Recruiters zijn net mensen!
Zaterdagochtend heb ik met mijn vrouw en dochter boodschappen gedaan. Aangezien wij in het centrum van Middelburg wonen, kunnen we dit te voet doen. Heerlijk vinden we het om even vers brood halen bij Jozef, kaas en beleg bij Roy of naar “De Drukkerij”, een prijzenwinnende boekenhandel die meer biedt dan alleen boeken. Prachtige zaak, zeker een aanrader als je in onze stad bent.
Het grote nadeel van shoppen is het afrekenen. Niet alleen het uitgeven van geld, maar nog meer het in de rij staan. Dit is niet mijn ding. Ik kan er niet aan wennen dat er mensen zijn die voor willen dringen. Nu ook weer. Mijn vrouw is aan de beurt en ik sta enkele meters verderop. Omdat ik de bankpas heb, loopt ze even naar mij toe en binnen deze seconde is de dame die achter haar staat, en die het ziet gebeuren, aan het afrekenen. De dame achter de toonbank reageert niet en rekent gewoon af. Hufterigheid? Nee, dat is te dik aangezet, meer een kwestie van waarden en normen denk ik.
Er zijn recruiters die vergelijkbaar gedrag vertonen. Uit angst dat een ander bureau sneller is, sturen ze cv’s naar een klant zonder dat de kandidaat hierover gesproken is. Sterker, het komt voor dat ze de kandidaat niet eens kennen. Op basis van het profiel en het gevonden cv, lijkt er een match te zijn dus wordt het cv geïntroduceerd.
Op het moment dat de klant interesse heeft, wordt de kandidaat gebeld met de opmerking dat ze een topbaan hebben gevonden en dat je op gesprek mag bij het bedrijf. Iedereen heeft naast een ego een belang, je moet dus sterk in je schoenen staan om op dat moment nee, dank u te zeggen.
Hufterigheid? Nee, het is een manier van werken, maar ook een kwestie van waarden en normen, denk ik. Recruiters zijn net mensen, blijkt maar weer.
#recruiters=mensen
