Waarom 50-plussers geen baan vinden, deel 1

Over de werkloze 50-plusser bestaan volgens Geert-Jan Waasdorp veel misverstanden. Veel wordt geklaagd over ‘leeftijdsdiscriminatie’ door werkgevers. Maar volgens hem spelen zeker 15 heel andere factoren een rol. In deze reeks licht hij zijn bevindingen toe. In dit eerste deel worden de eerste vijf oorzaken belicht.

Braindrain van jong talent

Jeugdwerkloosheid is altijd een grote zorg in een tijd dat werkloosheid stijgt. Het is weer wachten op termen zoals een ‘verloren generatie’, om in superlatieven te spreken. En natuurlijk, kijkend naar bijvoorbeeld Spanje, Ierland en Griekenland, zijn er redenen voor grote bezorgdheid. Maar de jeugd is veerkrachtig en zoekt en vindt haar toekomst, zoals nu op de internationale arbeidsmarkt. Met de jeugd komt het wel goed, het is de braindrain van jong talent, gekoppeld aan de vergrijsde economieën die een toekomstig interessant probleem gaan veroorzaken.

Lost generation: de werkloze 50-plusser

Maar er is wel degelijk een ‘lost generation’ om ons zorgen over te maken. De werkloze 50-plusser! Deze groep moet nog zo’n 15 jaar werken en is pas op tweederde van zijn/haar beroepsleven. Tegelijkertijd heeft deze groep een enorme afstand tot de arbeidsmarkt, zeker wanneer zij werkloos is. Veel wordt er dan ook geklaagd over ‘leeftijdsdiscriminatie’ door deze groep, maar ik geloof dat er minimaal 15 andere redenen zijn waarom deze groep moeilijk aan een baan komt. In dit drieluik zal ik deze redenen stuk voor stuk uiteenzetten. De goede lezer ontdekt tegelijkertijd 15 tips voor 50-plussers om beter en sneller aan een baan te komen. Het is namelijk veelal niet de leeftijd die werkloos maakt, maar de keuzes die iemand wel of niet maakt.

1. Werkloos zijn discrimineert meer dan leeftijd

Discriminatie op de arbeidsmarkt wordt veelal opgehangen aan geloof, huidskleur, leeftijd, geslacht en handicap. Maar wat werkgevers (lees: recruiters) veel meer beïnvloedt in de keuze iemand uit te nodigen, is of de persoon die solliciteert werkloos is. En hoelang hij of zij werkloos is. Hoe langer werkloos, des te kleiner wordt de kans om een uitnodiging te ontvangen. Een sollicitant die ergens werkt, is bijna per definitie interessanter dan iemand die meer dan een half jaar werkloos is. “Daar zal wel iets mee aan de hand zijn”. Personen (incl. 50-plussers) die de tijd nemen om zich te oriënteren op de arbeidsmarkt na het verlies van hun baan – al dan niet ondersteund met een zak geld – doen er goed aan zo snel mogelijk een baan te zoeken. Sterker nog… het is beter om te solliciteren vanuit je oude baan c.q. werkzaamheden bij je bijna ex-werkgever dan op zoek gaan naar een nieuwe uitdaging vanuit een werkloze positie.

2. Pensioenen maken 50-plussers duur

Vaak is er wel de bereidheid om salarisconcessies te doen om weer aan het werk te raken. Toch blijven 50-plussers duur. Niet alleen omwille van een hoger salaris, maar omwille van de pensioenafdracht die werkgevers moeten doen. Hoe ouder iemand is, des te hoger wordt de afdracht, zowel in absolute als in relatieve zin. Een 50-plusser drukt dus zwaar op het totaal van de loonsom. Ons pensioenstelsel maakt het minder interessant om een 50-plusser aan te nemen.

3. 50-plussers weten niet hoe ze een baan moeten zoeken

Het tempo waarin de arbeidsmarkt is veranderd in de afgelopen 10 jaar is door experts al nauwelijks bij te benen, laat staan door een groep die veelal zijn/haar laatste baan nog heeft gevonden met behulp van de krant. 50-plussers (jobcoaches en loopbaanadviseurs evenmin) hebben te weinig zicht op de meest effectieve kanalen om op zoek te gaan naar een nieuwe baan. Zij vallen veelal terug op de site werk.nl en de – vanuit het verleden – bekende kanalen en vergeten nieuwe kanalen te gebruiken zoals de CVdatabase van Monsterboard, LinkedIn en Google. Een ander groot probleem is dat deze groep de kanalen op de verkeerde manier toepast en zo de gewenste banen ook maar beperkt weet te vinden.

