Talent geworstel: opleidingen zijn geen garantie voor succes

Ben Woldring, Annemarie van Gaal, Hennie van der Most en Richard Bransson. Zomaar een greep uit zeer illustere namen uit een rij zeer succesvolle mensen die 1 ding gemeen hebben. Geen van allen heeft een HBO of universitaire studie gedaan of afgerond.
Het was in ieder geval geen vereiste om succesvol te worden, te zijn en te blijven.
Richard Bransson was zelfs een drop out en Ben Woldring was 14 toen de basis van zijn imperium werd gelegd.
Daarmee wil ik geen pleidooi houden tegen scholing en opleidingen, maar het is zeker geen garantie voor succes.
Er zijn uiteraard even zo veel succesvolle mensen met wel een opleiding. Er zijn ook evenveel mislukkingen al dan niet met opleiding.

Waar ik een pleidooi voor wil houden is diversiteit en het loslaten van vooroordelen, aannames en labels.
Jezelf blijven ontwikkelen is en blijft altijd belangrijk, maar de wijze waarop en hoe, kan dus voor iedereen verschillen.
De “universiteit van het leven” oftewel het EQ, ligt aan de basis hoe iemand inhoud geeft aan het leven, zowel zakelijk als privé. Daar ligt dan ook het onderscheidende vermogen.

Hoe homogener de groep, hoe minder initiatief, creativiteit, vernieuwing en innovativiteit. Het individu is ondergeschikt aan de grote massa.
Toch vinden we cultural fit heel belangrijk, zo niet het belangrijkst.
Strak afgebakende processen, dichtgetimmerde functieprofielen, irreële waslijsten met contradictieve competenties, ontneemt talent de kans te ontspruiten en te excelleren en gaat zo verloren in de massa, omwille van de cultural fit.
We doen allemaal zo interessant en moeilijk over talent (wat op zich al een talent is), maar het is een relatief begrip. Misschien moeten we onze kijk op talent een beetje bijstellen en zou de discussie daar over moeten gaan. Wat vinden wij talent?
Exceptioneel talent zoals o.a. eerder genoemde mensen, bestaan dus wel degelijk of ze nu een opleiding hebben gehad of niet. Maar ze zijn nog steeds zeldzaam en dienen veelal als inspiratie voor de grote massa, die daar per saldo maar een fractie van tot zich neemt en ook alleen maar als ze er open voor staat, hoort wat er gezegd wordt, dit weet te interpreteren en toe te passen in eigen leven.

Wat we natuurlijk wel kunnen doen is leren de verschillen te waarderen en uitgaan van de natuurlijke eigenschappen en talenten van mensen en deze als basis nemen, zodat mensen daadwerkelijk de mogelijkheid krijgen dat te doen waar ze goed in zijn en deze talenten en eigenschappen kunnen excelleren en de mens erachter ook.

Investeren in “competenties” waar we niet zo goed in zijn, is dodelijk vermoeiend, creëert teleurstellingen, beklijft nooit, haalt nooit het gewenste resultaat en zorgt ook nog eens dat talent niet of nauwelijks benut wordt, omdat de energie opgaat aan de verkeerde focus, namelijk dat wat niet ons talent is. Toch doen we dit massaal.

Organisaties zeggen allemaal op zoek te zijn naar talent, maar zolang we talent labelen aan bepaalde vooroordelen, missen we de essentie van wat talent is en hoe we deze optimaal kunnen inzetten.
We willen altijd de beste medewerker op de juiste plek en vervolgens leggen we zoveel restricties op dat we elke vorm van talent ondermijnen.
Je kan geen vacaturetekst lezen of deze staat bol van de restricties; leeftijd, studie, ervaring, achtergrond, etc.

En zolang wij onszelf beperken met de overtuiging dat intelligentie samenhangt met alleen maar een hogere opleiding, doet dit zoveel afbreuk aan alle potentie en talent wat beschikbaar is, maar daardoor niet wordt benut.

Such a waste!