Recruiters zijn net mensen: Honing of azijn (28)
Met honing vang je meer vliegen dan met azijn. Recruiters krijgen dagelijks aanmeldingen van kandidaten die op geen enkele manier aansluiten bij wat gezocht wordt. Kandidaten krijgen dagelijks afmeldingen die kant noch wal raken. Iets wat in de huidige markt veel vaker aan de oppervlakte komt. Simpelweg omdat er te veel kandidaten zijn voor het aantal vacatures. Imagoschade voor zowel bedrijven als sollicitanten ligt op de loer.
Elke recruiter heeft meerdere kandidaten die op iedere procedure reageren. Het maakt niet uit wat de functie is. Er komt een telefoontje of mail, bij deze wil ik mijn interesse kenbaar maken. Klik, standaard afwijzing. Klik ongeschikt. Klik volgende.
Elke sollicitant krijgt regelmatig een standaard afwijzing. Je reageert op een vacature waar voldoende aansluiting zit, maar de standaard mail doet je vermoeden dat je bent afgewezen op non-argumenten.
Dagelijkse kost in de arbeidsbemiddeling. Terecht? Nee. Begrijpelijk? Ja. In de jaren ’80 zijn er veel zelfmoorden gepleegd. Mijn vader, inmiddels gepensioneerd politieman, heeft heel wat armen en benen moeten zoeken bij weer een geslaagde poging. Soms vertelde hij dit. Altijd kreeg ik de kriebels. Hij vertelde het met enige nonchalance, noem het beroepsdeformatie. Logisch? Ja. Terecht? Nee.
Lastige kandidaten zijn niet prettig. Lastige recruiters ook niet. Beide partijen zijn afhankelijk van elkaar. Zuur reageren omdat kandidaat X weer solliciteert, is verklaarbaar, maar niet wenselijk. Wellicht is bij de volgende procedure deze kandidaat de juiste. Hetzelfde geldt voor de kandidaat. Boos worden op een standaard afmelding, kan opluchtend werken, maar je kansen verkleinen. Uiteindelijk weten alle mensen, met honing van je meer vliegen dan met azijn. En recruiters zijn net mensen.
Beste Wim,
Ik herken dit helemaal, helaas. Ik vind het werkelijk onbegrijpelijk dat er bureaus bestaansrecht hebben die gebruik maken van de standaard afwijzing, namelijk “U past niet in het profiel”. Die afwijzing zegt, in mijn ogen, nl. alles over de betrokkenheid van het bureau bij de kandidaat. Werkelijk walgelijk. En waarom vind ik dat écht om te kokhalzen? Werving en Selectie, HR, PZ etc. zijn nadrukkelijk mensgerelateerd. Althans dat zouden zij moeten zijn én beweren zij ook zelf constant. De mens zou centraal moeten staan in de opdracht die HR en W&S bureaus hebben. Helaas lijkt ook die tak van sport alleen geld gedreven. Niks “ik interesseer mij in jou en de opdrachtgever en ga echt voor de juiste klik.” Ja daar word je als kandidaat ernstig gefrustreerd van. Het minste wat je kunt doen is de werkelijke reden(en) geven aan de kandidaat. Dat is nog steeds geen leuk bericht, maar dan kun je in elk geval werken aan je “zwakke” punten. Dan geef je als bureau ook nog iets (positiefs) mee om aan te werken.
Helaas is er veel kaf tussen het koren en bekende namen niet uitgezonderd. Bij een meerderheid is de honing écht op of is er zelfs helemaal nooit geweest.
Sterkte en kracht aan de sollicitanten!
Wim,
Een nuance is hier wel op zijn plaats: voor het gemak ga en blijf ik op de stoel van recruiter zitten in deze.
Ja, we zijn mensen, echter kan ik me voor een gedeelte niet aan de indruk onttrekken dat een groot gedeelte van de recruiters ruimschoots tekort schiet in zelfrespect en zelfspot. Als je in een profiel de woorden gebruikt ‘alleen reageren als u aan het profiel voldoet’, of ‘indien u niet aan het profiel voldoet wordt uw sollicitatie niet in behandeling genomen’ win je voor jezelf al een hoop tijd en ruimte om je op de reacties te richten die wél interessant (kunnen) zijn. Nee, we kiezen er massaal voor om vele reacties onbeantwoord te laten, namen te vergeten en smoezen te verzinnen om mensen af te wimpelen zonder stil te staan bij het effect hiervan op onze werkgever, onze klant, onze beroepsgroep. Laat staan de indruk die je wekt bij sollicitanten!