4. 50-plussers zijn niet bereid om te verhuizen

Er zijn in Nederland verschillende regio’s waar ze 50-plussers van harte welkom heten. Denk aan Zuid-Limburg of Zeeland. Mensen die ver van deze regio’s vandaan wonen, zullen moeten verhuizen en daar ligt – mede ingegeven door de huidige huizenmarkt – een serieus probleem. Verhuizen voor een baan is wel degelijk een goede kans om aan het werk te komen, maar de bereidheid dit te doen is klein. Tot 20 jaar geleden was het bijna ‘vanzelfsprekendheid’, zoals dit bij onze oosterburen of bijvoorbeeld Amerikanen het geval is.

5. Sociale regeling beter dan werk

Veel werkloze 50-plussers hebben langdurig recht op een goede uitkering. Dit omdat ze vaak al 25 jaar of meer hebben gewerkt. 70 procent van het laatst verdiende loon, gecombineerd met een aantal indirecte opbrengsten zoals geen reistijd/reiskosten en de mogelijkheid om wat extra ‘zwart’ te werken, neemt veel prikkels weg om snel aan de slag te gaan. Een baan kan ook makkelijk geweigerd worden, bijvoorbeeld als iemand vindt dat hij te veel moet reizen. Deze prikkel komt er pas weer als de bijstand in zicht komt. Echter, tegen die tijd is de afstand naar de arbeidsmarkt nauwelijks meer te overbruggen.

Tips om een baan te vinden

Op veel punten waar ‘50-plusser’ staat, had een willekeurig ander getal of ‘groep’ kunnen staan. Dit stuk is ook – ondanks de scherpe randjes – niet geschreven om 50-plussers in een kwaad daglicht te stellen. In tegendeel. Voor een goede lezer staan hier namelijk 5 tips om beter en sneller aan een baan te komen. Het is namelijk veelal niet de leeftijd die werkloos maakt, maar de keuzes die iemand wel of niet maakt.

Deze bijdrage is geschreven door Geert-Jan Waasdorp.

Update: lees ook deel 2 over waarom 50-plussers geen baan vinden

Gastblogger

Onder deze gastblogaccount schrijven auteurs die geen blogger zijn van Recruiting Roundtable over arbeidsmarktcommunicatie en recruitment. Heb jij een blog die je wilt delen, of wil je graag blogger worden, stuur dan een tweet (@jaccov) of mail naar Jacco Valkenburg.

Gastblogger has 51 posts and counting. See all posts by Gastblogger

18 gedachten over “Waarom 50-plussers geen baan vinden, deel 1

  • 18/09/2012 om 14:09
    Permalink

    Met alle respect. Ik heb zelf talloze columns geschreven ook over de seniorenproblematiek in Nederland en heb mij ook als politiek adviseur keihard ingezet om te proberen de algemene wijze van hoe gedacht wordt over senioren positief te beïnvloeden. Het door mij geadviseerde seniorenbeleid voor de politiek behoort tot het beste beleid voor senioren in Nederland volgens velen.

    De titel van het artikel stemde positief doch de inhoud van het artikel dekt absoluut de lading niet en geeft geen meerwaarde. De opgegeven argumenten zijn totaal onjuist en irrelevant en ik vraag mij af vanuit welke expertrol van de auteur dit artikel is geschreven. Waarschijnlijk geen enkele. Jammer en een gemiste kans.

    Veel pensioenregelingen zijn gebaseerd op doorsneepremie en daarbij wordt totaal op geen enkele wijze rekening gehouden met de leeftijd van betrokkene bij de bepaling van de pensioenpremie. Bepalend is het brutosalaris verminderd met de franchise, de zogenaamde pensioengrondslag. De pensioen premie is een vast percentage van de pensioengrondslag ongeacht de leeftijd van de kandidaat.

    Alleen in de situatie die uitzonderlijk is waarin een bedrijf een eigen pensioenregeling heeft en of bij een verzekeringsmaatschappij pensioen recht verzekerd dan kan er een verschil optreden, doch dan nog praten we over relatief kleine verschillen ten opzichte van de loonkosten van een werknemer en vaak de meerwaarde van een senior ten opzichte van een junior.

