Recruiters zijn net mensen (85) Van gouden kooi naar vergiet

Een eeuwigheid geleden ging het goed met onze economie. Niet alleen met onze. Met de wereldeconomie. Groei was vanzelfsprekend. Hypotheken werden makkelijk gegeven. Banen lagen voor het oprapen. Een nieuwe taak betekent een salarisverhoging. En zo niet? Dan liep je carrière ergens anders verder.

Deze tijd ligt ver achter ons. Sinds de val van Lehman Brothers is veel veranderd. Onze economie staat stil. De wereldeconomie ook. Het enige wat groeit, is de werkloosheid. Al doen recente cijfers anders geloven. Hypotheken worden net zo snel teruggevorderd als vroeger gegeven. Een baan vinden is ondoenlijk. Iedere medewerker krijgt wekelijks een nieuwe taak. Voornamelijk omdat er vanwege bezuinigingen weer iemand weg is. Helaas zit die salarisverhoging er al tijden niet in. Verder kijken? Prima. Voor jou tien anderen!

Veel mensen zitten gevangen in een gouden kooi.

Bij schaarste neemt de prijs toe. De kwaliteit groeit niet evenredig mee. Gevolg? Goede mensen krijgen meer betaald. Om onrust te voorkomen, krijgt iedereen wat extra salaris.

Nu, bij een overschot, blijft iedereen zitten. Zeker degene met een te hoog salaris. Een overstap betekent vrijwel zeker een financiële terugval, of erger niet voldoen aan de hoge verwachtingen. Ontstaan vanwege het “te hoge” salaris.

Het is als de kikker in een pan met water. Eerst is het lekker. De kikker wil wel weg, maar het wordt steeds warmer. Als het tijd is om te springen, is de kikker zo gaar dat ontsnappen onmogelijk is. Het vergiet maakt een einde aan het lijden.

Recruiters worden vaak ingezet voor korte termijn problemen. Begrijpelijk, maar een lange termijn rol heeft meer effect. Deze komt zeker tot zijn recht in tijden van crisis. Dan geldt dat iedereen maximale waarde wil voor zijn geld. En recruiters? Dat zijn net mensen.