Aan de andere kant, als we na enkele dagen gebeld worden door een kandidaat die informatie wil omtrent de status presteert een aanzienlijk deel als te beginnen met het aanspreken in de verleden tijd (sorry, hoe was uw naam, alsof de sollicitant geen hartslag meer heeft) om vervolgens geen nieuws mee te kunnen delen. Als vervolgens een kandidaat sec belt voor meer informatie en het blijkt dat je als recruiter tekort schiet in kennis om met het gesprek mee te komen wordt het allemaal te moeilijk en bestempelen we iemand al snel als ‘bijdehand’, ‘betweterig’ of anderszins ‘moeilijk’.
Ja, we zijn ook mensen, maar sommige recruiters maken er een sport van om onmenselijk te zijn.
@Ungaro: ook sollicitanten kunnen van bovenstaande woorden een voor hen toepasselijke versie maken. Ik ontvang soms cv’s waarvan de tranen me (opmaak en spelfouten daar gelaten) in de ogen springen. Een mobiele telefoon opnemen is anno 2012 nog steeds een kunst voor sollicitanten en communicatie is niet iets dat op de gebiedende wijs plaats hoort te vinden. Dat het momenteel niet een erg florissante markt is weet onderhand iedereen wel maar vergeet niet dat veel recruiters je maar wat graag te woord staan als je de moeite neemt om binnen te lopen. Uiteindelijk hebben we er allebei baat bij als ik een vacature invul en een sollicitant aan een baan help.
Zo maken sommige kandidaten er ook echt een sport van om van de arbeidsmarkt af te blijven.
Het bedrag van recruiters vind ik de laatste 10 a 15 jaren al onbegrijpelijk. Reageerden zij eerst vanuit de arrogantie (terwijl zij nota bene niets of in ieder geval niet meer van het betreffende vakgebied weet dan de sollicitant, nu proberen zij weer een schifting te maken in de enorme stapel (dat zij kennelijk erg vinden) sollicitatiebrieven.
Dat is toch raar, want daar hebben zij toch om gevraagd? Eerst het imago creëren van ‘voldoen’ aan competenties, veel gebakken lucht, ingewikkelde arbeidsprofielen schrijven, meer kandidaten presenteren aan een opdrachtgever (en dus verwachtingen wekken) in de hoop dat de opdrachtgever voor hem kiest in plaats van de concurrent (die soms dezelfde kandidaten aanbod …) en kandidaten plaatsen tegen exorbitante tarieven …. en nu er een omslag is in aanbod versus vraag, begrijpen zij niet dat de eerdere werkwijze leidt tot alleen maar sollicitanten waarvan zij er misschien 1 op de 200 kunnen plaatsen. Dus het tarief (dat toch al gezakt is) omgeslagen per succesvolle plaatsing is enorm gekelderd!
Ik kan er niet anders om lachen omdat ik mij circa 6 jaar geleden zo geërgerd heb aan de door de HR-wereld ingewikkelde en dure werkwijze dat ik vaak heb gehoopt dat hier een einde aan kwam.
Nu dat einde is in zicht, alleen vraag ik mij wel af of er nu meer recruiters rondlopen dan dat er vacatures zijn. Misschien kunnen zij zich omscholen en vooral zich verbeteren in gedrag, ethiek en normen/waarden?
Daarnaast herken ik wel het verhaal van Wim uit de jaren ’80. In deze tijd raakte mijn vader (door een massaontslag) zijn baan kwijt en heeft nooit meer een baan kunnen vinden. Verbitterd en verkrampt waren deze mensen die gewoon bij het grof vuil werden gezet. Het ziet ernaar uit dat we weer dezelfde tijd tegemoet gaan. Daarom vind ik het jammer dat er toch nog opmerkingen worden geplaats dat ‘sommige kandidaten er ook echt een sport van maken om van de arbeidsmarkt af te blijven.” Een gedachte die een recruiter onwaardig is ..
Sluit mij aan bij Jenny
@jenny coole opmerking, …. vraag ik mij wel af of er nu meer recruiters rondlopen dan dat er vacatures zijn. Geweldig!!
@jeroen hoe was uw naam, alsof de sollicitant geen hartslag meer heeft !!! Erg grappig.
Dank voor jullie reactie.
@ Jenny: ik neem dat als een compliment. Geloof me, de laatste 6 jaar is er akelig veel veranderd: of dit ook ten goede is gekomen aan het aantal recruiters betreft betwijfel ik maar jij bent het vast hartgrondig met me eens.
Je maakt overigens wel een goed eopmerking qua omscholing: de eerste opleiding tot recruiter moet nog ontwikkeld worden. Wellicht een goede om eens over te brainstormen? Ik kom graag in contact met je want wij kunnen (denk ik wel) leuke en leerzame modules in elkaar zetten!
@Jeroen en Jenny Goed idee, we kunnen eens kijken of we wat mensen bij elkaar kunnen halen die hier iets va weten? Enkele recruiters. Enkele docenten/programmakers en zo. Zal ik hier eens een blog over schrijven om te zien wie er reageren?