    Junioren zijn vaak nog erg gericht op carriëre maken en daarmee zijn vaak opleidingskosten van junioren een veelvoud van de extra kosten voor een senior. Bovendien zijn junioren veel gevoeliger om te jobhoppen en daarmee snel om een werkgever die in hem heeft geïnvesteerd weer te verlaten, daar waar senioren vaak meer kiezen voor vastigheid en daardoor meer langdurig trouwe werknemers zijn voor bedrijven.

    Veel junioren denken vooral dat het leuk moet zijn om te werken en aanwezig zijn wordt vaak ook als werken ervaren. Senioren hebben mogelijk net wat meer plichtsbesef en werken vaak meer constant in werktempo en zijn daarmee vaak in hun werk effectiever en constanter dan de junioren.

    Een goed bedrijf kent een evenwichtige leeftijdsopbouw waarin zowel sprake is van junioren en senioren. Vroeger in de tijd dat mensen met 57 jaar met VUT gingen was de gemiddelde leeftijd tussen 40 en 45 jaar. Het is echter weinig zinvol om diezelfde gemiddelde leeftijd na te streven in deze tijd waar alle VUT en prépensioen vrijwel is verdwenen en mensen tussen de 65 en 67 jaar pas met pensioen mogen gaan. De gemiddelde leeftijd zou dus naar 50-55 jaar moeten gaan. Dit effect krijg je niet met het aannemen van jonge mensen van 35-45 jaar, maar wel met 50-60 jarigen.

    Overigens worden we met zijn allen steeds gekker omdat ik steeds meer mensen ken die al met 45 jaar het stempel van senior krijgen en die ook geen kansen meer krijgen. Dus het wordt tijd dat we met zijn allen en zeker binnen de recruiting en HRM sector anders gaan denken. Ik had gehoopt dit via de politiek te kunnen stimuleren met fiscale stimuleringsmaatregelen voor bedrijven die senioren aannemen. Ook al waren veel mensen van mening dat mijn adviezen voor de politiek van hoge kwaliteit waren toch heeft Nederland massaal gekozen voor minder visionair beleid.

    De hoop is gevestigd om de seniorenpartij en dat zij ook andere partijen meer bij de les kan houden om in het belang van Nederland daadwerkelijk iets te gaan doen aan de achterstelling van senioren in Nederland.

    De onzinnigheid dat senioren die nog tot de arbeidsmarkt behoren minder weten van internet en niet weten hoe zij aan een baan kunnen komen via internet is een opmerking van zeldzaam hoog intellectueel niveau. Vergeet niet dat de huidige senioren van zeer nabij alles hebben meegemaakt van de komst van de eerste computers (mainframes), de eerste PC’s, de eerste softwarepakketten voor database, spreadsheet etc.

    Zij hebben meer bagage dan veel jongeren voor wie nu alles zo eenvoudig is gemaakt. Veelal weten zij niet alleen hoe het moet met een softwarepakket of rekenmachine maar ook nog hoe het moet zonder. Veel waardevolle kennis zeker binnen de financiële discipline. Dus zet senioren niet langer neer als dom en niet op de hoogte van deze tijd.

    Wel zijn veel senioren wat voorzichtiger dan veel junioren, maar dat is niet fout. Veel senioren zijn ook de gevaren van internet en vooral van facebook. Heel leuk om als je jong bent foto’s te plaatsen van partijtjes waar je met andere vrienden dronken of onder drugs verkerend te zien bent. Vergeet echter niet dat ook werkgevers en collega’s en ook in de toekomst dit soort beelden eenvoudig kunnen zien.

    Ten aanzien van de bereidheid om te verhuizen moeten we niet vergeten dat dit voor veel mensen een grote stap is. In veel gezinnen werken beide ouders en ook soms nog kinderen die thuis wonen en daarnaast zijn er ook vaak schoolgaande kinderen of is sprake van ouders in de buurt van kinderen in een actieve oma of opa rol. Een verhuizing grijpt dan heel diep in in het leven van het hele gezin. Het is zinniger om te denken over het bevorderen van werkgelegenheid in de omgeving waar je woont door sollicitanten uit de eiigen gemeente of regio voorrang te geven bij de vervulling van vacatures.

    Ook is het zinniger om een voorrangsbeleid te realiseren voor de vervanging van senioren door senioren. Dus bij vertrek van iemand met een leeftijd tussen de 50 en 67 komt er op die vacature weer iemand van 50 of ouder terug net zolang tot de gemiddelde bedrijfsleeftijd boven de 50 of 55 jaar is. Daarna vervalt deze voorrangsmaatregel.

