De afdeling Inkoop (Purchasing bedoel ik) doet dat heel anders. Er wordt een Request For Information uitgeschreven (de vacaturetekst?) waarop kandidaten kunnen reageren. Er volgt een Request for Proposal om de informatie compleet te krijgen (het eerste gesprek?) en een Request for Quotation als het om de cijfers gaat (het arbeidsvoorwaardengesprek?). Niet zelden is deze laatste fase compleet gedigitaliseerd: de overgebleven kandidaten kunnen in een digitale omgeving hun biedingen doen.

Heeft er iemand wel eens een e-auction gehouden voor de vacature van salesmanager met bijvoorbeeld 5 geschikte kandidaten? Zou denk ik best goed kunnen werken.

Nieuwe middelen hebben dus deels recruitment veranderd maar ook verbazend genoeg andere delen volstrekt onberoerd gelaten. Nog wel, want verandering is een continu proces. Mochten we vandaag voor het eerst met het recruitmentvak geconfronteerd worden en een compleet nieuwe aanpak moeten bedenken, dan zouden we dat vermoedelijk heel anders aanpakken.

Ook fatsoen- en beleefdheidsregels zijn aan verandering onderhevig. De manier van communiceren beïnvloedt nu eenmaal ook de manier waarop we goedemorgen of dankjewel zeggen. Met nieuwe methodes verdwijnen oude, en dat is even wennen. In de communicatie op social media zien we allerlei nieuwe beleefdheidsregels en vormen ontstaan waar de gebruikers van e-recruitment nog veel van kunnen leren. Wat dacht u van het “liken” van een sollicitatie? Of “sharen” als het een goede kandidaat is die voor collega’s mogelijk interessant kan zijn?

Rituelen hebben ook in recruitment een functie. Ze regelen de gang van zaken en geven aan wat normaal is en wat men van elkaar kan verwachten. Rituelen zijn gelijkertijd aan verandering onderhevig wat soms tot onduidelijkheid leidt. Mocht u nog voorbeelden hebben van oude en nieuwe rituelen, dan hoor ik die graag.