    Het idee dat de keuzes die mensen maken van belang kunnen zijn op de toekomst die iemand kiest of wat hem of haar overkomt is wel realistisch in veel situaties doch dit geldt voor alle leeftijden. Het is niet zo dat senioren en masse kiezen voor een uitkering uit luxe als mogelijk wordt gesuggereerd en al helemaal niet voor bijstand of geen inkomen uit luxe en het opeten van eigen geld dat eerder is gespaard als buffers voor moeilijke tijden voor bijvoorbeeld veel ZZP. Vergeet niet dat naast de geregistreerde werkloosheid enorm veel verborgen armoede is bij mensen die proberen als ZZP rond te komen. Deze mensen zijn vaak te trots om hun hand op te houden en veel van hen zijn senioren. Ook de interimmarkt is echter compleet ingestort en denk niet dat deze mensen niet dol graag weer iets zouden willen verdienen. Veel interimmers zijn ook afhankelijk van junioren in de recruiting en HRM sector omdat bedrijven steeds minder echt zelf zoeken naar de beste kandidaat.

    Mensen die al wat langer langs de kant staan krijgen al snel een stempel van daar zal wat mee zijn, laten we die niet kiezen waarmee het probleem voor deze mensen steeds groter wordt. Ik ken vele mensen die langs de kant staan, waar niets mee mis is en die top werknemers zijn, het enige probleem is dat ze rimpels krijgen, grijze haren en ouder worden en gefrustreerder omdat niemand ze meer een kans wil geven. Is dit het sociale liberale Nederland waar we voor hebben gekozen blijkens de laatste verkiezingen of was het mogelijk toch verstandiger geweest als we hadden gekozen op de enig echte democratische sociaal liberale partij van Nederland met het beste seniorenbeleid, het beste ondernemingsbeleid en het meest visionaire beleid van Nederland volgens velen doch die ook in de race tussen de VVD en PvdA is weggevaagd door massaal kiezen voor de VVD uit angst voor minister president Samsom?

    Walter Jongenelis , strategisch politiek adviseur TROTS / DPK

  • 18/09/2012 om 19:22
    Permalink

    @walter,

    dank voor je scherpe reactie en deel ook terechte opmerkingen. Ik heb het stuk geschreven, wel degelijk gebaseerd op feiten en ervaring. Wat ik niet heb gedaan is het stuk in perspectief geplaatst tov andere groepen, bijvoorbeeld oud versus jong of met het oog op voorkeursbeleid. Ik heb met feitelijk bij de doelgroep gehouden omdat het in perspectief zetten, een probleem niet oplost. slechts nuanceert. De feiten zijn dat werkloosheid discrimineert (wereldwijd onderzoek en kwalitatief onderzoek onderstrepen dat), de werkgeversbijdrage in absolute zin meer is naarmate werknemers ouder zijn, niet goed weten hoe en waar ze een baan moeten zoeken (alle feiten onderstrepen dit) en verhuizen onderstreep je. Het laatste punt staat ter discussie en terecht. Maar dan nog is het de keuze om verworven rechten op te geven tbv een baan. Dat laatste is vaak nog zeer moeilijk.

    er komen de komende weken nog 10 andere feiten. Niet altijd leuk om te horen of op te schrijven. Misschien ben je het er ook niet mee eens en misschien zijn ze soms schuin aan de wind…. maar een goede discussie zet het onderwerp wel op de kaart. En daarom is het me primair te doen. Te veel goede mensen van 50+ staan aan de kant en daar moet iets aan gebeuren. Primair door de groep zelf….

    vriendelijke groet,

    Geert-Jan

  • 19/09/2012 om 14:38
    Permalink

    Geert-Jan en Walter, voor jullie beide verhalen is iets te zeggen en ik zal de blog dus ook blijven volgen. Ik richt mij als loopbaanprofessional meer en meer op de 50+ werknemers. Hoe werkgevers, de politiek of de recruiters het ook bedenken, het gaat volgens mij meer om de denkwijze van de 50+ werkzoekende. Ook al loop je tegen bovengenoemde obstakels op, als het tussen je oren niet in een positieve denkwijze kan worden omgezet, dan kan er veel bedacht worden maar verandert er niets. Het gaat m.i. om het herlabelen, mindsetten, of hoe je het ook wil noemen van deze 50+sers. Inderdaad lekker relaxt, wachten tot je in de bijstand komt, maar een domme zet als je graag wilt werken en wat te bieden hebt. Daar moet aan gewerkt worden. We moeten de 50+sers niet pamperen met beleid, maar duidelijk maken dat ze zelf heel veel kunnen. Pas dan zullen ook recruiters zien dat deze positieve beweging zeer goed inzetbare werknemers biedt.
    José Neefjes RL

  • 20/09/2012 om 12:39
    Permalink

    Via het linkedinprofiel van Aaltje Vincent kom ik op deze zeer interessante blog. Ik ben zelf 50-plusser en heb enorm veel aan alle punten die door zowel Geert-Jan Waasdorp en Walter Jongenelis worden uiteengezet. Ik heb vorig jaar wel – na ruim een jaar zonder baan, maar wel werkend als freelance journalist – een baan gevonden en in het afgelopen half jaar had ik zelfs twee part time banen. Maar dat wil niet zeggen dat het door te laten zien dat je werkt, het vinden van een baan daardoor gemakkelijker wordt. Wat wel een heel belangrijke conclusie is die ik trek op basis van bovenstaande, is dat het gaat om de keuzes die je maakt. Ik vind verder!
    Hartelijke groet, Diana van den Driessche

  • 20/09/2012 om 14:54
    Permalink

    Goed dat deze discussie gevoerd wordt. Ik ben ook een 50 plusser op zoek naar een baan. Afgelopen jaar is het me nog steeds gelukt vacatures te vinden voor banen die ik leuk vind. Minstens één sollicitatie per week de deur uit. Ik ben twee keer op gesprek geweest. verder heb ik niet de juiste opleiding, ervaring, te veel opleiding of gewoon afgewezen. Ik blijf positief. Ik volg cursussen en verschillende workshops over hoe je een goed linkedIn profiel kunt maken en hoe je duidelijk kunt maken wat je voor een werkgever kunt betekenen. Regelmatig worden die ook gratis aangeboden. Wat mij daar opvalt is dat veel deelnemers 50 plus zijn en vaak hoog opgeleid. Ook komen er steeds meer bijeenkomsten voor werkloze 50 plussers om ervaringen uit te wisselen. Ik vind het dan ook jammer dat José Neefjes de 50 plusser neerzet als te veel gepamperd en relaxed wachten tot de bijstand komt. Dit doet een hele grote groep tekort.
    Met vriendelijke groet,
    Saskia Roosen

  • 22/09/2012 om 09:34
    Permalink

    Mijn vrouw en ik zijn twee maanden geleden terug gekomen uit het buitenland,we hebben daar gewerkt en gewoond. Eenmaal terug in Nederland word je geconfronteerd met het feit dat je geen recht hebt op een huis of een uitkering (wel zorg premie betalen). Dus “snel” aan de slag. In het verleden was een populaire kreet “als je wilt werken dan kan je werken” veel gehoord. Maar dat is vandaag de dag danig veranderd. Zelfs voor schoonmaker heb je tegen woordig een “specialistische” opleiding nodig,een cursus die alleen via en door werkgevers verzorgt wordt in de meeste gevallen. Solliciteren in Nederland: Telefonische intakes en assesments van 45 minuten zijn in veel gevallen de oorzaak van een afwijzing. Je zult maar geen aanleg voor telefonische (verkoop) hebben. E-mail na e-mail en detacherings buro’s die functie omschrijvingen regide handhaven en je op voorhand je niet willen voorstellen aan hun klant en niet ,primaire zaken, weten te onderscheiden van bijzaken. Uitzend buro’s die je bijvoorbaat niet willen bemiddelen na het horen van je laatst verdiende salaris etc etc. Nee werken willen wij wel maar de werkgevers laten het werven tegenwoordig over aan “professionals” die een regelrechte barriere opwerpen tussen de klant en client door te gefixeert te zijn op kriteria en te weinig op ervaring. Per slot van rekening zou je als kwaliteits manager een svs diploma moeten hebben om een poetsbaantje te kunnen krijgen? We willen wel werken toch?!!

  • Pingback:Waarom 50-plussers geen baan vinden, deel 2 | Recruiting Roundtable Nederland

  • Pingback:Waarom 50-plussers geen baan vinden, deel 3 | Recruiting Roundtable Nederland

  • 16/02/2013 om 13:47
    Permalink

    die Waasdorp weet WERKELIJK NIET waar die het over heeft!!!
    Ronduit schandalig, mag hopen dat hij binnenkort in dezelfde 50 plus situatie komt, incl. .bijstand, eens zien wat hij dan nog te mauwen heeft

    “meneer heeft ervaring”, man je weet niet waar je het over hebt!
    Schaam je diep en als je nog eens een onderzoekje witl gaan doen, ga dit dan onder het gewone volk doen, zodat jij proeft hoe het werkelijk is.

    Lambal dat je bent!

  • 24/03/2013 om 21:12
    Permalink

    Bovenstaande columns, “oplossingen” en verhalen hebben mij geïnspireerd om mijn studie te wijten aan leeftijdsdiscriminatie en de 45+ werknemer. Nu met name 45+-ers die werkloos geworden zijn;

    Ik ben Sofie en ik zit in mijn master Arbeids- en Organisatiepsychologie. Met een vader die 50+ is en werkloos heb ik van dichtbij kunnen meemaken wat voor een impact dit om iemand kan hebben. De krantenkoppen en werkeloosheidscijfers rondom met name oudere werknemers vind ik schrikbarend. De leeftijdsdiscriminatie lijkt door de overheid door de vingers gezien te worden. Dit alles heeft mij doen besluiten mijn studie te wijten aan de oudere werkloze, zo doe ik nu ook onderzoek naar deze groep. Ik hoop hiermee bij te kunnen dragen aan de boodschap dat het belangrijk is om deze groep in te zetten en hen en hun behoeften beter te begrijpen.

    Ben u 45+ en recent werkloos? dan kunt u ook bijdragen aan het onderzoek van de Universiteit van Utrecht over ouderen en recente werkloosheid via de volgende link: http://www.thesistools.com/web/?id=327662

  • 24/01/2015 om 16:26
    Permalink

    Ook in 2015 blijft dit artikel overeind. Continue aanpassen tast mijn zelfvertrouwen en geloofwaardigheid aan. Internet is makkelijk te controleren. Dus tips zijn leuk maar werken ook averechts! Uitstekende beoordelingen ten spijt. Managers die vroegen om complexe problemen voor hun op te lossen zijn gepromoveerd. Maar ik ben gedegradeerd en werkloos. Ik wil mijn middelvinger opsteken maar heb nog geen middelen om dit gevecht aan te gaan. Mijn gezin moet ik onderhouden. Dat is voor mij nummer een. Zij mogen geen slachtoffer worden van een economisch spel. Mens erger je niet is leuker om te spelen. Daar zit een begin en een eind aan waar gezamenlijk een oplossing voor gevonden is. Werkloos zijn is niet leuk en is geen spel.

  • 13/04/2016 om 20:03
    Permalink

    Ik heb het artikel gelezen en alle reakties en suggesties om dit probleem op te lossen. We zijn nu in 2016, en het probleem is niet minder geworden, maar juist verergerd. Het zijn zowel de jongere als de oudere generaties die op dit moment buiten spel staan als ze eenmaal hun baan kwijt zijn. Maar inderdaad….vooral de ouderen worden vask gestigmatiseerd, en krijgen bij voorbaat een stempel. Met jongeren is het een ander verhaal. Kortdurende of 0 uren contractjes. Een stabiele toekomst opbouwen met zekerheid…en inzet voor het bedrijf waarvoor je werkt zit er niet meer in, want na afloop van het contract wordt je veelal ingeruild voor een ander.

    Het maakt niet uit of je als 50 plusser een bagage aan werkervaring en inzet hebt. Als er een reorganisatie plaatsvind dan zijn het hen die als eerste op straat staan….ook al hebben zij een vast contract. Een vast contract is tegenwoordig een wassen neus.

    Eenmaal je baan kwijt, dan kom je in het circus terecht van de uitkeringsinstanties, en mag je rollenspelletjes spelen in een groep van kansloze 50 plussers tijdens verplichte bijeenkomsten. Je komt in een groep terecht van hoog tot laag opgeleid door elkaar. Daar waar je vroeger nog een persoonlijke begeleiding had door iemand van het arbeidsbureau heb je nu te maken met een collectieve afhandeling, en digitalisering. Je bent 1 van de 700.000 werkzoekenden….sterker nog….het aantal ligt veel hoger, wellicht boven het miljoen, omdat de vele niet geregistreerde zzp’ers niet meegerekend zijn.

    Nederland kent nauwelijks nog een industrie. Alles is in de loop der jaren afgebroken. Veel grote toonaangevende bedrijven bestaan niet meer, of zijn naar het buitenland vertrokken.

    Opvallend is ook dat veel L.B.O of M.B.O. banen overgenomen worden door H.B.O’ers. Voor een eenvoudige technische baan word vaak de voorkeur gegeven aan iemand met H.B.O. Of…..zo’n baan is bestemd voor een jongere in het kader van de bestrijding van de jeugdwerkeloosheid…of een wajonger. Ben je als 50 plusser op zoek naar zo’n baan waarin je zeer veel ervaring hebt dan kan je het om die rede wel vergeten. Je valt tussen de wal en het schip. Je kan het doen met een standaard afwijzing via mail, of je hoort helemaal niets. Het begeleiden naar werk is in dit land uiterst belabberd geregeld.

    En dan komt het eind in zicht. Je WW periode loopt ten einde, en dan komt de bijstand. In dienst van de samenleving mag je papier gaan prikken op straat….of bij weigering word je inkomen stopgezet. En dan te bedenken dat ik ook op dat soort banen gesolliciteerd heb….tot aan schoonmaakdienst aan toe, want een baan is een baan. Echter…ook op die banen afwijzingen. Het standaardberichtje dat je niet binnen het profiel past. Als dat nu al zo is, ga ik er van uit dat ik dan ook in de bijstand niet in zo’n “baan” pas….of…als dat werk er nu niet is…dan ook niet in de bijstand. Of, als het er wel is in de bijstand, dan ga ik er vanuit dat het gewoon betaalde arbeid is met dezelfde rechten als een gemiddelde werknemer, met een minimumloon als werkende.

    Wat ik wil aangeven met dit alles, is dat er een en ander behoorlijk mis is. Veel ervaring en vakkennis van “ouderen” word weggegooid. Geen werkbegeleiding tijdens werkeloosheid, en zoek het zelf verder maar uit. Maar wel doorsolliciteren tot je 67ste. Ik ben creatief genoeg om daar mee om te gaan, en vind mijn weg wel, nog voordat de bijstand dreigt…ook zonder hulp van instanties.

    Tot slot wil ik nog vermelden dat het opvallend is dat al een jaar lang dezelfde vacatures van dezelfde bedrijven op dezelfde locaties voorbij komen op de site. Ik vraag me af of het voor die bedrijven zo moeilijk is om werknemers te vinden….of laten ze de vacatures maar op de site staan omdat die werknemers toch weer ingeruild worden voor andere kandidaten na het aflopen van hun contract?

    Ik wilde dit graag kwijt, en ik vind dat het roer volledig om moet in dit land met werk voor zowel jongeren als ouderen. Het is een recht en een plicht om een aandeel in de maatschapij te hebben ongeacht de leeftijd. Teveel mensen staan op dit moment aan de zijlijn.

  • 09/09/2016 om 17:35
    Permalink

    Ik zit nu 1,5 jaar thuis en solliciteer me wezenloos kom nergens meer aan de bak ben 3 jaar terug getroffen door een hersenbloeding dat werkt ook alleen maar in je nadeel ben er qua gezondheid goed van afgekomen maar wat werd die baas vervelend toen ik weer aan het werk wilde, zo leer je elkaar kennen en toen het ontslagrecht werd versoepeld kon ik inpakken en mijn biezen pakken regelmatig zit ik gestrest is huis dat is nu de dank voor 36 jaar werken kom je een keer met je gezondheid in de problemen krijg je dit, ik geloof er niet meer in dat ik ooit nog een vaste baan zal vinden regelmatig huil buien er voor waarom ik in wat voor land leef ik eigenlijk??

  • 04/01/2017 om 18:44
    Permalink

    Ja hier ook iemand met 25 jaar werkervaring.HBO opleiding van ellende nu al jaren al vrijwilliger werkzaam om van de bank af te komen. Geen verdringing maar wel werkzaamheden op een niveau die eigenlijk betaald zou moeten zijn.

    Voordeel is dat er een goede reiskostenregeling tegenover staat en af en toe en cursus mogen volgen… ja het zou je maar eens verder kunnen brengen…. zucht ben nu 52 jaar …

  • 16/02/2017 om 18:24
    Permalink

    Inderdaad de Detacheringsbureaus en de Uitzendbureaus hebben het voor het zeggen.
    Zeker op basis van techniek. De handelaartjes ze doen geen donder buiten het verzenden van dure rekeningen naar bedrijven waar nog een beetje ambacht is.
    Een manager niet gehinderd door enige kennis van zaken op jouw vakgebied gaat je loopbaan en carrière bepalen. Tuttenbolletjes van 21 (voormalige telefoonopnemertjes) worden ook al tot manager gebombardeerd.
    Bedrijven nemen een interimair man nagel aan om de ontslagronden te vervolmaken. Huichelarij van de bovenste plank. Dan vallen de achterbakse zelf buiten schot.

  • 20/04/2017 om 18:15
    Permalink

    Ik ben net 50 geworden en ben vanuit een vaste(!) administratieve baan al een paar maanden aan het solliciteren (ongeveer 1 à 2 sollicitaties per week).
    Ik word door mijn omgeving vaak nog niet eens 40 geschat en heb enorm veel zin in een nieuwe uitdaging, maar als ik niet uitgenodigd word kan ik dat helaas niet laten zien.
    LinkedIn, Indeed, Monsterboard, het is mij allemaal prima bekend, ik maak er volop gebruik van, maar het zet geen zoden aan de dijk tot nu toe. De 5 ‘oorzaken’ zijn naar mijn mening onzin, was het maar zo simpel.
    Gewoon te jammer dat je midden in het leven staat en dan afgeschreven bent puur door het cijfer van je geboortejaar.

  • 29/04/2017 om 14:11
    Permalink

    Nou ik wil ook wel iets vermelden.
    Ik ben 62 jr en ook werkloos geworden omdat de werkgever van mij afwilde( vanwege mijn opgebouwde salaris) na jaren trouwe dienst.
    En dan nog met een goed gevulde portemonnee als werkzoekende!!!!! Nou vergeet dit maar de werkgever wil zo goedkoop mogelijk van je af op slinkse manieren en vooral bossing (wegtrijteren) en je dan een vaststellingsovereenkomst op het laatst met de mededeling
    Je hoeft van ons niet weg zodat ze zonder de transitie vergoeding van je afkomen.
    En jij krijgt toch W.W!!! Lekker goedkoop voor de werkgever
    De 50/60 plussers zo wegwerken want die leven in een gouden kooi!!
    En geen enkele werkgever zal dan ook geen 50/60 plusser vervangen als deze eenmaal weggewerkt is.
    En inderdaad heb ik een uitkering tot aan bijna mijn 65jr en heb ik het geluk dat ik in de I.O.W terecht ga komen.
    Of ik nog aan een baan kom wil ik graag in het midden laten, maar als ik vraag aan een werkgever of er nog een vacature voor mij is wordt ik al aangekeken bij voorbaat.
    Ben ook dit forum gaan lezen omdat het mij interesse prikkelt hoe anderen hier over denken
    Mijn ervaring is op dit moment vanwege mijn leeftijd
    Wil ik in de ouderen zorg wat in deze tijd zeer in opspraak is moet ik minimaal een I.G
    diploma hebben. Deze opleiding duurt 3jr.
    In de horeca hebben ze het veelal over HHAPP regels die ze van je eisen.
    En als ik zo het forum lees ook al in de schoonmaak eisen ze bepaalde regels.
    De recruiter moet ook een match maken met de voor mij of jouw toekomstige werkgever.
    En kijkt circa 5 tot 8sec naar een C.V en dan doet je geboortedatum een hoop!
    Maar goed allerlei goede bedoelingen richting het U.W.V die door workshops en sollicitatie training jou weer proberen om aan het werk te krijgen zal ik mijn petje maar afnemen
    en maar zien wat de toekomst mij nog gaat brengen.

  • 05/12/2018 om 12:38
    Permalink

    Het is jammer dat u niet het verschil kent tussen een ‘baan vinden’ en een ‘baan krijgen’. 50-plussers vinden banen genoeg en doen hun uiterste best om een job te bemachtigen. Wie wil er immers in de economische misère terechtkomen en 17 jaar of langer/korter in de bijstand moeten overleven? U kunt zich beter concentreren op de vraag waarom die banen niet aan de 50-plusser worden gegund. Zij worden bijna gedwongen om louter nog zelfstandig ondernemer te worden. De vraag waarom 50-plusser geen baan krijgen dient u bij de werkgevers en de Rijksoverheid te stellen en kom dan nog maar eens terug. Zolang de werkgevers de keuzevrijheid hebben en de Rijksoverheid het niet bijzonder interessant maakt om 50-plussers in dienst te nemen zal er niks veranderen. Dit roept om verandering of simpelweg een gezond normaal algemeen basisinkomen voor alle Nederlanders.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.